Connect with us

Actueel

June (31) betrapt haar vader met de buurvrouw: “Ik wist niet wat ik zag”

Avatar foto

Published

on

“Ik wist niet wat ik zag”

Sommige momenten laten je wereld even op z’n kop staan. Voor June (31) was het een doordeweekse dag waarop ze spontaan haar vader wilde verrassen. Gewoon, met wat overgebleven eten. Maar wat een klein gebaar van liefde had moeten zijn, draaide uit op een onthulling die ze maar moeilijk kan verwerken. Wat ze aantrof in de schuur van haar ouderlijk huis, was iets dat haar beeld van haar vader compleet veranderde.

“Ik dacht dat ik hem blij zou maken”

“Mijn moeder was een weekje op zakenreis naar het buitenland. Mijn vader bleef thuis en ik dacht: ik breng hem wat van het eten dat ik de dag ervoor had gemaakt. Zijn lievelingsgerecht, daar zou ik hem altijd blij mee maken,” vertelt June.

Met een bak vol eten in haar hand stond ze aan de voordeur van haar ouderlijk huis. “Ik belde aan, maar er gebeurde niks. Dat vond ik vreemd, maar niet alarmerend. Ik dacht meteen: hij zal wel in de schuur zijn, sleutelen aan zijn oldtimer. Die auto is zijn trots.”

Ze besloot de voordeur open te maken met haar eigen sleutel, zoals ze wel vaker deed als haar ouders niet opendeden. “Ik liep naar binnen en riep zijn naam. Geen antwoord.”

“De schuurdeur stond op een kier…”

“Toen ik door het huis liep, merkte ik dat het leeg voelde. Ik keek naar buiten en zag dat de schuurdeur op een kier stond. Ik hoorde wat geluid – gelach. Ik dacht serieus dat de radio aanstond.”

Maar toen ze dichterbij kwam, hoorde ze dat het geen muziek was, maar stemmen. “En niet zomaar stemmen. Gelach. En niet in de zin van een gezellige werkmiddag aan de auto.”

Wat ze toen zag, staat nog altijd op haar netvlies gebrand.

“Mijn vader was daar… met haar!”

“Toen ik bij de schuur aankwam, stond ik op het punt om ‘surprise!’ te roepen. Gewoon als grapje. Maar toen ik naar binnen gluurde, kon ik mijn ogen niet geloven.”

Haar stem breekt een beetje als ze het vertelt. “Mijn vader stond daar met de buurvrouw. En niet alsof ze zomaar even langskwam. Ze waren duidelijk… intiem. Hij stond heel dicht bij haar. Ze waren aan het zoenen. Ik stond aan de grond genageld.”

En dat allemaal in de schuur, op of vlak naast de heilige auto waar nooit iemand aan mocht zitten. “Die oldtimer was altijd z’n trots. Hij liet ons als kinderen er nauwelijks bij in de buurt. En nu… dit.”

“Ik ben omgedraaid en gewoon weggegaan”

June wist niet wat ze moest doen. “Ik stond daar misschien drie seconden, maar het voelde als een eeuwigheid. Toen draaide ik me om en ben weggegaan. Zomaar, zonder iets te zeggen.”

Ze legde het eten op het aanrecht, liep terug naar haar auto en reed naar huis. “Mijn hart bonsde in mijn borst. Ik was totaal van slag. Trillen, zweten, duizend gedachten tegelijk.”

“Ik kon het niet geloven”

“De hele rit naar huis bleef het beeld door mijn hoofd spoken. Mijn vader. Met háár. Onze buurvrouw nog wel. Het voelde als verraad. Niet alleen naar mijn moeder toe, maar ook naar mij. Ik dacht dat mijn ouders een goed huwelijk hadden.”

De schok zat diep. En het moeilijkste? Ze wist niet wat ze ermee aan moest. “Ik kon het met niemand delen. Niet met mijn moeder, niet met vriendinnen. En zeker niet met hem.”

“Mijn vriend merkte meteen dat er iets was”

Thuis aangekomen probeerde ze zich groot te houden. “Mijn vriend vroeg meteen wat er was. Ik probeerde me in te houden, maar het lukte niet. Ik zei dat ik mijn vader iets had gebracht en dat het een beetje raar liep. Meer niet.”

