Connect with us

Actueel

Op het eerste gezicht lijkt deze foto normaal – tot je dit detail ziet

Avatar foto

Published

on

Soms kijk je naar een oude foto en denk je: “Leuk

Soms kijk je naar een oude foto en denk je: “Leuk, retro.” Maar dan blijf je nét iets langer hangen. Je kijkt beter. En ineens zie je het. Dat ene detail. Die blik. Die outfit. Die hele vibe die schreeuwt: jaren 70.

En dan snap je het pas echt.

De jaren 70 waren geen gewoon modedecennium. Het was een explosie van kleur, vrijheid, lef en eigenheid. Op het eerste gezicht zie je een wijde broek, een zonnebril en misschien wat bloemetjes. Maar wie goed kijkt, ziet meer. Veel meer.

De magie van een foto vol karakter

Een snapshot uit de jaren 70 lijkt op het eerste oog simpel: iemand staat in de tuin, leunt nonchalant tegen een auto, of lacht breed in een club. Maar als je goed kijkt, zie je wat mode toen werkelijk betekende. Het was niet alleen een outfit. Het was een statement. Een gevoel. Een verhaal.

In elke plooi van een flared jeans, in elk glanzend polyester bloesje, zat een boodschap: “Dit ben ik. En ik durf dat te laten zien.”

Stijl was identiteit

In de seventies was kleding niet zomaar iets dat je uit de kast trok. Het was je persoonlijkheid in stof. Geen strakke regels, geen opgelegde trends. Je mixte gewoon alles door elkaar. Een leren jas op een kanten jurk? Doen. Een glittertop met jeans en cowboylaarzen? Helemaal prima.

De kracht zat in zelfexpressie. Mensen droegen wat bij ze paste. Niet wat in de bladen stond. En daardoor ontstond een modebeeld dat nog steeds fascineert.

Clubs als catwalks

Wie echt wil snappen wat de jaren 70 uniek maakte, hoeft alleen maar te kijken naar foto’s van Studio 54 of andere iconische clubs. Daar ging het niet om netjes zijn. Het ging om loslaten. Om dansen alsof niemand keek. En eruitzien alsof je net uit een droom was gestapt.

Je zag er glitters, satijn, lovertjes, wijde pijpen en open hemden. Iedereen schitterde. Letterlijk. De dansvloer was geen plek om te imponeren – het was een plek om jezelf te vieren.

En dat zie je terug op foto’s uit die tijd. Zelfs jaren later voelen ze nog bruisend.

Jeans als nieuwe basis

Wat ook opvalt in veel foto’s uit de jaren 70? Denim. De spijkerbroek was niet langer werkmanskleding. Het werd hét kledingstuk van vrijheid. Van jong en oud. Man of vrouw. Iedereen droeg jeans.

Maar dan wel met flair – letterlijk. Wijde pijpen, hoge tailles, stoere wassingen. Je combineerde het met alles: een coltrui, een leren jasje, een blouse met psychedelische print. Het klopte gewoon.

Een foto van iemand in jeans uit die tijd zegt: “Ik doe niet mee aan de norm, ik bepaal mijn eigen stijl.”

Polyester = praktisch én knallend

Wie zegt dat mode duur moet zijn? De jaren 70 bewijzen het tegendeel. Want dé stof van het volk toen was polyester. Makkelijk, betaalbaar én beschikbaar in de wildste prints. Denk aan bloemen, geometrie, paisley, felle kleuren. Alles kon.

En wat extra handig was: polyester hoefde je amper te strijken. Even ophangen, klaar. Ideaal voor iedereen die stijlvol wilde zijn zonder gedoe.

Kijk je naar zo’n foto van een polyester blouse in knalkleuren? Dan zie je geen goedkoop kledingstuk. Je ziet persoonlijkheid.

Een tijd van combineren, niet kopiëren

De seventies waren een ode aan mixen en matchen. Alles mocht, alles kon. Je kon elke dag een andere versie van jezelf laten zien. De ene dag dromerig hippie, de volgende dag disco glam, daarna weer een stoere biker-look.

En dat maakt oude foto’s uit die tijd zó boeiend. Je ziet geen perfectie – je ziet durf. Iemand die gewoon aantrekt waar die zin in heeft. Zonder excuses. Zonder regels. En juist dat maakt zulke beelden iconisch.

Eén detail maakt het verschil

Wat maakt zo’n ogenschijnlijk gewone foto uit de jaren 70 dan zo bijzonder? Het is het ene detail dat je bijblijft. Een blik vol zelfvertrouwen. Een opvallende zonnebril. Een onverwachte kleurcombinatie. Of die ene uitbundige print op een blouse die je vandaag de dag zo weer zou dragen.

Het zit ’m vaak niet in wat je verwacht – maar in wat je pas bij de tweede keer kijken opvalt.

En dát is de kracht van stijl.

Die invloed voel je nog steeds

Kijk maar eens goed naar de mode van nu. Flared jeans, plateauzolen, oversized zonnebrillen, bloemenprints… Allemaal rechtstreeks uit de jaren 70.

