Actueel
Jonge moeder (31) begraaft haar man (33) en krijgt daarna verwoestend nieuws: ”Je hebt nog 12 maanden te leven”
Keelie (31) hoort dat ze nog een jaar te leven heeft, na verlies van haar man: “Ik wil mijn zoontje niet achterlaten”
Het leven van Keelie Towler (31) uit het Britse Wakefield voelt als een eindeloze achtbaan van verdriet en strijd. Nog geen jaar geleden verloor ze haar echtgenoot Scott aan een fatale bloedprop. Terwijl ze samen met hun zoontje Rupert (nu 5) probeerde de draad weer op te pakken, kreeg ze onlangs opnieuw een klap te verwerken: de kanker die ze dacht te hebben overwonnen, is teruggekeerd. En deze keer is er geen genezing meer mogelijk.

Artsen hebben haar verteld dat ze waarschijnlijk nog 12 tot 18 maanden te leven heeft. Een onvoorstelbaar vooruitzicht voor een jonge moeder die alles voor haar zoontje wil zijn.
Droomgezin in wording
Het leek in 2020 allemaal nog zo mooi te beginnen voor Keelie en haar man Scott. Hun grote geluk kwam met de geboorte van hun zoontje Rupert. “We waren dolblij,” vertelt Keelie aan NeedtoKnow. “Het was alsof onze droom uitkwam. Een fijn gezin, gewoon wij drieën.”
Maar de roze wolk waarin ze leefden, was van korte duur. Niet lang na de bevalling ontdekte Keelie een vreemd bobbeltje in haar borst. “Ik dacht eerst dat het iets onschuldigs was,” zegt ze. “Iets wat vanzelf wel weg zou gaan. Maar voor de zekerheid liet ik het toch even nakijken.”
Die routinecontrole veranderde hun leven. De artsen zagen meteen dat het ernstig kon zijn. “Toen ik hoorde dat het misschien kanker was, hield alles op. Het enige wat ik kon denken, was: wat als ik Rupert niet kan zien opgroeien?”

Keiharde diagnose en zware behandeling
Keelies angst werd werkelijkheid. De diagnose borstkanker kwam keihard binnen. Wat volgde was een loodzwaar traject: dertien chemokuren, vijftien sessies radiotherapie en maanden van onzekerheid. “Het was een slopende periode, maar ik heb gevochten met alles wat ik in me had. Alles draaide om Rupert. Hij was mijn reden om door te gaan.”
In 2022 kwam dan eindelijk het verlossende woord: de kanker was niet meer zichtbaar. “Het voelde alsof ik weer kon ademen. Scott en ik besloten het leven weer op te pakken. We verkochten ons huis om een groter gezinshuis te kopen. Een nieuw hoofdstuk, dachten we. Het ergste leek voorbij.”
Onvoorstelbare tragedie
Maar het leven had andere plannen. In 2023 sloeg het noodlot opnieuw toe. Keelies man Scott overleed onverwacht aan een bloedprop. Hij zakte in elkaar voor de ogen van hun toen tweejarige zoon. “Het was traumatisch. We waren samen thuis, praatten over de dag. En toen, zomaar ineens, was hij weg.”
De klap was onbeschrijfelijk. “Scott was mijn grote liefde. Mijn maatje. En ineens moest ik hem missen, moest ik sterk blijven voor Rupert terwijl ik van binnen gebroken was.”

De kanker is terug
Alsof het verdriet nog niet genoeg was, kreeg Keelie enige tijd later zelf weer klachten. Ze kreeg last van hevige hoofdpijn en merkte dat haar coördinatie achteruitging. “Eerst dacht ik dat het stress was, logisch na alles wat we hadden meegemaakt. Maar het werd erger. Ik kon het niet meer wegstoppen.”
Na een bezoek aan het ziekenhuis volgde het ergste nieuws denkbaar. De artsen ontdekten dat de kanker was teruggekeerd en zich had uitgezaaid naar haar hersenen. “Er viel niets meer aan te doen, vertelden ze me. Mijn wereld stortte opnieuw in.”
De prognose was meedogenloos: 12 tot 18 maanden te leven. “Dat getal spookt de hele dag door mijn hoofd. Het is alsof er een tikkende klok in mijn hoofd zit. Maar ik wil Rupert niet achterlaten.”
Toekomst voor haar zoontje
De gedachte aan haar zoontje drijft Keelie om ondanks alles door te vechten. Ze heeft inmiddels met haar familie besproken wat er na haar overlijden met Rupert zal gebeuren. “Hij zal bij mijn moeder en haar vriend gaan wonen. Ik weet dat hij daar veilig is. Maar als moeder wil je daar helemaal niet over nadenken.”

Keelie wil het liefst nog zo lang mogelijk bij haar zoon blijven. “Hij is zijn vader al kwijtgeraakt, dat hij ook zijn moeder moet verliezen, breekt mijn hart. Ik wil hem niet achterlaten zonder herinneringen aan ons samen.”
Hoop in Mexico
Hoewel de Britse artsen niets meer voor haar kunnen doen, weigert Keelie de strijd op te geven. Ze heeft haar hoop gevestigd op een levensverlengende behandeling in Mexico. “Het is een experimentele therapie, maar het kan me meer tijd geven. Tijd die ik kan doorbrengen met Rupert.”
De behandeling is echter peperduur. Via crowdfunding probeert Keelie 70.000 pond in te zamelen. “Elke extra dag met mijn zoon is onbetaalbaar. Ik wil hem zien opgroeien, hem naar school brengen, samen herinneringen maken.”
Massale steun
Sinds Keelie haar verhaal openbaar deelde, heeft ze massale steun ontvangen. Familie, vrienden en wildvreemden hebben zich achter haar missie geschaard. “De steun is hartverwarmend. Het geeft me de kracht om te blijven vechten. Mensen sturen lieve berichten, doneren geld en moedigen me aan om vol te houden.”

Toch blijft het besef dat de tijd dringt. “Elke ochtend word ik wakker en vraag ik me af: hoeveel tijd heb ik nog? Maar ik kan het me niet veroorloven om bij de pakken neer te zitten. Rupert verdient een moeder die blijft vechten.”
Geen opgeven
Keelie’s verhaal raakt veel mensen, omdat het universeel herkenbaar is: een moeder die vecht voor haar kind, tegen alle verwachtingen in. “Ik weet dat de kans klein is, maar ik moet het proberen. Ik kan niet opgeven. Niet nu. Niet voor Rupert.”
Haar doel is niet langer genezing, maar kostbare tijd. “Ik wil hem herinneringen geven die hij zijn leven lang bij zich draagt. Dat hij later kan zeggen: mijn mama was een vechter.”
Levenslessen in de schaduw van verdriet
Wat Keelies verhaal vooral laat zien, is hoe veerkrachtig mensen kunnen zijn in de meest uitzichtloze situaties. Ondanks alle tegenslagen blijft ze zoeken naar hoop. “Ik ben realist, ik weet dat het moeilijk is. Maar ik ben ook moeder, en dat betekent dat ik nooit zal stoppen met vechten voor mijn kind.”
De komende maanden zijn onzeker, maar één ding weet Keelie zeker: “Elke minuut die ik met Rupert kan doorbrengen, is een zegen. En daarvoor doe ik alles wat in mijn macht ligt.”

Actueel
Peter Plasman haalt keihard uit naar rechter die in de fout ging

Advocaat Peter Plasman noemt fout van rechter in zaak-Borsato ‘gewoon dom’
De juridische wereld reageert verbaasd op het incident rondom rechter Heleen de Haan, die in de lopende strafzaak tegen Marco Borsato via haar privéaccount op X (voorheen Twitter) een bericht plaatste over de zaak. Advocaat Peter Plasman, die het vermeende slacht0ffer bijstaat, noemt de actie “gewoon dom” en waarschuwt dat zulke misstappen gevolgen kunnen hebben, hoe onschuldig ze ook lijken.

Hoewel de rechtbank inmiddels heeft erkend dat het bericht “niet gepast” was, blijft de kwestie onderwerp van gesprek. In een proces dat al volop media-aandacht krijgt, is zelfs een kleine misstap genoeg om het vertrouwen in de onafhankelijkheid van de rechtspraak ter discussie te stellen.
Wat er gebeurde
De ophef begon na een bericht van rechtbankverslaggever Saskia Belleman van De Telegraaf. Zij schreef dinsdag op X dat de aangeefster in de zaak-Borsato geen schadevergoeding had gevraagd. Een volger vroeg vervolgens of dat na afloop van de rechtszaak alsnog zou kunnen.
Belleman antwoordde dat dit niet mogelijk was, maar daarop reageerde onverwachts één van de rechters die de zaak behandelt. Via haar persoonlijke X-account schreef rechter Heleen de Haan:
“Dat kan wel, maar niet meer bij de strafrechter. Er kan alsnog een civiele procedure over de schadevergoeding worden gevoerd, maar dat gebeurt vrijwel nooit.”
De reactie leek op het eerste gezicht een neutrale toelichting. Toch was het niet toegestaan dat De Haan zich, als rechter in de zaak, op enig moment publiekelijk over een gerelateerde juridische kwestie uitliet.
Het bericht bleef kort online staan, maar werd verwijderd nadat het door verschillende gebruikers was opgemerkt en gedeeld. De schade was toen al aangericht: de post circuleerde breed op sociale media en haalde zelfs landelijke nieuwszenders.

Reactie van de rechtbank
De rechtbank Midden-Nederland, waar het proces tegen Borsato wordt behandeld, reageerde snel en erkende dat de fout bij de rechter lag. Een woordvoerder bevestigde dat Heleen de Haan de reactie daadwerkelijk had geplaatst en dat dit niet had mogen gebeuren.
“De betreffende rechter heeft inderdaad een reactie geplaatst op een bericht op X van Saskia Belleman over de zaak-Borsato. Ze mengde zich niet in een inhoudelijke discussie over de zaak, maar ze had deze reactie niet moeten plaatsen. De afspraak is dat rechters zich niet uitlaten over hun eigen zaken,” aldus de woordvoerder.
De rechtbank benadrukte dat de fout geen invloed heeft op het proces zelf, maar noemde de situatie wel “ongelukkig en onnodig”.
“Een rechter hoort zich strikt te beperken tot de rechtszaal. Wat iemand privé denkt of zegt over een zaak waarin hij of zij zitting heeft, hoort niet in de openbaarheid thuis,” voegde de woordvoerder toe.
Peter Plasman: “Dom, maar begrijpelijk”
Advocaat Peter Plasman, die optreedt namens de aangeefster in de zaak, reageerde donderdag in verschillende media op het incident. Volgens hem is de fout vooral “menselijk”, maar tegelijkertijd “niet te verdedigen”.
“Het zal volledig te goeder trouw en spontaan zijn geweest,” zegt Plasman. “Maar je moet als rechter altijd bedenken wat de mogelijke consequenties kunnen zijn van wat je zegt, zeker in een lopende zaak.”
Hij noemt het “gewoon dom” om publiekelijk een mededeling te doen over een zaak waarin je zelf zitting hebt, ongeacht de bedoeling.
“Het is een simpele uitleg, maar dat maakt het niet minder onverstandig. In de huidige tijd van sociale media ligt alles onder een vergrootglas. Hoe onschuldig een bericht ook lijkt, het kan altijd verkeerd worden opgevat.”
“Iedere jurist voelt soms die neiging”
Plasman toonde ook begrip voor de situatie van rechter De Haan. Volgens hem herkennen veel juristen het gevoel van betrokkenheid bij publieke discussies.
“Ik heb die neiging zelf ook weleens,” gaf hij toe. “Als jurist lees je iets op sociale media waarvan je denkt: daar wil ik even iets rechtzetten of uitleggen. Maar het is beter om dat niet te doen, zeker niet als het een zaak betreft waar je zelf bij betrokken bent.”
Volgens Plasman lijkt het incident te zijn ontstaan uit een moment van spontane betrokkenheid, maar dat maakt het niet minder riskant.
“Juist in gevoelige zaken als deze moet elke betrokken partij extra voorzichtig zijn. Eén ondoordachte actie kan leiden tot twijfel over de onafhankelijkheid van de rechtbank.”
Geen wrakingsverzoek verwacht
Ondanks de fout van de rechter verwacht Plasman niet dat de advocaten van Marco Borsato, Gert-Jan en Carry Knoops, een wrakingsverzoek zullen indienen. Een dergelijk verzoek zou kunnen leiden tot het vervangen van de rechter, maar volgens Plasman lijkt dat niet aan de orde.
“Ik ga ervan uit dat de verdediging dit incident niet zal aangrijpen om de rechter te wraken. Het bericht is niet inhoudelijk en er is geen aanwijzing dat er sprake is van partijdigheid,” zegt hij.
Ook vanuit de verdediging zelf is nog geen officiële reactie gekomen. Wel is bekend dat de advocaten de situatie “nauwlettend” volgen en eerst willen afwachten of de rechtbank zelf aanvullende stappen onderneemt.

