Emma Heesters (29) is terug in de spotlights, maar de weg daarnaartoe was allesbehalve vanzelfsprekend. De populaire zangeres moest het podium tijdelijk verruilen voor een ziekenhuisbed, nadat ze in oktober de schokkende diagnose baarmoederhalskanker kreeg. In een openhartig interview vertelt ze nu voor het eerst over deze ingrijpende periode in haar leven – een periode vol behandelingen, onzekerheid en emotionele dieptepunten.

Een confronterend telefoontje

Het is vrijdag 18 oktober, wanneer The Streamers optreden in het Gelredome. Emma staat samen met collega-zanger Flemming op het podium om het nummer Die with a smile ten gehore te brengen. Niemand in het stadion weet dat Emma diezelfde middag is gebeld met de mededeling dat ze een zwaar behandeltraject moet ondergaan. Niet Flemming, niet het publiek, niemand. Toch staat ze daar. Professioneel, maar met lood in haar schoenen.

“Als hij toen tranen in zijn ogen had gehad, was ik ook gaan huilen,” vertelt Emma. Ze wilde het nieuws bewust nog even voor zichzelf houden, in de hoop de controle te behouden over haar eigen verhaal.

Symptomen en diagnose

De eerste tekenen waren er al eerder: vermoeidheid en onverklaarbaar bloedverlies. Haar huisarts vermoedde aanvankelijk niets ernstigs, mede vanwege haar jonge leeftijd. Maar Emma vertrouwde het niet en bleef aandringen op verder onderzoek. “Gelukkig heb ik dat gedaan,” zegt ze, “want anders had het veel erger kunnen aflopen.”

Op 2 oktober volgde dan toch de diagnose: baarmoederhalskanker. Vanaf dat moment begon een intensief traject van behandelingen en ziekenhuisbezoeken, dat haar leven volledig op zijn kop zette.

Chemo, bestraling en operatie

In de maanden die volgden onderging Emma zes chemokuren, 25 bestralingen én drie keer inwendige bestraling (brachytherapie). Daarnaast werden ook lymfeklieren verwijderd tijdens een operatie. Ondanks al die behandelingen leeft ze nog steeds in onzekerheid. “De bestraling werkt nog door. Of ik beter ben? Dat durft niemand nog te zeggen.”

Emma praat er rustig over, maar af en toe breekt haar stem. “Het is zwaar, zowel fysiek als mentaal. En het is moeilijk uit te leggen aan mensen van mijn leeftijd. Als ik zei dat ik moe was, kreeg ik vaak te horen dat ik dan maar moest slapen. Maar ik werd juist moe wakker.”

Leven tussen bank en ziekenhuis

Tijdens haar behandeling bracht ze het grootste deel van de dagen thuis door, op de bank in haar appartement met uitzicht over Amsterdam. “Op een gegeven moment verhuisde ik naar de slaapkamer achterin, omdat die dichter bij het toilet lag.” Alles draaide om energie sparen. “Soms was zelfs opstaan te veel gevraagd.”

Toch probeerde ze kleine lichtpuntjes te vinden. Tijdens bestraling mocht ze zelf de radiozender kiezen. “Als ik me alleen voelde, vroeg ik om 100%NL. Dan hoorde ik tenminste de stemmen van collega’s.”

Steun van vrienden, collega’s en familie

De steun van haar omgeving betekende alles. Flemming stuurde een ballon, Anouk kaartjes en bloemen. “Zij had echt door hoe ze me kon helpen zonder dat ik iets terug hoefde te doen. Geen appjes, maar échte aandacht.”

Maar het meeste ontzag heeft ze voor haar moeder. “Zij heeft me erdoorheen gesleept,” zegt Emma met tranen in haar ogen. Haar moeder, die zelf op jonge leeftijd kanker kreeg, wist als geen ander wat haar dochter doormaakte. “Ze zei: misschien heb ik het toen wel gehad, zodat ik nu voor jou kon zorgen.”

Openheid als kracht

Op 14 november besloot Emma haar verhaal te delen via een emotionele videoboodschap. “Vanaf dat moment kon ik me niet meer verschuilen achter mijn artiestenpersoon. Ik was patiënt, en dat werd mijn realiteit.”

Haar besluit om open te zijn kwam voort uit een sterk gevoel van eerlijkheid. “Als ik mensen nodig heb om een nieuwe single te promoten, dan wil ik ze ook meenemen in deze donkere periode. Bovendien hoopte ik dat mijn verhaal andere vrouwen zou aanzetten tot een uitstrijkje.”

Uitgezaaide ziekte, maar haar bleef behouden

Een harde klap kwam toen bleek dat de ziekte was uitgezaaid. Toch zat er een kleine meevaller in het behandeltraject: dankzij een andere chemokuur behield ze haar blonde haar. “Dat lijkt misschien oppervlakkig, maar het hielp me mentaal. Ik kon nog een beetje mezelf blijven.”

Ook liet ze haar eicellen invriezen, in de hoop dat een kinderwens in de toekomst nog mogelijk blijft. “Eerst beter worden, maar ik wilde mijn opties openhouden.”

Emoties na media-aandacht

Het kostte Emma veel moeite om naar haar eigen nieuwsberichten te kijken. “Als ik dan mijn naam zag in grote krantenkoppen, besefte ik pas echt wat er gebeurde. Dán kwam de klap pas.” Deze week doet ze opnieuw interviews, waaronder bij Eva Jinek. “Ik bepaal graag zelf wat er naar buiten komt. Maar het is spannend, ik hoop dat ik het lichamelijk aankan.”

De muziek gaf haar kracht

Vier maanden lang kon ze niet zingen. Toen ze eindelijk weer de studio inging, hield haar stem het slechts een uur vol. “Alsof die zei: wat denk je wel niet, na vijf maanden niks?” Maar ze gaf niet op.

Haar nieuwe single heet Alles wordt beter en is het muzikale resultaat van deze periode. “Die woorden zijn een mantra geworden. Ze hielden me overeind.” De tekst is doordrenkt van persoonlijke zinnen als ik weet nog niet hoe het moet en ik moet er wel doorheen.

Terug op het podium

Zondag treedt Emma op bij Lingepop. Het wordt haar eerste echte optreden sinds haar ziekte. Ze is vastbesloten om het te laten slagen, al weet ze dat het veel energie zal kosten. “Niemand vraagt dit van mij. Ik wil het zélf. Als ik dat half uurtje volhoud, ga ik zo trots zijn.”

Ook kijkt ze uit naar haar gastoptreden bij De Toppers. Voorheen kon ze best onzeker zijn, maar nu niet meer. “Ik heb deze hele strijd doorstaan. Waarom zou ik dan nog bang zijn voor een optreden?”

Voorzichtig hoopvol

Tot de zomer leeft Emma in onzekerheid. De artsen kunnen haar nog geen duidelijkheid geven over de toekomst. “Ik weet nog steeds niet of ik mijn volgende verjaardag haal. Maar telkens als die gedachte komt, dwing ik mezelf om positief te blijven.”

Een nieuwe Emma

De ziekte heeft haar veranderd, zegt ze zelf. Ze is zachter geworden, maar ook krachtiger. “Ik hoop dat ik over een paar jaar kan zeggen dat ik hierdoor betere keuzes maak. Voor nu leef ik van dag tot dag. En ik blijf zingen, want muziek is wat mij levend houdt.”