Ontwerpers grijpen er constant op terug. Omdat het niet alleen mooi was, maar ook vrij. En dat gevoel – die speelsheid, dat lef, dat jezelf durven zijn – spreekt nog altijd aan.

Vooral jonge mensen, die de seventies nooit meemaakten, voelen zich aangetrokken tot die energie. Want wat is er lekkerder dan jezelf zijn, op je eigen manier, in je eigen stijl?

Foto’s als venster op vrijheid

Een oude foto is soms meer dan een herinnering. Het is een mini-verhaal. Een inkijkje in een tijd waarin mensen zich losmaakten van het hokjesdenken. Waarin mode niet alleen om kleding ging, maar om identiteit, verbinding en zelfvertrouwen.

En dat zie je.

Je ziet het in een hand op een heup, een brede glimlach, een zonnebril waar niemand omheen kan. Je ziet het in de nonchalance, de flair, het lef om anders te zijn.

Meer dan nostalgie

Het is verleidelijk om te zeggen: “Ach, dat waren andere tijden.” Maar als je écht kijkt, zie je dat de boodschap van toen vandaag misschien nog wel relevanter is. Draag wat je wil. Wees wie je bent. Laat je niet leiden door wat hoort – maar door wat goed voelt.

Die oude foto is dan niet zomaar een plaatje uit een stoffig album. Het is een reminder. Een ode aan stijl die van binnenuit komt.

Kijk nog eens…

Dus de volgende keer dat je een jaren 70-foto ziet, van je ouders, grootouders of een onbekende op internet… kijk dan nog een keer. Kijk verder dan de kleur of de bril.

Kijk naar de energie.

Want dat is wat deze foto’s zo bijzonder maakt: ze laten zien dat mode nooit gaat om er goed uitzien, maar om je goed voelen. En dat gevoel – dát zie je pas echt als je goed kijkt.

Actueel

Landelijke ophef: DIT krijgen asielzoekers vanaf nu gratis

Avatar foto

Published

on

Gratis busvervoer voor asielzoekers tussen Ter Apel en Emmen zorgt voor brede discussie: ‘Is dit de juiste oplossing?’

Het besluit om het busvervoer tussen het asielzoekerscentrum in Ter Apel en station Emmen voortaan kosteloos te maken voor bewoners van het azc, zorgt voor veel reacties in het hele land. Het gaat om een maatregel die vooral bedoeld is om de veiligheid in het openbaar vervoer te verbeteren, maar de keuze roept tegelijkertijd vragen op over gelijkheid, handhaving en de rol van vervoersbedrijven. Voorstanders spreken van een pragmatische aanpak, terwijl anderen vinden dat hiermee een verkeerd signaal wordt afgegeven.

Een lange geschiedenis van incidenten en overlast

Al jaren klinken er zorgen over de situatie op de buslijn tussen Ter Apel en Emmen. Chauffeurs gaven eerder aan dat zij regelmatig te maken kregen met ongewenst gedrag, onduidelijkheid rondom ticketbetalingen en spanningen die opliepen tijdens ritten. Het ging daarbij soms om groepen reizigers die niet wilden betalen of moeite hadden met de regels van het openbaar vervoer.

Hoewel veel ritten zonder problemen verliepen, waren de uitzonderingen heftig genoeg om de veiligheid van chauffeurs en medereizigers onderwerp van gesprek te maken. Buschauffeurs hebben meerdere keren aangegeven dat zij onder grote druk stonden en dat sommige situaties erg onprettig aanvoelden. Voor een sector waarin veiligheid en klantvriendelijkheid centraal staan, was dat een reden om te zoeken naar oplossingen.

Eerdere maatregelen boden onvoldoende resultaat

Het probleem aanpakken was complex. Het COA zette hosts in die bewoners van het azc begeleidden naar de bushalte en hielpen bij het opstappen. Deze hosts moesten vooral zorgen voor rust, begeleiding en uitleg over de regels. In Emmen werden extra toezichthouders ingezet, die reizigers te woord stonden en konden ingrijpen als dat nodig was. Ook Qbuzz schakelde boa’s in op reguliere buslijnen. De buschauffeurs en boa’s hadden portofoons om sneller te kunnen communiceren wanneer zich iets voordeed.

Hoewel deze maatregelen soms hielpen om de situatie tijdelijk te stabiliseren, bleek de structurele overlast niet volledig te verdwijnen. De vraag bleef dus bestaan: wat kan er gedaan worden om ritten veiliger, rustiger en voorspelbaarder te maken?

Nieuwe aanpak: gratis pendeldienst moet rust terugbrengen

Daarom is nu besloten dat het vervoer tussen het azc in Ter Apel en station Emmen gratis wordt. Het doel hiervan is niet om bepaalde groepen te bevoordelen, maar om een belangrijk spanningspunt weg te nemen: de discussie over betalen. In eerdere incidenten bleek vooral de discussie over het wel of niet kopen van een ticket aanleiding voor onrust. Door dat element weg te nemen, hoopt Qbuzz dat de ritten voortaan zonder spanningen verlopen.

