Actueel
André Hazes openhartig over zoon André junior: “Hij heeft ADHD en gebruikt nu medicatie”

Tijdens de nieuwste aflevering van De Klassenavond met Rob Kamphues doet André Hazes een opvallende en persoonlijke onthulling over zijn zoon, André junior, die liefkozend ‘kleine Dre’ wordt genoemd. Voor het eerst vertelt de zanger openlijk dat zijn zoontje de diagnose ADHD heeft gekregen, en dat hij daarvoor inmiddels medicatie gebruikt. De behandeling heeft volgens Hazes een positief effect op het dagelijks functioneren van zijn zoon, zowel thuis als op school.
Een eerlijke blik in het gezinsleven van André
De aflevering waarin André Hazes te gast is, is gevuld met persoonlijke verhalen en anekdotes. Toch is het moment waarop hij vertelt over zijn zoon misschien wel het meest aangrijpend. Hazes is zichtbaar emotioneel als hij vertelt hoe moeilijk kleine Dre het soms had, vooral op school. Zijn drukke gedrag en moeite met concentratie zorgden voor uitdagingen waar zowel zijn zoon als het gezin mee worstelde.
“Hij had het zwaar,” aldus Hazes. “Op school liep hij tegen van alles aan. Hij kon zich moeilijk focussen en zat zichzelf regelmatig in de weg.” Het besluit om medicatie te proberen werd daarom genomen in goed overleg met specialisten, en de eerste resultaten zijn hoopgevend. “We merken thuis én op school dat het beter gaat. Hij is rustiger in zijn hoofd en kan zich beter concentreren.”
Medicatie als ondersteuning, geen wondermiddel
Hazes benadrukt dat medicatie niet als enige oplossing gezien moet worden, maar als een hulpmiddel. “Het is geen toverstafje, maar het helpt hem wel om beter mee te kunnen draaien in de klas.” De positieve effecten zijn volgens hem duidelijk merkbaar. “Hij voelt zich zelfverzekerder, krijgt vaker complimentjes, en dat doet hem zichtbaar goed.”
Volgens kenners is deze openheid belangrijk. ADHD komt veel voor bij kinderen, maar blijft soms onbesproken vanwege vooroordelen. Door als bekende ouder hierover te praten, helpt Hazes om het onderwerp uit de taboesfeer te halen.
André herkent zichzelf in kleine Dre
Tijdens het gesprek met Rob Kamphues trekt André Hazes ook een opvallende parallel met zijn eigen jeugd. Hij herkent zijn zoon in het gedrag en de energie die Dre nu laat zien. “Ik was zelf als kind ook enorm druk,” vertelt hij. “Het was voor mijn ouders én leraren best pittig om mij te begeleiden.”
Hij kijkt met gemengde gevoelens terug op die periode. “Als de kennis en begeleiding van nu er toen ook was geweest, was mijn schooltijd waarschijnlijk een stuk gemakkelijker verlopen.” Hazes spreekt openlijk over hoe hij zich vaak onbegrepen voelde, en hoe dat zorgde voor spanningen op school.
“Ik heb het mijn leraren niet makkelijk gemaakt”
In de uitzending deelt Hazes met een glimlach hoe hij als kind regelmatig uit de bocht vloog. “Ik was niet te houden. Echt onhandelbaar soms,” bekent hij eerlijk. Terwijl voormalige juffen en meesters toekijken, vertelt hij met een knipoog: “Ik ben echt wel een uitdaging geweest voor mijn leraren. Maar gelukkig hebben ze het overleefd!”
Het luchtige moment zorgt voor veel gelach in de studio, maar benadrukt ook een belangrijke boodschap: druk gedrag bij kinderen heeft vaak een achtergrond, en begrip is essentieel.
Kleine Dre zet zich in voor het goede doel
Ondanks de uitdagingen op school, laat kleine Dre ook een hele andere kant van zichzelf zien: die van een zorgzame en betrokken jongen. Afgelopen zaterdag deed hij mee aan een lokale sponsorloop, waarbij hij geld inzamelde voor het Prinses Máxima Centrum, een ziekenhuis dat zich inzet voor kinderen met kanker.
