Actueel
André Hazes en Monique Westenberg opnieuw uit elkaar: een breuk tijdens de vakantie die vragen oproept

De Nederlandse showbizzwereld stond gisteravond even stil na een onverwachte mededeling vanuit de Verenigde Staten. André Hazes (31) en Monique Westenberg (47), al jarenlang verwikkeld in een knipperlichtrelatie, hebben bekendgemaakt opnieuw uit elkaar te zijn. De timing was opvallend: het stel bevindt zich momenteel samen op vakantie in Amerika. Toch lieten ze, ieder via hun eigen Instagramkanaal, weten dat ze een punt achter hun relatie hebben gezet. In vrijwel identieke berichten schreven ze dat ze “op een andere plek in elkaars leven staan”.
Een patroon van liefde en loslaten
De relatie van André en Monique is er een die al jaren onderwerp van gesprek is. Waar ze ooit begonnen als geliefden die samen een gezin wilden vormen, veranderde hun liefdesleven gaandeweg in een serie van breuken en verzoeningen. De ene keer leek het definitief over, de andere keer was er weer hoop. En steeds opnieuw volgde het publiek hun verhaal op de voet.
De nieuwste breuk roept wederom veel reacties op, vooral omdat het leek alsof het stel rust en balans had gevonden. Hun vakantie samen, de gezamenlijke uitstapjes en de betrokkenheid bij hun zoon gaven juist het beeld van een hersteld gezin. Des te groter is de verbazing nu duidelijk wordt dat deze reis in het teken stond van afscheid nemen.
Een volwassen boodschap met open eind
In hun verklaring benadrukken André en Monique dat ze hun zoon vooropstellen. “Inmiddels zijn we door verschillende fases gegaan en heeft alles een plekje kunnen krijgen,” schrijven ze. “Met als uitkomst dat we nog steeds veel van elkaar houden en respect voor elkaar hebben. Loslaten is groeien en eerlijk zijn naar jezelf en elkaar.”
Een volwassen, liefdevolle boodschap – maar bij het publiek roept het vooral vragen op. Want hoe kan een stel dat zo vaak de liefde opnieuw vond, toch weer stranden? En wat betekent deze breuk voor de toekomst?
Eerdere plannen en uitspraken in contrast
De timing van de breuk is extra opvallend, omdat André eerder dit jaar nog sprak over een mogelijk aanzoek aan Monique. In een interview in januari zei hij: “Als ik Moon ten huwelijk vraag op het podium, dan krijg ik een klap in m’n gezicht, denk ik. Maar als we het zouden doen… zou ik het heel anders aanpakken. Iets kleins, iets van ons.” Hij noemde haar toen nog “de vrouw met wie ik mijn leven wil delen.”
Dat zulke uitspraken nu in schril contrast staan met hun gezamenlijke verklaring, roept verwarring op. Wat is er in die paar maanden gebeurd dat tot deze breuk heeft geleid?
Speculatie en analyse bij Shownieuws
Bij het programma Shownieuws werd uitgebreid stilgestaan bij het nieuws. Showbizzwatcher Ronald Molendijk suggereerde dat de beslissing om uit elkaar te gaan misschien wel van Monique kwam. “Iedereen wijst meteen naar hem, maar het zou ook best kunnen dat Monique heeft gezegd: ‘Dit werkt niet meer voor mij.’ Dat vergeten mensen weleens.”
Dat is een interessante invalshoek, zeker gezien Monique’s eerdere uitspraken waarin ze aangaf te verlangen naar stabiliteit en duidelijkheid. Misschien was het uiteindelijk zij die de knoop doorhakte, juist om zichzelf en haar zoon rust te bieden.
Een rustige afsluiting of schijnvertoning?
Collega Bart Ettekoven benadrukte de berusting die uit de verklaring sprak. “Het klinkt alsof de koek een beetje op was,” zei hij. “Misschien zijn ze tot de conclusie gekomen dat het genoeg is geweest.” Toch wees hij ook op het contrast met eerdere uitspraken van André. “Hij riep onlangs nog dat Monique zijn droomvrouw is. En nu dit. Dat is op z’n zachtst gezegd opvallend.”
De meest uitgesproken analyse kwam van Evert Santegoeds, hoofdredacteur van weekblad Privé. Hij denkt dat er meer speelt dan het stel nu laat blijken. “Iedereen gunde Monique die titel van mevrouw Hazes,” zei hij. “Als het dan tóch niet gebeurt, moet er wel iets ernstigs aan de hand zijn.”
