Connect with us

Actueel

Hannah (54) verbaasd over buurman in bijstand met jacuzzi: “Hoe kan hij dat betalen?”

Avatar foto

Published

on

Hannah, 54

Hannah, 54 jaar en al jaren werkend als administratief medewerker, snapt er niks van. “Mijn buurman leeft van een uitkering, klaagt regelmatig dat hij geen cent te makken heeft, en tóch ligt hij elke avond in zijn tuin in een dampende jacuzzi. Hoe dan?”, vraagt ze zich hardop af. Het beeld knaagt aan haar. Terwijl zij en haar partner hun energiekosten in de gaten houden en letten op iedere uitgave, lijkt haar buurman in luxe te baden – letterlijk.

Luxe in de achtertuin

Een jacuzzi in je achtertuin? Voor velen is dat het toonbeeld van luxe. Bubbelend warm water, ontspanning onder de sterrenhemel, een glas wijn binnen handbereik. Dat beeld schuurt voor mensen die hard werken en elke euro omdraaien. En als die jacuzzi dan staat bij iemand die leeft van een uitkering, roept dat al snel vragen op.

Hannah: “Ik zie hem nooit werken. Hij zegt dat hij het zwaar heeft. En toch zag ik laatst een busje van een installatiebedrijf de jacuzzi aansluiten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.”

Werken en rondkomen

“Mijn man en ik werken allebei fulltime,” vervolgt ze. “We hebben geen extravagante levensstijl, maar moeten het gewoon doen met wat we hebben. Zeker met de stijgende energieprijzen, hogere boodschappen en kosten voor zorg en verzekeringen, houden we weinig over voor luxe.”

Juist daarom voelt het voor Hannah scheef. “Als je afhankelijk bent van de bijstand, is een jacuzzi toch geen prioriteit? Dat voelt gewoon krom.”

Tweedehands of niet, het schuurt

Na wat ongemakkelijke stilte besloot Hannah haar buurman voorzichtig aan te spreken op de situatie. “Hij zei dat hij de jacuzzi tweedehands heeft gekocht, via Marktplaats. Voor een paar honderd euro. En dat hij al jaren spaarde voor iets waar hij gelukkig van wordt. Nou ja, dat klinkt op zich redelijk. Maar het gevoel blijft wringen.”

De buurman vertelde haar dat hij niet op vakantie gaat, niet rookt en nauwelijks uit eten gaat. Zijn jacuzzi is zijn vorm van ontspanning, en dat is voor hem het waard. “Hij zei: ‘Ik zit toch de hele dag thuis, dit is mijn geluksmoment.’ Dat snap ik ergens wel. Maar het beeld blijft lastig.”

Pakketjes en post

Wat het voor Hannah nog moeilijker maakt, is dat er volgens haar regelmatig pakketjes worden bezorgd bij haar buurman. “Bijna elke week zie ik pakketbezorgers langskomen. Het zijn geen enorme dozen hoor, maar toch. Je denkt al snel: waar betaalt hij dat allemaal van?”

Die optelsom van kleine signalen zorgt ervoor dat Hannah – en ook andere buren – steeds vaker hun wenkbrauwen optrekken. “Ik wil echt niet jaloers zijn, maar het voelt oneerlijk. Wij letten op de kleintjes, en dan zie je dit soort dingen bij mensen die een uitkering krijgen. Dat schuurt.”

Mag het niet gewoon leuk zijn?

Toch is het ook een vraag van perspectief. Want wanneer mag iemand in de bijstand wél iets leuks doen? Is het dan de bedoeling dat je alleen maar sobertjes leeft, geen luxe kent en alles moet verantwoorden?

Volgens Hannah is het niet zo zwart-wit. “Natuurlijk gun ik hem ook ontspanning. Maar ik vraag me gewoon af of dit het juiste signaal is. Mensen die werken krijgen geen subsidie voor een jacuzzi, maar wie niet werkt, lijkt zich die wel te kunnen veroorloven. Dat voelt oneerlijk.”

Beeldvorming en jaloezie

De situatie tussen Hannah en haar buurman legt een breder gevoel in de samenleving bloot. Het wantrouwen dat soms leeft rondom mensen in de bijstand. Klopt het beeld dat ze altijd tekortkomen? Of zijn er uitzonderingen die het systeem slim gebruiken?

Een socioloog aan de universiteit van Amsterdam stelt: “Er is veel onbegrip over de uitgaven van mensen met een uitkering. Zodra er iets luxe-achtigs wordt gekocht, wordt daar een oordeel over geveld. Terwijl er allerlei legale manieren zijn waarop mensen geld sparen, spullen tweedehands kopen of geholpen worden door familie.”

Spaargeld en keuzes

In Nederland mag je als bijstandsgerechtigde een beperkte hoeveelheid spaargeld hebben. Als je dat zorgvuldig opzij zet, is het dus niet onmogelijk om iets bijzonders aan te schaffen. Dat kan betekenen: jarenlang geen vakantie, kleding of uitjes – om dan één keer uit te pakken.

Hannah’s buurman zegt precies dat te hebben gedaan. “Hij gaf toe dat hij ervoor gespaard had, en dat hij bewust geen luxe uitgaven doet. Maar ik weet niet… het blijft wringen. Je ziet de buitenkant, maar niet wat hij misschien allemaal heeft opgeofferd.”

Energie en onderhoud

Een andere zorg van Hannah zit in het energieverbruik van een jacuzzi. “Die dingen slurpen stroom. Ik weet wat het ons zou kosten als we zoiets zouden willen. Hoe kan hij dat betalen van een uitkering?”

Volgens energie-experts klopt het dat jacuzzi’s veel energie verbruiken, zeker als ze continu warm moeten blijven. Toch zijn er manieren om dat verbruik te beperken, bijvoorbeeld met isolerende covers of energiezuinige modellen. Ook dat kan meespelen bij iemands keuze.

Oordelen zonder context

Hannah realiseert zich dat haar oordeel misschien ook voortkomt uit frustratie. “Ik werk al zo lang, heb nooit iets cadeau gekregen. Misschien zit daar ook iets van teleurstelling. Maar ik wil ook gewoon weten of het eerlijk is.”

Toch weet ze ook dat ze niet het hele verhaal kent. “Misschien betaalt een familielid bij. Of kreeg hij het als cadeau. Of misschien is het toch niet zo luxe als het lijkt.”

Leven en laten leven?

De situatie van Hannah is herkenbaar voor veel Nederlanders. In een tijd waarin alles duurder wordt en er meer wordt gevraagd van burgers, kan het confronterend zijn om te zien dat iemand zonder baan er ogenschijnlijk warmpjes bijzit.

Maar het roept ook de vraag op: wie bepaalt wat mag als je leeft van een uitkering? En moeten we daar als samenleving begrip voor hebben, of juist kritischer naar kijken?

Begrip of frustratie

Voor Hannah blijft het gevoel dubbel. Ze gunt haar buurman best iets leuks, maar worstelt met het beeld. “Als je zegt dat je amper kunt rondkomen, en ondertussen in een bubbelbad ligt, dan is het lastig om daar geen mening over te hebben.”

Misschien, zegt ze, moeten we gewoon meer met elkaar praten. “Als hij eerlijk zegt hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, dan weet ik waar ik aan toe ben. Nu blijft het allemaal vaag.”

Conclusie: het zit dieper dan een jacuzzi

Dit verhaal gaat uiteindelijk niet over een bubbelbad, maar over vertrouwen. Over eerlijkheid. En over het gevoel van rechtvaardigheid. Als mensen het idee hebben dat het systeem niet klopt, raken ze gefrustreerd. En als er geen openheid is, groeit dat gevoel alleen maar.

Voor Hannah is de jacuzzi van haar buurman een aanleiding om na te denken over hoe we kijken naar elkaar, en naar wat we eerlijk vinden. “Misschien ben ik te kritisch. Maar misschien moeten we dit soort dingen ook gewoon durven bespreken.”

Wat vind jij? Mag iemand in de bijstand zichzelf trakteren op een jacuzzi als hij er voor spaart? Of wringt dat beeld toch? Laat je mening hieronder achter.

Actueel

Landelijke ophef: DIT krijgen asielzoekers vanaf nu gratis

Avatar foto

Published

on

Gratis busvervoer voor asielzoekers tussen Ter Apel en Emmen zorgt voor brede discussie: ‘Is dit de juiste oplossing?’

