Actueel
“Het duurde dertig jaar voor ze het zich realiseerde”
In 2020 brak ik een persoonlijk taboe toen ik, na drie decennia van onzekerheid en zelfonderzoek, eindelijk mijn ware s*ksuele identiteit omarmde: abros*ksualiteit. Deze term, die voor velen wellicht nieuw of onbekend klinkt, beschrijft een s*ksualiteit die dynamisch is; het kan veranderen, verschuiven en zichzelf opnieuw definiëren door de tijd heen. In het jaar dat ik mijn ware ik omarmde, werd ik direct geconfronteerd met diepgaand onbegrip en ongeloof. Mijn poging om mijn diepste zelf te delen met een goede vriend werd niet alleen betwijfeld, maar ook belachelijk gemaakt, wat een pijnlijke breuk in onze vriendschap veroorzaakte. Dit markeerde het einde van een vriendschap, maar ook het begin van een nieuw, openhartig hoofdstuk in mijn leven, waarin ik mijn eigen pad van acceptatie betrad.

Worstelingen
Gedurende vele jaren worstelde ik met een innerlijk conflict, verborgen achter een façade van verwarring en zelftwijfel, veroorzaakt door een samenleving die vaak slechts drie s*ksuele identiteiten erkende: heteros*ksualiteit, homos*ksualiteit of biss*ksualiteit. De jaren negentig en vroege 2000 waren gekenmerkt door een sterk beperkend perspectief op s*ksualiteit, waarbij alternatieve s*ksuele identiteiten vaak werden afgedaan als fictief of onbelangrijk.
Deze beperkte en vaak rigide visie vertraagde mijn zelfacceptatie aanzienlijk. Ik worstelde voortdurend met een s*ksualiteit die niet vast leek te staan, maar eerder fluctueerde tussen verschillende oriëntaties, zonder enige vorm van stabiliteit of erkenning.
Voorlichting
Het keerpunt in mijn persoonlijke zoektocht kwam toen ik de term ‘abros*ksualiteit’ tegenkwam op een sociale mediapagina van Zoe Stoller, een Amerikaanse maatschappelijk werker die zich inzet voor de bewustwording van de LGBTQ+-gemeenschap. Stoller’s verlichtende berichten over minder bekende s*ksuele identiteiten wierpen niet alleen licht op de diverse realiteiten binnen onze gemeenschap, maar boden ook individuen zoals ik een platform om zichzelf te vinden en te begrijpen in een wereld die vaak slechts de meest zichtbare spectrumkleuren herkent.
Acceptatie
De weg naar zelfacceptatie was bezaaid met uitdagingen, niet alleen vanuit een innerlijk perspectief, maar ook in de confrontatie met maatschappelijke verwachtingen en stereotype beelden. Elke discussie waarin ik mijn s*ksualiteit probeerde te verklaren of verdedigen, benadrukte de noodzaak voor een breder maatschappelijk begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit.
Deze gesprekken hebben me diep doordrongen van het belang om open te staan voor nieuwe ideeën en het omarmen van een veelheid aan identiteiten.

Belangrijke Inzichten en Oproep tot Actie
Mijn ervaring benadrukt enkele cruciale inzichten en een oproep tot actie om een inclusievere en begripvollere samenleving te bevorderen:
Erkenning van Diversiteit
S*ksuele identiteit is inherent dynamisch en verdient erkenning en respect in zowel persoonlijke als publieke discussies. Abros*ksualiteit, hoewel minder bekend, is een legitieme en belangrijke identiteit binnen het spectrum van s*ksuele diversiteit.
Onderwijs en Bewustwording
Het is essentieel om de zichtbaarheid van minder bekende s*ksuele identiteiten te vergroten door educatie, voorlichting en actieve mediaparticipatie. Door mensen te informeren over de diversiteit binnen s*ksuele identiteiten, kunnen we een meer inclusieve en ondersteunende samenleving creëren.
Persoonlijke Verhalen als Krachtige Tools
Het delen van persoonlijke ervaringen kan dienen als een krachtig middel om begrip en acceptatie van s*ksuele diversiteit te bevorderen. Mijn verhaal, en de verhalen van anderen, kunnen helpen om empathie te kweken en stigma’s te doorbreken.

Ondersteuning en Gemeenschap
Actieve ondersteuning vanuit en binnen de LGBTQ+-gemeenschap, evenals van bondgenoten buiten de gemeenschap, is cruciaal voor de geestelijke gezondheid en het welzijn van degenen die zich identificeren met minder bekende identiteiten. Gemeenschap en solidariteit kunnen een enorme bron van kracht en acceptatie zijn.
Voortdurende Dialoog
Het bevorderen van een voortdurende dialoog over s*ksualiteit en identiteit kan leiden tot grotere acceptatie en integratie binnen de samenleving. Open gesprekken en het delen van kennis kunnen helpen om vooroordelen te verminderen en een inclusievere cultuur te bevorderen.
Conclusie
Mijn reis naar het omarmen van abros*ksualiteit was er een van persoonlijke groei en maatschappelijke uitdagingen. Het duurde dertig jaar voordat ik mijn ware identiteit volledig erkende en accepteerde, maar dit proces heeft me sterker gemaakt en heeft mijn begrip van s*ksuele diversiteit verdiept. Mijn ervaring roept op tot meer inclusiviteit en empathie in hoe we alle vormen van s*ksuele identiteit benaderen. Door open te staan voor nieuwe perspectieven en actief te werken aan begrip en acceptatie, kunnen we een samenleving creëren waarin iedereen, ongeacht hun s*ksuele identiteit, zich geaccepteerd en gewaardeerd voelt.
Actueel
Andy van der Meijde maakt breuk bekend: ”Er is teveel gebeurd”

Andy van der Meijde verbreekt definitief contact met zijn vader: “Te veel gebeurd”
Andy van der Meijde heeft verdrietig persoonlijk nieuws gedeeld. De voormalig profvoetballer, die de afgelopen jaren een nieuw publiek wist te bereiken als YouTuber en realitypersoonlijkheid, laat weten dat het contact met zijn vader volledig is verbroken. In een openhartig gesprek met weekblad Story vertelt Andy dat de relatie opnieuw is vastgelopen en dat hij ervoor heeft gekozen om afstand te nemen.

Het besluit komt hard aan, vooral omdat Andy eerder nog hoopvol sprak over een verzoening. Toch blijkt die rust van korte duur te zijn geweest.
Een breekbare band
Volgens Andy is de relatie met zijn vader altijd ingewikkeld geweest. Er is veel gebeurd in het verleden en dat maakt de onderlinge band kwetsbaar. “Er zijn gewoon te veel dingen gebeurd,” vertelt hij. “Als je een geschiedenis met elkaar hebt, dan kan een klein meningsverschil ineens heel groot worden.”
Andy legt uit dat het bij hen zelden bij iets kleins blijft. Waar andere families conflicten kunnen uitpraten en achter zich laten, lopen spanningen bij hen snel op. “Een klein probleem wordt meteen een groot probleem. Dan is het gelijk gedoe en negativiteit.”
Voor Andy, die de afgelopen jaren hard heeft gewerkt aan stabiliteit in zijn leven, was dat uiteindelijk de doorslaggevende factor.

Kiezen voor rust en positiviteit
De oud-Ajacied benadrukt dat zijn keuze niet lichtzinnig is genomen. Hij had liever een andere uitkomst gezien, maar merkte dat de situatie hem te veel energie kostte. “Ik houd het leven graag positief,” zegt hij. “En als dat dan zonder mijn vader moet, dan is dat maar zo.”
Het is een uitspraak die veel zegt over de fase waarin Andy zich nu bevindt. Na een roerige periode in zijn leven, waarin hij openlijk sprak over verslaving, mentale worstelingen en herstel, lijkt rust tegenwoordig zijn hoogste prioriteit.
Volgens Andy is het belangrijk om duidelijke grenzen te stellen, ook als dat betekent dat je afstand moet nemen van familie. “Je kunt niet blijven vechten tegen iets wat steeds hetzelfde blijft,” klinkt het.

Een verleden vol pieken en dalen
Andy van der Meijde is geen onbekende als het gaat om turbulente familieverhoudingen. In eerdere interviews gaf hij al aan dat zijn jeugd en jonge volwassenheid niet altijd eenvoudig waren. Zijn carrière als profvoetballer bracht succes en bekendheid, maar ook druk en verleidingen.
De band met zijn vader kende door de jaren heen meerdere breuklijnen, afgewisseld met momenten van toenadering. Dat er eerder sprake was van een verzoening, gaf fans hoop dat vader en zoon elkaar definitief zouden vinden. Dat het nu opnieuw mis is gegaan, maakt duidelijk hoe fragiel die relatie is gebleven.

Leven in de schijnwerpers
De timing van Andy’s openheid is opvallend. Sinds eind vorige maand is hij samen met zijn vrouw Melisa en hun gezin weer te zien in een nieuwe realityserie op Videoland. In zes afleveringen krijgt de kijker een inkijkje in het dagelijkse leven van de familie Van der Meijde.
De serie laat een andere Andy zien dan de voetballer van vroeger: een vader die worstelt met puberproblemen, huishouddynamiek en opvoedingsvraagstukken die voor veel gezinnen herkenbaar zijn.
Pubers, grenzen en moderne verleidingen
In de realityserie speelt één thema een opvallende rol: het opvoeden van pubers in een tijd vol nieuwe uitdagingen. Andy en Melisa zien met lede ogen aan hoe vapen steeds normaler wordt onder jongeren. Ze zijn daar duidelijk geen voorstander van en proberen actief grenzen te stellen.
Andy is daar uitgesproken over. Hij wil voorkomen dat zijn kinderen dezelfde fouten maken als hijzelf vroeger. Zijn eigen ervaringen zorgen ervoor dat hij alert is op signalen en het gesprek aangaat, ook als dat confronterend is.
Openheid over vaderschap
Juist in die rol als vader lijkt Andy veel betekenis te hebben gevonden. Hij spreekt geregeld over de verantwoordelijkheid die hij voelt en de wens om het anders te doen dan hij zelf heeft meegemaakt. Die context maakt het verbreken van het contact met zijn eigen vader extra beladen.
Toch ziet Andy het niet als falen, maar als zelfbescherming. “Ik wil er zijn voor mijn gezin,” lijkt hij impliciet te zeggen. “Daar ligt nu mijn focus.”
Nino en zijn biologische achtergrond
Onlangs kwam de familie Van der Meijde opnieuw in het nieuws, ditmaal rondom zoon Nino. Veel mensen vroegen zich af wie zijn biologische vader is. Hoewel Nino die vraag jarenlang onbeantwoord liet, besloot hij recent openheid van zaken te geven.
Zijn biologische vader blijkt Octave “Okkie” Durham te zijn, de man die bekend werd door een geruchtmakende kunstroof begin deze eeuw. Andy heeft Nino echter altijd opgevoed als zijn eigen zoon, iets wat Nino zelf ook benadrukt.
Die openheid past bij de fase waarin de familie zich nu bevindt: eerlijk, soms confronterend, maar zonder sensatie.
Een nieuw hoofdstuk
Voor Andy van der Meijde lijkt het verbreken van het contact met zijn vader het sluiten van een pijnlijk hoofdstuk. Het is geen keuze die hij met lichtheid maakt, maar wel eentje die volgens hem noodzakelijk is om vooruit te kunnen.
“Ik wil geen negativiteit meer,” klinkt het tussen de regels door. “Het leven is te kort.”
Met zijn gezin, zijn werk en zijn herstel lijkt Andy vastbesloten om zich te richten op wat hem energie geeft. Of er ooit nog ruimte komt voor verzoening met zijn vader, laat hij in het midden. Voor nu kiest hij voor afstand, rust en duidelijkheid.
Een besluit dat verdrietig is, maar tegelijk getuigt van zelfreflectie en grenzen stellen — iets waar veel mensen zich in zullen herkennen.
-
Actueel6 maanden agoDit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)
-
Actueel6 maanden agoOud-finaliste van The Voice spreekt zich openlijk uit over Marco Borsato
-
Actueel7 maanden agoArm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´
-
Actueel6 maanden agoFreek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen
-
Actueel6 maanden ago
Mariska Bauer beleeft loodzware tijden: ´Logistieke nachtmerrie met zware paniekaanvallen´
-
Actueel7 maanden agoFreek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel2 weken agoKoningin Máxima zorgt voor een grote shock na medische behandeling
-
Actueel9 maanden agoJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!