Een diepere laag achter de breuk?
Volgens Santegoeds is het gezamenlijke statement vooral bedoeld om de media-aandacht te temperen. “Ze brengen het vriendelijk, maar ik geloof daar niet in,” zei hij. “Er zit een diepere aanleiding achter.” Zijn opmerking over de timing – midden in een vakantie en ver weg van Nederland – bevestigt zijn vermoeden. “Ze weten dat ze nu twee weken buiten het mediageweld blijven. Als ze terugkomen, is de storm waarschijnlijk al wat gaan liggen.”
Toch is het ook mogelijk dat de vakantie bedoeld was als een laatste poging. Een poging om de liefde nieuw leven in te blazen, om samen herinneringen te maken en te kijken of het alsnog kon werken. Dat het uiteindelijk een afscheid werd, maakt het extra wrang.
Publieke reacties en geruchten
Op social media wordt er druk gespeculeerd. Geruchten over een mogelijke nieuwe liefde voor André steken alweer de kop op. Fans en volgers wijzen op eerdere patronen: bij eerdere breuken werd er vaak gesproken over andere vrouwen in zijn leven. Bekende namen als Bridget Maasland en Sarah van Soelen worden opnieuw genoemd, hoewel daar tot nu toe geen enkele bevestiging van is.
Sommigen vermoeden zelfs dat André nog altijd gevoelens zou hebben voor Sarah van Soelen. Maar deze theorieën blijven onbevestigd en doen op dit moment vooral dienst als voer voor roddelkanalen.
Een oproep tot respect voor hun zoon
In hun verklaring vragen André en Monique nadrukkelijk om hun zoon buiten de publieke discussie te houden. “Hij is inmiddels op een leeftijd dat hij alles meekrijgt via social media,” schrijven ze. Het is een terechte oproep die door veel mensen wordt gesteund. Want hoe bekend je ook bent, kinderen horen beschermd te worden tegen publieke speculatie.
De hoop is dat deze breuk, hoe verdrietig ook, gepaard gaat met rust voor hun gezin. Dat er ruimte komt voor verwerking, groei en toekomst – voor ieder op zijn eigen manier.
De toekomst blijft onzeker
Of deze breuk definitief is, kan alleen de tijd uitwijzen. De geschiedenis tussen André en Monique leert dat ze steeds opnieuw naar elkaar terugkeren, zelfs als het uitzichtloos lijkt. Toch klinkt de uitspraak “loslaten is groeien” als een afsluiting van een hoofdstuk.
Misschien is dit het moment waarop ze elk hun eigen pad moeten gaan volgen. Waarbij liefde en respect blijven bestaan, maar niet langer als partners. En misschien, wie weet, groeit daar iets nieuws uit – voor beiden.
Slotgedachte: liefde in de schaduw van de schijnwerpers
Wat deze breuk vooral laat zien, is dat zelfs liefde tussen twee mensen die elkaar al zo lang kennen, geen garantie is voor succes. Het vraagt inzet, vertrouwen en – misschien wel het moeilijkst – loslaten als dat nodig is.
André Hazes en Monique Westenberg hebben jarenlang geprobeerd hun liefde te behouden, voor zichzelf én voor hun kind. Dat is op zichzelf al bewonderenswaardig. Dat het nu niet gelukt is, betekent niet dat het mislukt is. Soms ligt de kracht juist in het durven stoppen.
Hun verhaal blijft er één dat mensen raakt, juist omdat het zo herkenbaar is. Liefde is zelden zwart-wit. En afscheid nemen, hoe pijnlijk ook, kan soms de enige weg vooruit zijn.

Actueel
Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek

Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
-
Actueel2 weken ago
Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel1 week ago
Freek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
-
Actueel1 maand ago
Familie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”
-
Actueel2 maanden ago
Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel3 maanden ago
Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!
-
Actueel2 maanden ago
Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
-
Actueel1 maand ago
Isabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”
-
Actueel2 maanden ago
Broer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg