Tijdens het indrukwekkende eerbetoon aan sterrenchef Jonnie Boer in Zwolle sprak ook Humberto Tan, presentator en vaste gast van De Librije, zijn bewondering en verdriet uit. Zijn woorden, eenvoudig maar doordrenkt met gevoel, raakten veel aanwezigen: “Het was bij Jonnie altijd lekker en goed. Hij was echt een topgozer. We gaan hem erg missen.”

Een persoonlijk en warm eerbetoon

De opmerking van Humberto Tan lijkt misschien simpel, maar bij het afscheid van Jonnie Boer kreeg die eenvoud extra lading. Jonnie was niet alleen een grootheid in de culinaire wereld, hij was ook een man van het volk. Iemand bij wie beroemdheden, politici en gewone gasten zich even welkom voelden. En precies dat wist Humberto perfect te vangen.

Een band aan tafel

Humberto Tan was een graag geziene gast in De Librije. In interviews vertelde hij vaker over zijn bewondering voor Jonnie’s kookkunsten, maar vooral ook voor zijn persoonlijkheid. “Als je bij Jonnie at, dan voelde je dat er met hart en ziel werd gekookt. Je proefde niet alleen wat op het bord lag, maar ook wie hij was als mens,” aldus Humberto.

Volgens Humberto was Jonnie Boer iemand die altijd eerlijk was. “Geen poespas, geen kapsones. Gewoon zichzelf. Dat maakte een avond in De Librije niet alleen culinair bijzonder, maar ook menselijk.”

Koken met een hart

Jonnie Boer stond bekend om zijn vernieuwende keuken, zijn liefde voor streekproducten en zijn vermogen om haute cuisine toegankelijk te maken. Maar wat volgens Humberto het meeste indruk maakte, was de warmte waarmee hij zijn gasten ontving.

“Jonnie was iemand die niet alleen bezig was met perfectie, maar ook met plezier. Hij wilde mensen raken. Met smaak, maar ook met sfeer.”

Dat gevoel werd tijdens de herdenkingsdag op veel manieren zichtbaar. Van de kleurrijk beschilderde kist in graffiti-stijl tot het intieme eerbetoon binnen De Librije zelf, alles ademde Jonnie’s levensfilosofie: het leven is om te proeven, te vieren en te delen.

Een avond om nooit te vergeten

In een gesprek met RTL Boulevard vertelde Humberto later dat een van zijn mooiste herinneringen aan Jonnie een spontaan diner was, zonder camera’s of verplichtingen. “We zaten gewoon te eten, te praten over muziek, sport, kinderen. Hij serveerde die avond iets met wilde eend, geloof ik. Maar het ging niet alleen om het eten, het was het totaalplaatje. Het was vriendschap, verbondenheid, genieten.”

Die warmte en die openheid maakten van Jonnie Boer meer dan een chef. Hij werd een vriend, een luisteraar, een vertrouweling. Voor Humberto, maar ook voor talloze anderen.

In het hart van Zwolle

Tijdens het afscheid stond de stad Zwolle letterlijk stil. De Librije, het restaurant waar Jonnie samen met zijn vrouw Thérèse geschiedenis schreef, opende haar deuren voor een laatste groet. Meer dan tweeduizend mensen kwamen langs. Onder hen collega-koks, BN’ers en gewone gasten die ooit genoten van zijn gastvrijheid.

Ook buiten De Librije ontstond een ontroerend tafereel. Honderden Harley-Davidson-rijders vormden een erehaag. Op hun sturen lagen kleine bosjes rozemarijn, een van Jonnie’s favoriete kruiden. De stilte werd enkel doorbroken door het nummer In The Air Tonight van Phil Collins toen de kist op het zijspan werd gelegd.

Humberto, zichtbaar geëmotioneerd, keek toe vanaf de zijlijn. Zijn blik sprak boekdelen. Later deelde hij op Instagram een zwart-witfoto van een tafel in De Librije met de tekst: “Dankjewel, Jonnie.”

Geen sterallures, wel sterren

Wat Humberto en velen met hem waardeerden, was Jonnie’s nuchterheid. Ondanks de drie Michelinsterren en internationale faam bleef hij een man uit Giethoorn, met beide benen op de grond.

“Hij wist precies wie hij was en waar hij vandaan kwam,” aldus Humberto. “Dat maakte hem bijzonder. Je voelde je nooit een klant, maar altijd een gast.”

In een wereld waar succes vaak gepaard gaat met afstand, wist Jonnie juist nabijheid te brengen. Een zeldzaam talent, dat hem geliefd maakte bij jong en oud.

Jonnie als inspirator

Voor Humberto was Jonnie niet alleen een vriend, maar ook een inspiratiebron. “Hij liet zien dat vakmanschap, passie en menselijkheid samen kunnen gaan. Daar kunnen we allemaal iets van leren.”

De presentator sprak ook zijn bewondering uit voor de manier waarop Jonnie zijn team leidde. “Iedereen werkte met liefde voor hem. En dat krijg je niet zomaar. Dat verdien je.”

Die warmte was ook voelbaar tijdens het afscheid. Medewerkers van De Librije stonden langs de route, sommigen met tranen in de ogen, anderen met een trotse glimlach. Ze wisten: dit is niet het einde, maar het begin van Jonnie’s nalatenschap.

De Librije als levende herinnering

Hoewel Jonnie fysiek niet meer aanwezig is, leeft zijn geest voort in De Librije. Het restaurant gaat, zoals door hem gewenst, op korte termijn weer open. “Dat was zijn wens,” liet de familie eerder weten. “Niet stilstaan, maar doorgaan. In zijn geest.”

Humberto ziet dat als een prachtig gebaar. “Door open te blijven, houden we zijn droom levend. Elke gang, elke wijn, elke glimlach aan tafel vertelt zijn verhaal.”

Een vriend om nooit te vergeten

In zijn laatste woorden over Jonnie zegt Humberto: “We gaan hem erg missen. Niet alleen omdat hij zo goed kon koken, maar omdat hij zo goed kon geven. Hij gaf warmte, humor, smaak en vooral: zichzelf.”

Het is een herinnering die blijft. In Zwolle, in De Librije, en in de harten van iedereen die Jonnie ooit heeft ontmoet. Zoals Humberto het verwoordde: “Hij was een topgozer. Echt.”

Conclusie: Een nalatenschap van smaak en ziel

De woorden van Humberto Tan vatten het samen: Jonnie Boer was meer dan een chef, hij was een bruggenbouwer tussen mensen, smaken en momenten. Zijn leven mag dan ten einde zijn, zijn invloed blijft voortbestaan. In gerechten, in herinneringen, en in elke toost op het goede leven.

En als we iets mogen meenemen van deze bijzondere man, dan is het dit: leef met smaak, werk met passie en ontvang elkaar met open armen. Zoals Jonnie dat altijd deed.