Connect with us

Actueel

Eric Clapton en het verdriet dat hem voor altijd veranderde: de belofte aan zijn zoon die nooit kon worden ingelost

Avatar foto

Published

on

Eric Clapton wordt wereldwijd bewonderd als een van de grootste gitaristen aller tijden. Zijn muzikale invloed is ongekend, zijn optredens legendarisch. Maar achter zijn roem en talent schuilt een persoonlijk verhaal dat diep aangrijpt. Het gaat om verlies, verwerking, vaderliefde en de troostende kracht van muziek. En om een belofte aan zijn jonge zoontje, die nooit vervuld kon worden.

De tragische gebeurtenis vond plaats op 20 maart 1991, een datum die het leven van Clapton voor altijd zou tekenen. Zijn zoon Conor, slechts vier jaar oud, verbleef op dat moment bij zijn moeder, de Italiaanse actrice Lory Del Santo, in een appartement in Manhattan. Het jongetje liep onbezorgd door het huis toen hij plotseling uit een openstaand raam viel. Het raam was kort daarvoor schoongemaakt en stond nog open. Een noodlottige samenloop van omstandigheden leidde tot een ondenkbaar verlies.

Een vaderlijke belofte die niet mocht zijn

Wat het verlies nog schrijnender maakte, was het feit dat Clapton onderweg was om Conor op te halen voor een uitje naar de dierentuin. Een dag eerder hadden vader en zoon samen een bijzondere dag beleefd. Ze bezochten een circus op Long Island en genoten van clowns, dieren en kinderlijke verwondering. Voor Clapton betekende die dag een keerpunt. Hij besefte hoe diep zijn liefde voor zijn zoon ging en sprak uit dat hij actiever in Conors leven wilde zijn.

De muzikant hoopte dat Conor en Lory naar Londen zouden verhuizen, zodat hij als vader dagelijks betrokken kon zijn. Het idee van een toekomst samen begon eindelijk vorm te krijgen. Maar het noodlot greep sneller in dan het leven kon volgen.

Lory’s herinnering aan de fatale ochtend

In interviews vertelde Lory Del Santo openhartig over de ingrijpende ochtend. Terwijl Conor rondliep, hoorde zij het faxapparaat afgaan. Ze liep erheen om te kijken wat er binnenkwam. “Als ik direct naar Conor was gegaan, was het misschien anders gelopen,” zei ze. Het schuldgevoel blijft, ook al wist niemand wat er zou gebeuren.

Toen Clapton het nieuws vernam, wist hij volgens Lory geen woord uit te brengen. “Hij bevroor volledig. Het was alsof alles stilviel,” herinnert zij zich. De shock en het verdriet waren te groot voor woorden.

Een terugkeer naar zijn roots in Engeland

Ondanks dat de relatie tussen Clapton en Del Santo eerder was beëindigd, bracht de tragedie hen kort weer dichter bij elkaar. Clapton nam de verantwoordelijkheid om het lichaam van zijn zoon terug te brengen naar Engeland, naar het rustige plaatsje Ripley in Surrey waar hij zelf opgroeide. Daar vond Conor zijn laatste rustplaats. Voor Clapton voelde het als een plek waar hij in stilte afscheid kon nemen, omringd door herinneringen aan zijn eigen jeugd.

Zelfgekozen afzondering op een eiland

Na de plechtigheid trok Clapton zich volledig terug uit het openbare leven. Hij zocht rust en afstand op het Caribische eiland Antigua. Daar huurde hij een eenvoudig huisje, zonder afleiding van de buitenwereld. In die eenzaamheid vond hij troost in het enige wat hem op dat moment houvast bood: zijn gitaar. Dagen en nachten bracht hij door met spelen, improviseren en reflecteren.

“Ik speelde akkoorden en doodde muggen,” zei hij later met een wrange glimlach. “Dat was mijn leven in die tijd.” De stilte, gecombineerd met de muziek, werd een vorm van heling. En in die emotionele diepte werd het fundament gelegd voor een van de meest ontroerende nummers uit zijn carrière.

‘Tears in Heaven’: meer dan een lied

Het nummer Tears in Heaven werd geboren in die stille, eenzame periode. Samen met tekstschrijver Will Jennings schreef Clapton een lied dat veel meer is dan een muzikale compositie. Het werd een eerbetoon, een vorm van verwerking, een manier om de herinnering aan Conor levend te houden. Het lied was oorspronkelijk bedoeld voor een filmsoundtrack, maar groeide al snel uit tot een universeel symbool van verlies, liefde en hoop.

