Connect with us

Actueel

John de Wolf emotioneel over familielid met dementie: ‘Ze herkent me niet meer’

Avatar foto

Published

on

John de Wolf kennen we als een echte vechter. Een robuuste verdediger, recht voor z’n raap, geen man van tranen of drama. Maar nu, op 62-jarige leeftijd, laat hij een heel andere kant van zichzelf zien. Een kant vol verdriet, machteloosheid en pijn. Want zijn moeder lijdt aan Alzheimer, en herkent haar eigen zoon niet meer.

Een strijd zonder uitweg

In interviews spreekt John er openhartig over. Geen stoere praatjes, geen verbloemingen. Gewoon de keiharde waarheid. Zijn moeder, inmiddels 82 jaar oud, is compleet opgegaan in de mist van dementie. “Ze herkent me niet meer,” zegt hij. En je hóórt de pijn in zijn stem.

Als hij bij haar op bezoek gaat en zegt wie hij is, kijkt ze hem met lege ogen aan. “Ik zei: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Maar ze antwoordde: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Een reactie die inslaat als een mokerslag.

De vrouw die hij kende is weg

Volgens John is er nauwelijks nog iets over van de vrouw die hem heeft grootgebracht. “Ze heeft een ander karakter gekregen,” zegt hij. “Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet.” Alsof de buitenkant er nog is, maar de binnenkant verdwenen.

Hij noemt het zelf “mensonterend” om te zien hoe iemand zo aftakelt. “Er zit geen leven meer in haar.” Het is hard, maar eerlijk. En herkenbaar voor velen die een dierbare hebben verloren aan dementie – terwijl die fysiek nog leeft.

De machteloosheid vreet aan hem

Voor een man die op het veld altijd de controle had, die tegenstanders moeiteloos uitschakelde, is dit een situatie waarin hij helemaal niks kan doen. Geen oplossing. Geen plan. Alleen maar toekijken hoe het elke week een stukje slechter gaat.

“Het is zwaar om haar zo te zien. Ik wil haar niet zo zien lijden,” zegt hij. En hij meent het. Je voelt het in alles: John wil helpen, maar weet dat hij machteloos is. En dat vreet aan hem.

Een wrang familieverhaal

Wat het extra pijnlijk maakt: deze situatie is niet nieuw binnen zijn familie. Johns oma had ook Alzheimer. Zijn moeder verzorgde haar destijds, en sprak toen al haar angst uit: “Zo wil ik nooit eindigen. Als het zover komt, geef me dan maar een spuitje.”

Een duidelijke wens, maar helaas nooit vastgelegd. Geen euthanasieverklaring, geen officiële afspraak. En nu ondergaat ze precies wat ze zelf altijd vreesde. “Dat is het wrangste van alles,” zegt John. “Ze wilde dit niet.”

Pleidooi voor euthanasie bij dementie

In interviews pleit hij daarom voor meer ruimte voor euthanasie bij Alzheimer. Niet als verplichting, maar als optie. “In mijn ogen is het een daad van liefde om iemand niet langer te laten lijden,” zegt hij.

Het zet een gevoelige discussie op scherp. Want wanneer is lijden ondraaglijk genoeg? En wie beslist dat? Toch raakt zijn verhaal een snaar. Want veel mensen herkennen de worsteling tussen liefde, loslaten en medeleven.

Hij staat er niet alleen in

Na zijn interview stromen de reacties binnen. Op sociale media, in de brievenbus, via bekenden. Mensen delen hun eigen verhalen. “Mijn vader had precies hetzelfde.” “Mijn vrouw herkende me op het laatst ook niet meer.” “Je bent niet alleen, John.”

Die steun doet hem zichtbaar goed. Maar het verandert niets aan de situatie thuis. Zijn moeder is er nog, maar eigenlijk ook niet. En dát is misschien wel het moeilijkste van alles.

Van voetbalheld naar mantelzorger op afstand

John is niet de man die elke dag aan haar bed zit. Maar de band is sterk. En de machteloosheid voelbaar. Hij weet wat z’n moeder zou willen, maar mag het niet uitvoeren. De wet laat het niet toe.

“Ik snap dat het ingewikkeld is,” zegt hij. “Maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat mensen jarenlang zo moeten aftakelen?” Zijn woorden zijn rauw, eerlijk, en vanuit het hart.

Een dappere oproep

Door zijn verhaal te delen, laat John zich van z’n kwetsbare kant zien. En juist dat maakt indruk. Hij is geen politicus, geen arts, geen activist. Gewoon een zoon die zijn moeder ziet verdwijnen, en daar wat van wil maken.

Zijn oproep is helder: durf het gesprek aan te gaan. Leg wensen vast. Denk na over de toekomst. En laat mensen niet onnodig lijden als ze dat nooit gewild hebben.