Het besluit om het busvervoer tussen het asielzoekerscentrum in Ter Apel en station Emmen voortaan kosteloos te maken voor bewoners van het azc, zorgt voor veel reacties in het hele land. Het gaat om een maatregel die vooral bedoeld is om de veiligheid in het openbaar vervoer te verbeteren, maar de keuze roept tegelijkertijd vragen op over gelijkheid, handhaving en de rol van vervoersbedrijven. Voorstanders spreken van een pragmatische aanpak, terwijl anderen vinden dat hiermee een verkeerd signaal wordt afgegeven.

Een lange geschiedenis van incidenten en overlast

Al jaren klinken er zorgen over de situatie op de buslijn tussen Ter Apel en Emmen. Chauffeurs gaven eerder aan dat zij regelmatig te maken kregen met ongewenst gedrag, onduidelijkheid rondom ticketbetalingen en spanningen die opliepen tijdens ritten. Het ging daarbij soms om groepen reizigers die niet wilden betalen of moeite hadden met de regels van het openbaar vervoer.

Hoewel veel ritten zonder problemen verliepen, waren de uitzonderingen heftig genoeg om de veiligheid van chauffeurs en medereizigers onderwerp van gesprek te maken. Buschauffeurs hebben meerdere keren aangegeven dat zij onder grote druk stonden en dat sommige situaties erg onprettig aanvoelden. Voor een sector waarin veiligheid en klantvriendelijkheid centraal staan, was dat een reden om te zoeken naar oplossingen.

Eerdere maatregelen boden onvoldoende resultaat

Het probleem aanpakken was complex. Het COA zette hosts in die bewoners van het azc begeleidden naar de bushalte en hielpen bij het opstappen. Deze hosts moesten vooral zorgen voor rust, begeleiding en uitleg over de regels. In Emmen werden extra toezichthouders ingezet, die reizigers te woord stonden en konden ingrijpen als dat nodig was. Ook Qbuzz schakelde boa’s in op reguliere buslijnen. De buschauffeurs en boa’s hadden portofoons om sneller te kunnen communiceren wanneer zich iets voordeed.

Hoewel deze maatregelen soms hielpen om de situatie tijdelijk te stabiliseren, bleek de structurele overlast niet volledig te verdwijnen. De vraag bleef dus bestaan: wat kan er gedaan worden om ritten veiliger, rustiger en voorspelbaarder te maken?

Nieuwe aanpak: gratis pendeldienst moet rust terugbrengen

Daarom is nu besloten dat het vervoer tussen het azc in Ter Apel en station Emmen gratis wordt. Het doel hiervan is niet om bepaalde groepen te bevoordelen, maar om een belangrijk spanningspunt weg te nemen: de discussie over betalen. In eerdere incidenten bleek vooral de discussie over het wel of niet kopen van een ticket aanleiding voor onrust. Door dat element weg te nemen, hoopt Qbuzz dat de ritten voortaan zonder spanningen verlopen.

Qbuzz-directeur Laurence Hovenkamp noemt deze beleidswijziging een belangrijke schakel in een bredere aanpak. Volgens haar is de combinatie van maatregelen essentieel: toezicht, begeleiding én kosteloos vervoer voor deze specifieke route moeten samen zorgen voor een veiligere omgeving.

“Het vrij beschikbaar stellen van de pendeldienst is een cruciale stap om het totale pakket aan maatregelen te laten slagen,” aldus Hovenkamp.

Het gaat hierbij dus niet enkel om gratis reizen, maar om een compleet beleid dat onrust moet voorkomen en de ervaring van chauffeurs en reizigers moet verbeteren.

Veel discussie op sociale media

Het besluit zorgt online voor stevige reacties. Veel mensen vragen zich af waarom één specifieke groep gratis mag reizen, terwijl andere reizigers wel moeten betalen voor dezelfde afstand. Zij ervaren het als oneerlijk dat er kennelijk middelen beschikbaar zijn om dit vervoer kosteloos te maken, terwijl dit voor regulier openbaar vervoer niet gebeurt.