Qbuzz-directeur Laurence Hovenkamp noemt deze beleidswijziging een belangrijke schakel in een bredere aanpak. Volgens haar is de combinatie van maatregelen essentieel: toezicht, begeleiding én kosteloos vervoer voor deze specifieke route moeten samen zorgen voor een veiligere omgeving.

“Het vrij beschikbaar stellen van de pendeldienst is een cruciale stap om het totale pakket aan maatregelen te laten slagen,” aldus Hovenkamp.

Het gaat hierbij dus niet enkel om gratis reizen, maar om een compleet beleid dat onrust moet voorkomen en de ervaring van chauffeurs en reizigers moet verbeteren.

Veel discussie op sociale media

Het besluit zorgt online voor stevige reacties. Veel mensen vragen zich af waarom één specifieke groep gratis mag reizen, terwijl andere reizigers wel moeten betalen voor dezelfde afstand. Zij ervaren het als oneerlijk dat er kennelijk middelen beschikbaar zijn om dit vervoer kosteloos te maken, terwijl dit voor regulier openbaar vervoer niet gebeurt.

Aan de andere kant zijn er ook mensen die de keuze pragmatisch en begrijpelijk vinden. Zij wijzen op het feit dat veiligheidspunten in het openbaar vervoer bovenaan staan, en dat het wegnemen van conflictmomenten een bewezen manier is om de rust te bewaren. Volgens deze groep is het beter om te investeren in stabiliteit dan dat chauffeurs en reizigers zich onveilig voelen.

Waarom gratis vervoer als oplossing wordt gezien

Dat de betaaldiscussie zo’n grote rol speelt, heeft vooral te maken met het karakter van de route. Het traject tussen het azc en het station wordt dagelijks gebruikt door een grote, relatief vaste groep reizigers. Voor sommige bewoners van het azc is onduidelijk hoe het Nederlandse betaal- en vervoerssysteem werkt, waardoor misverstanden kunnen ontstaan.

Door het traject tijdelijk gratis te maken, hoopt men de ritten voorspelbaarder te maken en chauffeurs te ontlasten. Als er geen discussies meer zijn bij het instappen, komt er meer rust in de bus én aan de halte. Bovendien maakt het toezicht door hosts en boa’s het makkelijker om te signaleren waar extra uitleg of begeleiding nodig is.

Is dit de omgekeerde wereld?

Veel reacties online zijn gebaseerd op het idee dat er nu een “beloning” wordt gegeven voor gedrag dat eerder tot problemen leidde. Mensen vrezen dat er een precedent wordt geschapen: dat wie onrust veroorzaakt uiteindelijk extra geholpen wordt. Daarom noemen sommigen het besluit symbolisch ‘de omgekeerde wereld’.

Tegelijkertijd benadrukken beleidsmakers dat dit geen beloning is, maar een veiligheidsmaatregel. Het is vergelijkbaar met andere situaties waarin conflicten worden voorkomen door een procedure te vereenvoudigen — zoals wanneer voetbalclubs extra pendelbussen inzetten voor supportersgroepen om opstootjes te voorkomen.

Gelijke behandeling en toegankelijkheid van het openbaar vervoer

Een belangrijk punt in de discussie is het gevoel van gelijkheid. Het openbaar vervoer is een publieke dienst die voor iedereen toegankelijk moet zijn, en veel reizigers vinden dat regels voor iedereen hetzelfde moeten zijn. Wanneer één groep op een bepaalde route gratis reist, roept dat automatisch vragen op over solidariteit, eerlijkheid en uniformiteit van beleid.

Daarom benadrukken de betrokken partijen dat dit een uitzonderlijke situatie is, specifiek gekozen voor een zeer specifiek traject met specifieke veiligheidsuitdagingen. Het is dus geen beleidswijziging die breder wordt ingevoerd.

Hoe gaat het verder?

Voor nu blijft de gratis pendeldienst onderdeel van een proefperiode. In die periode wordt gemeten of het aantal incidenten daadwerkelijk afneemt en of chauffeurs zich veiliger voelen. Ook wordt gekeken of de begeleiding van het COA, de inzet van toezichthouders en het contact tussen vervoerder en overheid voldoende zijn om de situatie duurzaam te verbeteren.

Wanneer blijkt dat de maatregel effectief is, kan deze langer worden aangehouden. Als de resultaten tegenvallen, zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn.

Wat vind jij van dit besluit?

Het onderwerp raakt veel mensen, omdat het gaat over veiligheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid. Vind jij het verstandig om dit traject gratis te maken om zo de rust terug te brengen? Of zijn er volgens jou andere oplossingen mogelijk die zowel veilig als eerlijk voelen?

Laat het vooral weten in de reacties — de discussie is nog lang niet voorbij, en jouw mening telt mee in hoe dit soort beleidskeuzes in de toekomst worden vormgegeven.

Continue Reading

Trending

  • Actueel6 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel6 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel6 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Oud-finaliste van The Voice spreekt zich openlijk uit over Marco Borsato

  • Actueel7 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel5 maanden ago

    Mariska Bauer beleeft loodzware tijden: ´Logistieke nachtmerrie met zware paniekaanvallen´

  • Actueel9 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel1 week ago

    Koningin Máxima zorgt voor een grote shock na medische behandeling