Dementie raakt iedereen

Wat Johns verhaal zo krachtig maakt, is dat het herkenbaar is. Alzheimer raakt niet alleen ouderen. Het raakt gezinnen, families, kinderen, partners. Het is een ziekte die langzaam alles wegneemt: je herinneringen, je persoonlijkheid, je mens-zijn.

En precies daarom is het zo belangrijk dat mensen als John dit bespreekbaar maken. Zodat anderen zich gesteund voelen. En zodat we als maatschappij beter leren omgaan met deze sluipende vijand.

Een sportman met een hart

John de Wolf stond bekend om z’n harde tackles en onverzettelijkheid. Maar nu toont hij misschien wel zijn grootste kracht: kwetsbaarheid. Hij durft zijn verdriet te tonen, zijn twijfels, zijn frustratie. En dat maakt hem menselijker dan ooit.

Het is makkelijk om te juichen voor een speler in topvorm. Maar het is pas echt indrukwekkend als iemand in moeilijke tijden z’n verhaal deelt, voor anderen.

Wat kunnen we doen?

John roept mensen op om te praten over de dood. Over wensen, over grenzen, over hoe je je leven zou willen afronden als het zover komt. Niet als eng onderwerp, maar als iets wat erbij hoort. Want juist door open te zijn, kun je voorkomen dat iemand eindigt op een manier die hij of zij nooit wilde.

Hij zegt het simpel: “Het is liefde als je iemand dat kunt besparen.”


Conclusie: een held in een heel andere strijd

John de Wolf vecht nu geen duels meer uit op het gras, maar met gevoelens van verdriet, onmacht en liefde. Zijn verhaal is pijnlijk, eerlijk en waardevol. En het raakt.

Zijn moeder mag dan haar zoon niet meer herkennen, maar hij vergeet haar geen seconde. En door zijn woorden krijgt deze stille tragedie een stem. Een stem die gehoord moet worden. Want dementie is niet alleen een ziekte van de geest – het is een slagveld voor iedereen die erbij betrokken is.

Actueel

Deze enorme problemen op komst voor aangeefster en moeder Nathalie

Avatar foto

Published

on

Geen hoger beroep in zaak Marco Borsato: discussie laait opnieuw op

Het 0penbaar Ministerie heeft definitief besloten om geen hoger beroep aan te tekenen in de strafzaak tegen Marco Borsato. Daarmee komt er juridisch gezien een punt achter een langdurig en beladen dossier dat jarenlang het publieke debat heeft gedomineerd. Toch betekent deze beslissing niet automatisch dat de rust volledig is teruggekeerd. Integendeel: nu Justitie afziet van verdere vervolging, ontstaat er een nieuw spanningsveld rond mogelijke vervolgstappen, publieke meningen en morele oordelen.

De zaak tegen de zanger, die draaide om ernstige beschuldigingen, hield Nederland jarenlang in zijn greep. De vrijspraak door de rechtbank werd eerder al uitgesproken wegens onvoldoende steunbewijs. Het 0penbaar Ministerie kreeg daarna nog de mogelijkheid om het oordeel voor te leggen aan een hoger gerechtshof, maar besloot die stap niet te zetten. Volgens het OM is de kans klein dat een andere rechter tot een ander oordeel zou komen.

Teleurstelling bij aangeefster en haar advocaat

De beslissing om niet in hoger beroep te gaan, is hard aangekomen bij de aangeefster en haar advocaat Peter Plasman. Hij liet weten dat zijn cliënte zich in de steek gelaten voelt door Justitie. Volgens Plasman was het 0penbaar Ministerie overtuigd van de betrouwbaarheid van haar verklaringen, maar trekt het zich nu terug op een moment dat de zaak juist verder uitgevochten had kunnen worden.

Plasman had na de vrijspraak al aangegeven dat hij een hoger beroep logisch en noodzakelijk vond. Met name het oordeel van de rechtbank over het ontbreken van steunbewijs noemde hij discutabel. In zijn ogen had een hoger gerechtshof dat punt opnieuw moeten wegen. Dat het OM daar nu van afziet, voelt voor hem als een abrupte beëindiging van een traject dat door Justitie zelf is ingezet.

Advocaten Borsato: “Nu echt afsluiten”

Aan de andere kant reageren de advocaten van Marco Borsato juist opgelucht. Geert-Jan Knoops en Carry Knoops, die de zanger bijstaan, spreken van een begrijpelijke en juiste beslissing. Geert-Jan Knoops liet weten dat het voor alle betrokkenen beter is dat er nu daadwerkelijk een streep onder de zaak wordt gezet.

Volgens hem was de vrijspraak juridisch zorgvuldig onderbouwd en heeft het 0penbaar Ministerie dat nu ook ingezien. Hij benadrukt dat het niet alleen juridisch, maar ook menselijk van belang is om het dossier af te sluiten. Niet alleen voor Borsato zelf, maar ook voor de aangeefster en haar familie. Een eindeloze juridische strijd zou volgens hem niemand verder helpen.