De wereld ontving het nummer met open armen. Miljoenen mensen herkenden hun eigen pijn in de woorden en melodieën. Het lied werd een baken van troost voor ouders, geliefden en iedereen die een dierbare moest missen. Clapton zelf vertelde later dat hij het jarenlang niet kon zingen zonder tranen in zijn ogen. “Het is mijn hart, op muziek gezet,” zei hij daarover.

Een onverwacht briefje dat alles veranderde

Alsof het leven nog één laatste klap in petto had, ontving Clapton kort na de uitvaart een briefje van zijn zoon. Het was het eerste briefje dat Conor ooit aan hem had geschreven — met hulp van zijn moeder, die hem enkele woordjes had geleerd. In het briefje stond simpelweg: “Ik hou van je, papa.” De woorden kwamen aan als een donderslag bij heldere hemel.

“Hij wilde iets aan zijn vader schrijven, omdat hij net had leren schrijven,” zei Lory. “Ik zei: zeg maar dat je van hem houdt.” Het briefje werd pas bezorgd nadat alles al was gebeurd. Toen Clapton het opende, brak er iets in hem. Het kleine papiertje werd een symbool van de liefde tussen vader en zoon, en van wat nooit meer zou zijn.

Een nieuw hoofdstuk met een andere blik

Langzaam maar zeker vond Clapton de kracht om weer op te treden. Zijn terugkeer naar het podium was niet zomaar een hervatting van zijn carrière. Het was een bewuste stap, met een andere lading. Zijn muziek klonk anders, dieper, gevoeliger. Hij trad op met meer ingetogenheid, en sprak met meer bedachtzaamheid. Hij was niet alleen de legendarische gitarist die iedereen kende, maar ook een vader die leerde omgaan met verlies.

Zijn optredens bevatten meer dan klanken. Ze ademden emotie. Tears in Heaven werd een vast onderdeel van zijn shows, niet als hit, maar als eerbetoon.

De kracht van muziek als heling

Het verhaal van Eric Clapton en zijn zoon laat zien hoe diep verlies kan gaan, zelfs bij mensen die aan de buitenkant alles lijken te hebben. Het onderstreept dat rouw geen onderscheid maakt, en dat liefde tussen ouder en kind een van de sterkste krachten op aarde is.

Maar het laat ook iets anders zien: hoe muziek ons kan helpen om het onuitspreekbare toch een stem te geven. Voor Clapton werd zijn gitaar zijn reddingsboei. Voor luisteraars werd Tears in Heaven een spiegel van hun eigen verdriet en een bron van troost.

Tot op de dag van vandaag…

Vandaag, ruim drie decennia na die tragische dag in 1991, wordt Clapton nog steeds herinnerd als een icoon. Maar voor velen is hij méér dan dat. Hij is een vader die zijn liefde voor zijn zoon wist te vertalen naar iets universeels. Iets dat mensen verbindt, zelfs als woorden tekortschieten.

‘Tears in Heaven’ blijft een van zijn meest geliefde nummers — niet om de perfectie, maar om de puurheid. Het is het bewijs dat echte kunst ontstaat wanneer het hart spreekt. En dat zelfs in de donkerste dagen, muziek licht kan brengen.

Actueel

Heftig moment bij Suzan & Freek: zanger barst in tranen uit na aangrijpend verhaal

Avatar foto

Published

on

Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop

Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.

Een telefoontje dat alles veranderde

Het was een gewone dag na een reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws waarop we hoopten.’”

De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.

Een periode van ongeloof en aanpassing

De dagen na het gesprek voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,” vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de kwaliteit van leven behouden.

Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.

De eerste signalen

Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”

Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.

Behandeling en vooruitgang

In het Antoni van Leeuwenhoek startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen, lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat gaf ons een sprankje opluchting.”

Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”

De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.

Samen sterk door de zwangerschap

Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”

De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.

Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.

Nachtelijke gesprekken en nabijheid

De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”

Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”

Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.

De kracht van muziek

Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We zongen wat we niet konden zeggen.”

Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.

Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.

Landelijke steun en verbondenheid

Sinds hun verhaal openbaar werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.

“Die warmte uit het hele land doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”

Een hoopvolle toekomst

Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.

Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.

Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.

Een avond die bijblijft

Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”

Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.

Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.

En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.


Kernpunten:

  • Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.

  • De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.

  • Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.

  • Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.

  • Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.

Continue Reading

Trending

  • Actueel4 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel5 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel5 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel7 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel4 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Martijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”

  • Actueel7 maanden ago

    Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’

  • Actueel7 maanden ago

    Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!