Zanger en acteur Jim Bakkum heeft zich de afgelopen jaren meermaals laten zien als een betrokken en empathisch publiek figuur. In een recent bericht op Instagram toont hij zich zichtbaar aangedaan door het overlijden van de driejarige Jayme, een jongetje dat in heel Nederland bekend werd door zijn strijd tegen een zeldzame spierziekte. Jim’s emotionele eerbetoon raakt velen en onderstreept de diepe impact die Jayme’s leven op hem – en duizenden anderen – heeft gehad.

Een jongetje met een enorme indruk

Jayme kreeg op zeer jonge leeftijd de diagnose SMA type 1, een ernstige en zeldzame spierziekte die het functioneren van spieren snel aantast. Zijn ouders kwamen al snel voor enorme uitdagingen te staan, want de enige beschikbare behandeling was bijzonder kostbaar en zonder hulp vrijwel onbereikbaar. Wat volgde was een indrukwekkende landelijke inzamelingsactie die in 2020 losbarstte – een actie die door heel Nederland werd gedragen, mede dankzij de inzet van bekende Nederlanders, onder wie Jim Bakkum.

De rol van Jim in Jayme’s verhaal

Jim Bakkum was in 2020 een van de bekende gezichten die zich openlijk inzette voor de crowdfunding rondom Jayme’s behandeling. Hij gebruikte zijn bereik op sociale media om aandacht te vragen voor Jayme’s situatie en wist daarmee een breed publiek te mobiliseren. Zijn betrokkenheid bleef niet beperkt tot een eenmalige actie: hij volgde het verhaal van Jayme jarenlang op de voet en hield contact met de familie.

In zijn recente bericht kijkt Jim terug op die tijd. “In het voorjaar van 2020 bracht je heel Nederland samen met je mooie blauwe ogen,” schrijft hij. “Jouw gezichtje, jouw verhaal – het bracht mensen in beweging. Nederland werd even één geheel.” Het is een krachtige herinnering aan hoe het verhaal van één kind een hele samenleving in beweging kan krijgen.

Een medisch traject vol hoop en onzekerheid

Dankzij de massale steun kon Jayme in aanmerking komen voor een kostbare behandeling. Het medicijn bood geen genezing, maar wél hoop op stabilisatie en het afremmen van de snelle achteruitgang. Voor zijn ouders betekende dit extra tijd – kostbare tijd waarin ze konden genieten van hun zoon, zijn lach, zijn blik, zijn aanwezigheid.

Hoewel Jayme’s gezondheid fragiel bleef, bleef hij indruk maken. Niet alleen op zijn directe omgeving, maar ook op de duizenden mensen die hem via nieuwsberichten en sociale media bleven volgen. Zijn stralende ogen, zijn veerkracht, en de liefdevolle strijd van zijn ouders gaven zijn verhaal een bijna symbolische waarde.

Het nieuws komt hard aan

Afgelopen week maakte Jayme’s familie bekend dat hij is heengegaan. De ziekte bleek uiteindelijk te sterk. Jim Bakkum, die jarenlang meeleefde met Jayme’s traject, deelde zijn verdriet op Instagram in een ontroerende post. “Je hebt je stempel gedrukt,” schrijft hij. “Nu mag je rusten.”

De woorden zijn eenvoudig, maar raken een snaar bij duizenden volgers. Zijn bericht wordt breed gedeeld en ontvangt honderden reacties. Mensen uiten hun steun, herinneren zich de inzamelingsactie, en spreken hun bewondering uit voor Jayme’s ouders. Ook collega’s van Jim reageren – stil, respectvol, geraakt.

De kracht van solidariteit

Wat Jayme’s verhaal bijzonder maakt, is de manier waarop het mensen bij elkaar bracht. In een tijd waarin verdeeldheid vaak de boventoon voert, wist een klein jongetje met een grote glimlach iets unieks teweeg te brengen: verbinding. Mensen uit alle hoeken van het land, van alle leeftijden en achtergronden, zetten zich in. Sommigen doneerden geld, anderen deelden berichten, en weer anderen organiseerden lokale acties om aandacht te vragen voor zijn situatie.

Jim Bakkum was hierin een zichtbaar gezicht, maar benadrukte destijds al dat het vooral ging om de collectieve kracht. In zijn eerbetoon noemt hij de actie een lichtpuntje in donkere tijden. “Jij was de reden dat mensen hun verschillen even vergaten. Jij bracht liefde, puurheid en urgentie.”

Ouderschap en onvoorwaardelijke liefde

Voor Jim, zelf vader van drie kinderen, raakt Jayme’s verhaal aan iets fundamenteels: het ouderschap. De onvoorwaardelijke liefde die hij in Jayme’s ouders zag, heeft diepe indruk op hem gemaakt. In eerdere interviews sprak Jim vaker over zijn betrokkenheid bij kinderzorg en gezondheidsprojecten. Hij noemt kinderen “onvoorstelbaar krachtig” en benadrukt dat ouders vaak bovenmenselijke inspanningen leveren als hun kind ziek is.

Zijn woorden over Jayme zijn dan ook niet alleen gericht aan het jongetje zelf, maar ook aan diens ouders. “Jullie hebben gevochten, met liefde, met toewijding, met alles wat je in je had. Ik buig voor jullie kracht,” schrijft hij. Die erkenning, vanuit een vader tot andere ouders, is wat veel mensen raakt.

Herinnering die blijft

Jayme is misschien niet meer fysiek aanwezig, maar zijn verhaal leeft voort. Niet alleen in de herinnering van zijn familie en vrienden, maar ook in de harten van duizenden Nederlanders die ooit met hem meeleefden. Jim Bakkum’s woorden geven die herinnering een podium. Zijn post is meer dan een afscheid – het is een ode aan hoop, veerkracht en de kracht van samenkomen.

Het jongetje met de grote blauwe ogen is niet vergeten. Zijn naam blijft verbonden aan een tijd waarin mensen in actie kwamen voor iets dat groter was dan henzelf.

Een maatschappelijke boodschap

Naast de persoonlijke impact bevat het verhaal van Jayme ook een belangrijke maatschappelijke boodschap. Het zet aan tot nadenken over hoe zorg wordt gefinancierd, hoe zeldzame aandoeningen vaak buiten beeld blijven, en hoeveel er nodig is om medische vooruitgang toegankelijk te maken voor iedereen.

Jim’s betrokkenheid herinnert ons eraan hoe waardevol publieke figuren kunnen zijn in het vergroten van bewustzijn. Door zijn bereik in te zetten, bereikte Jayme’s verhaal mensen die anders nooit van SMA gehoord zouden hebben. Dat is geen bijzaak – dat is van levensbelang.

Collectief rouwen en herdenken

Het verdriet om Jayme is voelbaar, niet alleen bij zijn naasten maar ook bij het bredere publiek. De reacties onder Jim’s post zijn hartverwarmend. Mensen delen herinneringen, branden kaarsjes, plaatsen hartjes of sturen digitale knuffels. Het laat zien dat gedeeld verdriet ook iets troostends in zich heeft.

Jim’s eerbetoon is daarin een soort ankerpunt: een plek waar mensen hun gevoelens kwijt kunnen, waar het verdriet een stem krijgt, en waar Jayme’s leven geëerd wordt op een waardige manier.

Conclusie:

Jim Bakkum’s openlijke rouw om het verlies van Jayme laat zien hoe diep persoonlijke verhalen kunnen doordringen in het publieke bewustzijn. Zijn woorden zijn niet alleen een eerbetoon aan een bijzonder kind, maar ook een pleidooi voor medemenselijkheid, betrokkenheid en collectieve kracht. Jayme’s leven mag dan kort zijn geweest, zijn impact is blijvend. En dankzij mensen als Jim, wordt die herinnering gekoesterd – met liefde, respect en blijvende dankbaarheid.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door J I M B A K K U M (@jimbakkum)