Later die avond kreeg ze een telefoontje van haar vader. “Hij had het eten gevonden op het aanrecht. ‘Was je hier?’ vroeg hij. Ik stamelde iets over dat ik dacht dat hij er niet was.”

Maar in haar hoofd speelde maar één gedachte: Hoe kon hij dit doen?

“Ik had het willen zeggen, maar ik durfde niet”

Op dat moment had ze hem kunnen confronteren. “Ik had kunnen zeggen: ‘Ik zag je. Met Marloes.’ Maar ik durfde het gewoon niet. Het was te rauw, te vers. Ik was zelf nog aan het bijkomen.”

Haar vader leek geen moment te vermoeden dat iemand iets had gezien. “En dat maakt het nog lastiger. Hij deed alsof er niks aan de hand was. Alsof alles gewoon normaal was.”

June houdt het voorlopig voor zich, maar de innerlijke strijd is groot.

“Moet ik het aan mijn moeder vertellen?”

Het dilemma waar ze nu mee worstelt, is enorm. “Moet ik het zeggen tegen mijn moeder? Of houd ik mijn mond? Wat als dit iets eenmaligs was? Of als ze er misschien zelfs al iets van weet? Maar wat als ze het níet weet en ik het stilhoud?”

De relatie tussen haar ouders leek altijd goed. Geen ruzies, veel liefde, dacht ze. “Maar nu weet ik niks meer zeker. Alles voelt anders. Onstabiel.”

Ze overweegt nog steeds alle opties. “Ik wil mijn moeder geen pijn doen, maar ik wil ook niet medeplichtig voelen aan een geheim dat niet het mijne is.”

“Ik ben veranderd sinds die dag”

Wat June die dag zag, veranderde iets in haar. “Het heeft iets tussen mij en mijn vader veranderd. We zijn altijd close geweest. Maar nu voel ik afstand. Alsof ik iets weet dat ik niet hoor te weten.”

Ze praat er nu af en toe voorzichtig over met haar vriend. “Hij zegt dat ik moet doen wat goed voelt, en dat als ik het niet kan loslaten, ik het misschien tóch moet delen met mijn moeder.”

Maar voorlopig houdt ze zich stil. “Ik weet het echt niet. Misschien heb ik gewoon nog tijd nodig.”


Slotgedachte
June (31) zit in een lastig parket. Wat ze zag, heeft haar geraakt tot in haar kern. Niet alleen als dochter, maar ook als mens. Ze wil doen wat juist is, maar wat dat precies is – daar is ze nog niet uit. Eén ding weet ze zeker: ze zal dit moment nooit vergeten.

Actueel

Heftig moment bij Suzan & Freek: zanger barst in tranen uit na aangrijpend verhaal

Avatar foto

Published

on

Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop

Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.

Een telefoontje dat alles veranderde

Het was een gewone dag na een reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws waarop we hoopten.’”

De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.

Een periode van ongeloof en aanpassing

De dagen na het gesprek voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,” vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de kwaliteit van leven behouden.

Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.

De eerste signalen

Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”

Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.

Behandeling en vooruitgang

In het Antoni van Leeuwenhoek startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen, lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat gaf ons een sprankje opluchting.”

Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”

De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.

Samen sterk door de zwangerschap

Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”

De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.

Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.

Nachtelijke gesprekken en nabijheid

De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”

Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”

Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.

De kracht van muziek

Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We zongen wat we niet konden zeggen.”

Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.

Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.

Landelijke steun en verbondenheid

Sinds hun verhaal openbaar werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.

“Die warmte uit het hele land doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”

Een hoopvolle toekomst

Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.

Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.

Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.

Een avond die bijblijft

Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”

Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.

Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.

En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.


Kernpunten:

  • Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.

  • De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.

  • Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.

  • Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.

  • Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.

Continue Reading

Trending

  • Actueel4 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel5 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel5 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel7 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel4 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Martijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”

  • Actueel7 maanden ago

    Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’

  • Actueel7 maanden ago

    Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!