Aan de andere kant zijn er ook mensen die de keuze pragmatisch en begrijpelijk vinden. Zij wijzen op het feit dat veiligheidspunten in het openbaar vervoer bovenaan staan, en dat het wegnemen van conflictmomenten een bewezen manier is om de rust te bewaren. Volgens deze groep is het beter om te investeren in stabiliteit dan dat chauffeurs en reizigers zich onveilig voelen.

Waarom gratis vervoer als oplossing wordt gezien

Dat de betaaldiscussie zo’n grote rol speelt, heeft vooral te maken met het karakter van de route. Het traject tussen het azc en het station wordt dagelijks gebruikt door een grote, relatief vaste groep reizigers. Voor sommige bewoners van het azc is onduidelijk hoe het Nederlandse betaal- en vervoerssysteem werkt, waardoor misverstanden kunnen ontstaan.

Door het traject tijdelijk gratis te maken, hoopt men de ritten voorspelbaarder te maken en chauffeurs te ontlasten. Als er geen discussies meer zijn bij het instappen, komt er meer rust in de bus én aan de halte. Bovendien maakt het toezicht door hosts en boa’s het makkelijker om te signaleren waar extra uitleg of begeleiding nodig is.

Is dit de omgekeerde wereld?

Veel reacties online zijn gebaseerd op het idee dat er nu een “beloning” wordt gegeven voor gedrag dat eerder tot problemen leidde. Mensen vrezen dat er een precedent wordt geschapen: dat wie onrust veroorzaakt uiteindelijk extra geholpen wordt. Daarom noemen sommigen het besluit symbolisch ‘de omgekeerde wereld’.

Tegelijkertijd benadrukken beleidsmakers dat dit geen beloning is, maar een veiligheidsmaatregel. Het is vergelijkbaar met andere situaties waarin conflicten worden voorkomen door een procedure te vereenvoudigen — zoals wanneer voetbalclubs extra pendelbussen inzetten voor supportersgroepen om opstootjes te voorkomen.

Gelijke behandeling en toegankelijkheid van het openbaar vervoer

Een belangrijk punt in de discussie is het gevoel van gelijkheid. Het openbaar vervoer is een publieke dienst die voor iedereen toegankelijk moet zijn, en veel reizigers vinden dat regels voor iedereen hetzelfde moeten zijn. Wanneer één groep op een bepaalde route gratis reist, roept dat automatisch vragen op over solidariteit, eerlijkheid en uniformiteit van beleid.

Daarom benadrukken de betrokken partijen dat dit een uitzonderlijke situatie is, specifiek gekozen voor een zeer specifiek traject met specifieke veiligheidsuitdagingen. Het is dus geen beleidswijziging die breder wordt ingevoerd.

Hoe gaat het verder?

Voor nu blijft de gratis pendeldienst onderdeel van een proefperiode. In die periode wordt gemeten of het aantal incidenten daadwerkelijk afneemt en of chauffeurs zich veiliger voelen. Ook wordt gekeken of de begeleiding van het COA, de inzet van toezichthouders en het contact tussen vervoerder en overheid voldoende zijn om de situatie duurzaam te verbeteren.

Wanneer blijkt dat de maatregel effectief is, kan deze langer worden aangehouden. Als de resultaten tegenvallen, zullen opnieuw aanpassingen nodig zijn.

Wat vind jij van dit besluit?

Het onderwerp raakt veel mensen, omdat het gaat over veiligheid, verantwoordelijkheid en eerlijkheid. Vind jij het verstandig om dit traject gratis te maken om zo de rust terug te brengen? Of zijn er volgens jou andere oplossingen mogelijk die zowel veilig als eerlijk voelen?

Laat het vooral weten in de reacties — de discussie is nog lang niet voorbij, en jouw mening telt mee in hoe dit soort beleidskeuzes in de toekomst worden vormgegeven.

Continue Reading

Trending

  • Actueel6 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel6 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel6 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Oud-finaliste van The Voice spreekt zich openlijk uit over Marco Borsato

  • Actueel7 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel5 maanden ago

    Mariska Bauer beleeft loodzware tijden: ´Logistieke nachtmerrie met zware paniekaanvallen´

  • Actueel9 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel1 week ago

    Koningin Máxima zorgt voor een grote shock na medische behandeling