Lale Gül is niet zomaar een schrijfster. Sinds haar indrukwekkende debuut met Ik ga leven is ze uitgegroeid tot een bekende stem binnen het Nederlandse publieke debat. Maar haar openhartige manier van schrijven over gevoelige onderwerpen brengt niet alleen lof met zich mee. Gül leeft inmiddels onder permanente druk. In dit artikel onderzoeken we wie ze is, hoe haar situatie zich heeft ontwikkeld, en wat dit zegt over onze samenleving.

Wie is Lale Gül?

Lale Gül werd in 1997 geboren in Amsterdam in een streng religieus gezin met Turkse achtergrond. Ze groeide op in een traditionele gemeenschap waar vaste regels golden over hoe je moest leven, denken en je gedragen. Toch voelde Gül al jong dat haar persoonlijke overtuigingen niet aansloten bij die leefwijze.

Als jonge vrouw besloot ze haar verhaal te delen met het grote publiek. In 2021 verscheen haar debuutroman Ik ga leven, een autobiografisch werk waarin ze haar weg naar zelfstandigheid en vrijheid beschrijft. Het boek maakte veel los: van lofuitingen tot stevige kritiek.

Doorbraak met Ik ga leven

Met haar debuut brak Gül direct door in literaire én maatschappelijke kringen. Haar schrijfstijl werd geprezen als eerlijk, rauw en moedig. Maar juist de onderwerpen die ze aansneed – zoals religieuze druk, vrouwenrechten en vrijheid van denken – zorgden ook voor veel opschudding.

Ze werd genomineerd voor prijzen en ontving veel media-aandacht. Tegelijkertijd kreeg ze te maken met persoonlijke verliezen. Haar openheid leidde tot afstand met familieleden, en ze werd geconfronteerd met vijandige reacties uit verschillende hoeken van de samenleving.

Dagelijks leven met spanningen

Sinds de publicatie van haar boek leeft Gül in een situatie die voor velen moeilijk voor te stellen is. In interviews vertelt ze dat ze nauwelijks zonder aanpassingen de straat op gaat. Een bezoek aan de supermarkt gebeurt vaak met een vermomming. Ze voelt zich onveilig in bepaalde stadsdelen en verplaatst zich meestal met beveiliging.

Om haar veiligheid te waarborgen is ze meerdere keren verhuisd. Inmiddels woont ze naar eigen zeggen in een rustige woonomgeving waar ze minder opvalt. Toch blijft de situatie belastend. Het voortdurend rekening houden met risico’s beïnvloedt haar vrijheid en welzijn.

Toch blijft ze doorgaan

Ondanks alle spanningen blijft Lale Gül schrijven. Ze stopte bij Het Parool en werd columnist bij De Telegraaf, waar ze wekelijks actuele onderwerpen belicht. Haar toon blijft scherp, maar weloverwogen. Ze kiest haar woorden zorgvuldig, zonder haar boodschap te verzwakken.

“Ik blijf schrijven, want daar ligt mijn kracht,” vertelde ze in een recent interview. Haar motivatie komt voort uit de wens om onderwerpen die vaak onbesproken blijven tóch op tafel te leggen. Vooral thema’s rond emancipatie, culturele druk en vrijheid van expressie liggen haar na aan het hart.

Wat zegt dit over Nederland?

De situatie van Lale Gül roept bredere vragen op over hoe vrij onze samenleving werkelijk is. Nederland staat bekend om vrijheid van meningsuiting, maar de praktijk laat zien dat sommige stemmen zwaarder wegen dan andere. Wanneer meningsuitingen leiden tot persoonlijke risico’s, komt die vrijheid onder druk te staan.

Gül is niet de eerste die hiermee te maken krijgt. Ook andere publieke figuren die zich kritisch uitlieten over religie of cultuur werden eerder geconfronteerd met stevige tegenwind. Denk aan namen als Ayaan Hirsi Ali en Ebru Umar, die eveneens hun leven moesten aanpassen na hun uitspraken.

Reacties uit politiek en samenleving

Binnen de politiek en media is er veel steun voor Gül. Minister Dilan Yeşilgöz sprak zich duidelijk uit en benadrukte dat iedereen in Nederland veilig moet kunnen zijn, ongeacht zijn of haar mening. Ook mensenrechtenorganisaties en collega-schrijvers toonden hun solidariteit.

In de literaire wereld wordt haar doorzettingsvermogen gewaardeerd. Auteurs als Özcan Akyol en Leon de Winter prezen haar openheid en benadrukten het belang van stemmen zoals die van Gül in het publieke debat.

Persoonlijke offers

De keuze om haar verhaal te delen bracht Gül niet alleen maatschappelijke erkenning, maar ook persoonlijke pijn. In verschillende interviews vertelde ze over het verlies van contact met haar ouders en vrienden. Alleen haar jongere zusje houdt nog contact met haar, iets wat ze koestert.

Toch heeft ze nooit spijt gehad van haar besluit. Voor Gül is vrijheid geen luxe, maar een levensbehoefte. In haar boek schreef ze: “Liever één dag mezelf zijn dan een leven lang in angst leven.” Deze uitspraak vat haar visie krachtig samen.

Nieuwe projecten en hoop

Ondanks alles kijkt Gül vooruit. Ze werkt aan een tweede boek en heeft plannen voor een documentaireserie waarin maatschappelijke thema’s centraal staan. Ze wil laten zien dat verandering mogelijk is, zelfs als de weerstand groot is.

Daarnaast blijft ze zich inzetten voor meer openheid binnen gemeenschappen waar taboes de overhand hebben. Door haar ervaringen bespreekbaar te maken, hoopt ze anderen te inspireren die in vergelijkbare situaties zitten.

Waarom dit belangrijk is

Het verhaal van Lale Gül gaat verder dan haar persoonlijke ervaring. Het raakt aan universele thema’s als vrijheid, moed en het recht om jezelf te zijn. In een tijd waarin polarisatie toeneemt en meningen steeds vaker botsen, is het essentieel dat er ruimte blijft voor een open dialoog.

Gül laat zien dat woorden impact kunnen hebben. Haar werk daagt uit, opent ogen en zet mensen aan het denken. Precies daarom is het van belang dat stemmen zoals die van haar gehoord blijven worden – zonder angst, zonder aanpassingen, en zonder risico op uitsluiting.

Conclusie: de kracht van doorzettingsvermogen

Lale Gül is een voorbeeld van iemand die, ondanks tegenstand en persoonlijke offers, blijft staan voor wat ze gelooft. Haar verhaal laat zien dat vrijheid van meningsuiting geen vanzelfsprekendheid is, maar iets dat beschermd moet worden.

In plaats van te zwijgen, kiest Gül ervoor om door te schrijven. Ze geeft stem aan onderwerpen die vaak genegeerd worden en draagt bij aan een bredere bewustwording. Daarmee inspireert ze niet alleen lezers, maar ook toekomstige generaties schrijvers, denkers en vrijdenkers.