Mogelijke tegenaangifte blijft open vraag

Een vraag die veel mensen bezighoudt, is of Marco Borsato zelf nog juridische stappen zal ondernemen. Er ligt immers nog een aangifte wegens smaad en laster tegen de aangeefster en haar moeder. Tot nu toe is daarover geen definitieve beslissing genomen.

Carry Knoops liet weten dat hierover nog geen overleg met haar cliënt heeft plaatsgevonden. Op dit moment zijn de advocaten druk met andere zaken, waardoor het gesprek hierover nog moet volgen. Of Borsato daadwerkelijk zal kiezen voor een tegenaangifte, blijft dus voorlopig onduidelijk.

De uitspraak van Geert-Jan Knoops dat het “voor iedereen beter” is om af te sluiten, wordt door sommigen geïnterpreteerd als een hint dat Borsato mogelijk afziet van verdere juridische stappen. Maar zekerheid daarover is er nog niet.

Felle reacties uit het publieke debat

De beslissing van het 0penbaar Ministerie zorgt voor uiteenlopende reacties in het publieke debat. Trendwatcher Adjiedj Bakas mengde zich nadrukkelijk in de discussie en stelde op sociale media dat Borsato recht zou hebben op een schadevergoeding. Volgens hem heeft de zanger door de langdurige zaak enorme reputatie- en inkomensschade geleden.

Bakas spreekt van “terugverdientijd” en vindt dat er verantwoordelijkheid moet worden genomen voor de gevolgen van de beschuldigingen. Zijn uitspraak roept op zijn beurt weer veel kritiek op. Tegenstanders vinden zijn woorden ongepast en polariserend, zeker gezien de gevoeligheid van de zaak.

Publieke verdeeldheid blijft groot

Ook onder lezers van nieuwsplatforms blijft de verdeeldheid groot. Een deel van het publiek vindt dat Marco Borsato jarenlang onterecht is beschadigd. Zij wijzen erop dat het 0penbaar Ministerie vier jaar onderzoek heeft gedaan, maar uiteindelijk geen overtuigend bewijs kon leveren. Volgens hen is dat moeilijk te rijmen met de enorme impact die de zaak op het leven en de carrière van de zanger heeft gehad.

Anderen benadrukken juist dat een vrijspraak niet automatisch betekent dat er niets is gebeurd. Zij wijzen op het emotionele gewicht van verklaringen en vinden dat het besluit van het OM pijnlijk is voor de aangeefster. In die groep klinkt de zorg dat mensen zich hierdoor minder veilig voelen om misstanden te melden.

Kritische stemmen in de media

Ook in de journalistiek is de beslissing onderwerp van debat. Columniste Angela de Jong schreef dat het leven niet altijd eerlijk is en wees op de scheve verhoudingen die volgens haar zichtbaar worden in deze zaak. Ze benadrukte dat publieke opinie en juridische uitspraken niet altijd samenvallen, en dat de maatschappelijke gevolgen voor alle betrokkenen groot blijven.

Volgens haar laat de zaak zien hoe ingewikkeld het spanningsveld is tussen rechtspraak, publieke verontwaardiging en media-aandacht. Waar de één spreekt van gerechtigheid, ervaart de ander vooral verlies en onbegrip.

Een zaak die blijft doorwerken

Hoewel het 0penbaar Ministerie formeel een punt zet achter het strafproces, blijft de zaak Marco Borsato voorlopig nog onderwerp van gesprek. De impact op zijn carrière, imago en persoonlijke leven is groot geweest en zal niet van de ene op de andere dag verdwijnen.

Tegelijkertijd blijft ook de positie van de aangeefster complex. De maatschappelijke discussie over geloofwaardigheid, bewijs en bescherming van melders wordt door deze zaak opnieuw aangewakkerd.

Of Marco Borsato daadwerkelijk kiest voor verdere juridische stappen, of juist voor rust en herstel, zal de komende tijd moeten blijken. Wat vaststaat, is dat deze zaak diepe sporen heeft nagelaten in het publieke bewustzijn.

En zelfs nu de juridische hoofdstukken zijn afgesloten, blijft de vraag hangen: wanneer is een zaak echt voorbij — op papier, of ook in de hoofden en harten van mensen?

Continue Reading

Trending

  • Actueel6 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel6 maanden ago

    Oud-finaliste van The Voice spreekt zich openlijk uit over Marco Borsato

  • Actueel7 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel6 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Mariska Bauer beleeft loodzware tijden: ´Logistieke nachtmerrie met zware paniekaanvallen´

  • Actueel7 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel2 weken ago

    Koningin Máxima zorgt voor een grote shock na medische behandeling

  • Actueel9 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!