Zijn moeder Monique Westenberg deelde trots beelden van dit mooie moment op social media. Daarop is te zien hoe Dre vol enthousiasme meedoet aan het evenement. De reacties van fans waren hartverwarmend. Velen prezen het initiatief van de jongen en spraken hun bewondering uit voor zijn inzet.
Veel bewondering voor de openheid van André
De openheid van Hazes wordt alom gewaardeerd. Op sociale media reageren veel mensen positief op zijn verhaal. Ouders van kinderen met ADHD herkennen zich in zijn woorden en spreken hun dank uit. “Eindelijk een bekende Nederlander die eerlijk durft te zijn,” schrijft iemand op Facebook. Een ander zegt: “Wat fijn dat hij het bespreekbaar maakt. Dat helpt enorm.”
Door zijn persoonlijke ervaringen te delen, zorgt Hazes voor meer begrip en herkenning. ADHD wordt nog vaak verkeerd begrepen, terwijl het veel voorkomt en goed te behandelen is – mits er tijdig hulp gezocht wordt.
Balans tussen privéleven en bekendheid
Voor Hazes is het niet altijd makkelijk om privézaken te delen met het publiek. Toch voelde hij dat dit onderwerp belangrijk genoeg was om naar buiten te brengen. “Ik doe het voor mijn zoon, maar ook voor andere ouders die hiermee worstelen,” zegt hij. “Als ik door mijn verhaal te delen ook maar één iemand help, is het al de moeite waard.”
Het laat zien dat Hazes niet alleen als artiest, maar ook als vader bewust omgaat met zijn invloed. Zijn verhaal draagt bij aan een groter gesprek over opvoeding, mentale gezondheid en het belang van begeleiding bij kinderen met extra behoeften.
Van druk kind tot betrokken vader
Hazes’ eigen ontwikkeling van druk kind tot zorgzame vader is opvallend. In het verleden stond hij bekend om zijn energieke optredens en soms roerige privéleven, maar de afgelopen jaren laat hij een andere kant van zichzelf zien. Als vader van Dre is hij betrokken, serieus en emotioneel beschikbaar.
Zijn rol als ouder lijkt hem veranderd te hebben. “Vroeger dacht ik vooral aan mezelf,” geeft hij toe. “Maar als je kinderen krijgt, verandert alles. Dan draait het ineens om hen, en wil je het beste voor je kind.”
Positieve boodschap in lastige tijden
Wat het verhaal van André Hazes en zijn zoon extra bijzonder maakt, is dat het eindigt met een boodschap van hoop. Ondanks de obstakels, ziet hij dat er verbetering is. En dat geeft hem vertrouwen. “Hij zit beter in zijn vel, hij lacht meer, en hij straalt weer,” aldus Hazes.
Dat ouderschap niet altijd makkelijk is, steekt hij niet onder stoelen of banken. Maar de liefde voor zijn zoon is duidelijk voelbaar in elk woord dat hij uitspreekt. “Ik ben gewoon trots op hem. En op hoe hij hiermee omgaat.”
Meer verhalen in De Klassenavond
Wie benieuwd is naar het volledige gesprek, kan zondagavond om 21.30 uur afstemmen op SBS6. In De Klassenavond met Rob Kamphues deelt André Hazes niet alleen het verhaal over zijn zoon, maar ook andere persoonlijke anekdotes en herinneringen aan zijn schooltijd.
De aflevering biedt een bijzondere inkijk in het leven van de zanger en laat zien hoe zijn verleden en heden met elkaar verweven zijn.

Actueel
Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek

Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
-
Actueel2 weken ago
Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel1 week ago
Freek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
-
Actueel1 maand ago
Familie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”
-
Actueel2 maanden ago
Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel3 maanden ago
Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!
-
Actueel1 maand ago
Isabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”
-
Actueel2 maanden ago
Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
-
Actueel2 maanden ago
Broer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg