Actueel
Klimaatactivisten in paniek – hun handen zitten écht vast in het cement
Klimaatacties in verandering: van spandoeken tot creatieve, grensverleggende protesten
De afgelopen jaren zijn
klimaatacties
steeds zichtbaarder geworden.
Waar protesten vroeger vooral bestonden uit borden, spandoeken en vreedzame
bijeenkomsten, kiezen sommige groepen tegenwoordig voor
opvallendere en soms
ingrijpender methoden om hun boodschap over te
brengen.
Deze verschuiving heeft ertoe geleid dat klimaatverandering vaker het nieuws haalt en dat het debat over duurzame toekomstplannen zich verdiept. Niet alleen overheden en bedrijven praten mee; ook scholen, universiteiten en lokale gemeenschappen besteden er steeds meer aandacht aan, bijvoorbeeld via speciale lessen, educatieve projecten en burgerbijeenkomsten.
Nieuwe dynamiek in het klimaatdebat
Door de creativiteit van hedendaagse
klimaatacties wordt een breder publiek
bereikt.
De nieuwe stijl van actievoeren zorgt ervoor dat
burgers, beleidsmakers en
media het gesprek over duurzaamheid blijven voeren.
Volgens sociologen heeft deze zichtbaarheid twee kanten: het verhoogt het bewustzijn over de urgentie van klimaatverandering, maar het verdeelt soms ook de publieke opinie over de manier waarop aandacht wordt gevraagd.
De rol van Letzte Generation
Een van de meest besproken
groepen is de Duitse beweging Letzte Generation.
Sinds hun oprichting in 2021 staan ze bekend om acties die veel media-aandacht
genereren, zoals het blokkeren van kruispunten, het
organiseren van marsen en het zoeken naar nieuwe vormen van
publieke
bewustwording.
Volgens de organisatie zijn
hun acties bedoeld om de klimaatcrisis zichtbaar te maken en politieke verandering te
versnellen.
Hun campagnes hebben geleid tot gesprekken tussen burgers,
beleidsmakers en het bedrijfsleven.
Onderzoeksinstituten en internationale media – waaronder de BBC –
volgen de beweging nauwlettend en analyseren de impact en maatschappelijke
reacties.
Een actie met superlijm en zand
Tijdens een bijeenkomst in juni koos een deelnemer voor een ongebruikelijke methode: hij gebruikte een mengsel van lijm en zand, waardoor een stevige, cementachtige massa ontstond waarmee hij zich vastzette.
De actie leverde
veelbesproken
mediabeelden op en werd breed gedeeld op sociale
netwerken.
Omstanders spraken van een nieuwe fase in de manier van
protesteren.
Talkshows en nieuwssites pikten het onderwerp snel op, waardoor het
publieke gesprek over creatieve protestvormen weer opleefde.
Hulpdiensten in actie
Bij deze en soortgelijke
acties moeten hulpdiensten vaak ingrijpen.
Ambulancemedewerkers en brandweerploegen werkten in dit geval
voorzichtig en met
speciale technieken om de deelnemer los te maken zonder
letsel te veroorzaken.
Hun zorgvuldige aanpak werd
door veel toeschouwers geprezen en onderstreepte het belang van
vakmanschap, samenwerking
en geduld in complexe situaties.
Volgens Der
Spiegel tonen dit soort incidenten hoe groot de
druk op
hulpverleners kan worden wanneer protesten extreme vormen
aannemen.
Gevolgen voor de activist
De deelnemer hield slechts
lichte
verwondingen over aan het incident.
Medische teams konden deze snel en goed behandelen, en dankzij
professionele zorg verliep het herstel voorspoedig.
Binnen enkele weken was duidelijk herstel zichtbaar.
Naast fysieke zorg kreeg de
activist morele steun van
familie en vrienden, wat het herstelproces aanzienlijk
vergemakkelijkte.
Dit benadrukt het belang van een goed sociaal vangnet voor mensen die betrokken
raken bij intensieve vormen van protest.
Verdeelde reacties online
Op social media leidde het voorval tot
duizenden reacties.
Voorstanders prezen de moed en vasthoudendheid van de activist en vonden
de actie een krachtig
signaal aan de politiek.
Critici wezen juist op de
overlast en de belasting
voor hulpdiensten, maar erkenden vaak dat de actie het
maatschappelijke gesprek
over klimaatverandering vergrootte.
Volgens Reuters
droeg de online discussie ertoe bij dat het onderwerp dagenlang
trending bleef
in Duitsland.