De context van het proces
De zaak tegen Marco Borsato, die wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag jegens een minderjarig meisje, trekt al maanden veel publieke belangstelling. Tijdens de eerste zittingsdagen kwamen zowel het 0penbaar Ministerie als de verdediging met stevige verklaringen.
Het OM eiste een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vijf maanden, terwijl de verdediging fel uithaalde naar de moeder van het vermeende slacht0ffer en sprak van “sturing” en “invloed van buitenaf”.
In dat klimaat van hoge spanning en mediabelangstelling zorgt elke misstap, hoe klein ook, voor extra aandacht.
“Juist in dit soort zaken is uiterste voorzichtigheid vereist,” benadrukt Plasman. “Niet alleen van de partijen, maar ook van de rechters.”
De balans tussen transparantie en neutraliteit
Het incident roept opnieuw de vraag op hoe rechters zich mogen uiten op sociale media. In een tijd waarin openheid en transparantie belangrijk zijn, worstelen veel juristen met de vraag waar de grens ligt.
Volgens rechtsethicus Anneke van Dijk is de zaak-De Haan een duidelijk voorbeeld van hoe moeilijk dat evenwicht kan zijn.
“Rechters zijn ook mensen, maar ze vertegenwoordigen een instituut dat volledig op neutraliteit is gebouwd. Zelfs als een rechter iets feitelijks zegt, kan dat door het publiek worden opgevat als een oordeel,” zegt Van Dijk.
Zij pleit voor strengere richtlijnen en bewustwording binnen de rechterlijke macht.
“Een tweet van een rechter kan meer impact hebben dan bedoeld. Dat vraagt om een zorgvuldige afweging, zeker in spraakmakende zaken.”
De publieke reactie
Op sociale media werd wisselend gereageerd op het incident. Sommige gebruikers vonden dat de ophef overdreven is en dat de rechter slechts een feitelijke toelichting gaf. Anderen spraken juist van een ernstige fout die het vertrouwen in de rechtspraak schaadt.
Een gebruiker schreef:
“Rechters moeten boven de discussie staan. Ook al is het menselijk, dit kan echt niet.”
Anderen verdedigden De Haan door te stellen dat “een kleine miscommunicatie” niet gelijk hoeft te leiden tot wantrouwen.
Hoe dan ook heeft het incident opnieuw de aandacht gevestigd op de zichtbaarheid van rechters en de dunne lijn tussen persoonlijke uiting en professionele terughoudendheid.
Mogelijke gevolgen voor het proces
Hoewel de rechtbank heeft laten weten dat de fout geen invloed heeft op de voortgang van de zaak, blijft het onderwerp gevoelig. De komende zittingsdagen zullen vooral in het teken staan van de afronding van de pleidooien en de reactie van het 0penbaar Ministerie.
De uitspraak wordt naar verwachting over enkele weken gedaan. Voor de rechtbank is het incident een belangrijke herinnering aan de noodzaak van strikte neutraliteit — zeker in mediagevoelige processen.
“De fout is herkend en erkend,” aldus Plasman. “Daarmee is het hopelijk ook afgesloten. Nu is het belangrijk dat de focus weer ligt op de inhoud van de zaak.”
Conclusie
Advocaat Peter Plasman heeft begrip voor de menselijke fout van rechter Heleen de Haan, maar noemt haar actie “dom” en “onhandig”. Volgens hem was de reactie waarschijnlijk uit spontane betrokkenheid geplaatst, maar dat maakt de misstap niet minder ernstig.
De rechtbank heeft inmiddels bevestigd dat de rechter fout zat, maar benadrukt dat dit geen gevolgen heeft voor het verdere verloop van het proces.
Met de komende zittingsdagen in aantocht blijft de zaak-Borsato een van de meest besproken rechtszaken van het jaar — niet alleen vanwege de inhoud, maar ook vanwege de vragen die het oproept over onafhankelijkheid, zorgvuldigheid en publieke zichtbaarheid in de rechtspraak.
-
Actueel4 maanden agoDit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)
-
Actueel5 maanden agoFreek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel5 maanden agoArm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´
-
Actueel7 maanden agoJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel5 maanden agoFreek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen
-
Actueel6 maanden agoMartijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”
-
Actueel7 maanden agoGerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
-
Actueel7 maanden agoKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!