Twijfel en nieuwe ideeën binnen de beweging
Binnen Letzte Generation zelf bestaan
verschillende
visies over de toekomst van actievoeren.
Een deel van de leden ziet meer in educatieve projecten, kunstacties en lokale
samenwerkingen om de boodschap op een positieve en verbindende manier
over te brengen.
Anderen vinden dat
opvallende acties
noodzakelijk blijven om de urgentie te
benadrukken.
Door deze interne gesprekken blijft de beweging dynamisch en open voor verandering,
wat nieuwe strategieën en samenwerkingen oplevert.
Pijn als symbool
Een veelgehoorde slogan binnen de beweging luidt:
“Pijn is tijdelijk, klimaatverandering is permanent.”
Activisten gebruiken deze uitspraak om te laten zien dat persoonlijke offers kleiner zouden zijn dan het grotere doel van het beschermen van het klimaat.
Critici vinden dat deze
benadering soms averechts werkt en pleiten voor positieve en hoopvolle vormen van
actie.
Het debat hierover bepaalt mede de toon en richting van toekomstige
protesten.
Druk op hulpverleners
Naast de activisten zelf
voelen ook hulpverleners
en burgemeesters de gevolgen van zulke
acties.
Zij moeten vaak snel
schakelen terwijl ze tegelijkertijd de veiligheid van alle betrokkenen
willen waarborgen.
Vakorganisaties wijzen op het
belang van voldoende
voorbereiding, duidelijke protocollen en respectvolle
samenwerking.
Volgens Tagesschau wordt er gewerkt aan nieuwe afspraken om
de processen te verbeteren en de werkdruk voor hulpdiensten te
verlichten.
Juridische en politieke discussie
De acties leiden in Duitsland
tot een juridisch en
politiek debat.
Sommige steden overwegen hogere boetes, terwijl andere juist inzetten op
meer dialoog met
klimaatorganisaties.
Rechters benadrukken dat
veiligheid altijd
prioriteit heeft, maar ook dat vreedzaam demonstreren een grondrecht
is.
Die balans blijft onderwerp van gesprek, niet alleen in Duitsland
maar in heel Europa, waar beleidsmakers nauwlettend volgen hoe
Duitsland met deze uitdagingen omgaat.
Op zoek naar nieuwe vormen van protest
Steeds meer
klimaatorganisaties ontdekken nieuwe manieren om aandacht te trekken zonder
confronterende acties.
Ze organiseren educatieve
evenementen, kunstprojecten, tentoonstellingen en
stadsmarsen waarin duurzaamheid centraal staat.
Ook scholen en universiteiten nemen initiatieven om jongeren te betrekken bij duurzame oplossingen, en bedrijven sluiten zich soms aan bij bewustwordingscampagnes.
Volgens The Guardian levert deze constructieve en creatieve aanpak op de lange termijn meer draagvlak en betrokkenheid op, omdat mensen zich gemakkelijker aangesproken voelen.
Belangrijkste inzichten
-
Klimaatacties worden creatiever en zichtbaarder, met zowel lof als kritiek uit de samenleving.
-
Letzte Generation speelt een prominente rol in Duitsland en beïnvloedt het Europese debat.
-
Hulpdiensten worden vaker direct betrokken bij acties, wat extra druk met zich meebrengt.
-
Binnen de beweging is er ruimte voor verschillende strategieën en vernieuwende initiatieven.
-
Educatie en kunstprojecten blijken kansrijk om een breder en positiever publiek te bereiken.
Conclusie
De ontwikkeling van
klimaatacties laat zien dat het maatschappelijk gesprek over duurzaamheid in beweging
blijft.
Waar vroeger spandoeken en vreedzame bijeenkomsten centraal
stonden, zijn protesten tegenwoordig veelvormiger en soms uitdagender.
Door de mix van creativiteit, confrontatie en educatie groeit het draagvlak voor klimaatbewustzijn, maar ontstaat ook de noodzaak voor zorgvuldige samenwerking met hulpdiensten, beleidsmakers en het publiek.
De komende jaren zal blijken welke protestvormen het meest effectief en verbindend zijn om de klimaatdoelen dichterbij te brengen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”
-
Actueel5 maanden agoDit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)
-
Actueel5 maanden agoArm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´
-
Actueel5 maanden agoFreek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel7 maanden agoJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel5 maanden agoFreek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen
-
Actueel6 maanden agoMartijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”
-
Actueel7 maanden agoGerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
-
Actueel8 maanden agoKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!