Actueel
Duitse dokter bevestigt: déze aandoening bezorgt Máxima helse pijnen

Koningin Máxima zou lijden aan pijnlijke aandoening – arts onthult medische zorgen rond haar gezondheid
Ze verschijnt altijd stijlvol en zelfverzekerd op staatsbezoeken, werkbezoeken en gala’s. In haar elegante jurken en op hoge hakken straalt koningin Máxima, zelfs tijdens de langste plechtigheden, een natuurlijke klasse uit die wereldwijd wordt bewonderd. Maar achter die krachtige uitstraling lijkt zich een ander verhaal te schuilen: een medisch verhaal, met pijn en ongemak op de achtergrond. Volgens de Duitse orthopeed dr. Nicolas Gumpert zou Máxima kampen met een dubbele fysieke uitdaging: X-benen én osteoporose. En die combinatie is verre van onschuldig.
Wat is er precies aan de hand?
In het Duitse tijdschrift Freizeit Blitz doet orthopeed Nicolas Gumpert een opvallende medische inschatting. De arts, die zelf niet direct betrokken is bij de medische zorg van de koningin maar zich baseert op jarenlange expertise en beeldmateriaal van publieke optredens, vermoedt dat Máxima last heeft van osteoporose – een aandoening waarbij het botweefsel verzwakt, ook wel bekend als botontkalking.
Dat klinkt misschien als iets wat enkel bij ouderen voorkomt, maar in werkelijkheid treft osteoporose miljoenen mensen, ook in de bloei van hun leven. De botdichtheid neemt af, wat leidt tot broze botten die sneller kunnen breken of inzakken. Zeker bij vrouwen na hun veertigste is het risico op deze aandoening aanzienlijk, onder meer door hormonale veranderingen.
X-benen: een stille belasting
Naast osteoporose spreekt Gumpert ook over een ander lichamelijk probleem: de zogenaamde X-benen. “Wie X-benen heeft, belast de knieën aan de buitenkant meer dan aan de binnenzijde,” legt hij uit. “Op termijn kunnen de gewrichten aan de buitenzijde daardoor sneller slijten.”
Volgens Gumpert zou Máxima in haar jeugd al tekenen van deze standafwijking hebben vertoond, en wanneer dat niet tijdig gecorrigeerd wordt, zijn de gevolgen op latere leeftijd lastig te keren. “Bij volwassenen is er dan weinig ruimte voor natuurlijke correctie. Het skelet is gevormd en de slijtage zet zich langzaam maar zeker door.”
De rol van haar iconische hakken
Wie Máxima kent, weet dat ze zelden zonder hakken verschijnt. Pumps van vier, zes of zelfs acht centimeter zijn bijna haar handelsmerk geworden. Elegant, maar volgens Gumpert ook riskant in haar situatie. “Hoge hakken belasten het hele onderstel extra zwaar,” aldus de arts. “Niet alleen de voeten, maar ook knieën, heupen en de onderrug krijgen het zwaar te verduren – zeker wanneer er al sprake is van X-benen of osteoporose.”
Toch lijkt Máxima zich zelden te laten kennen. Ze loopt moeiteloos lange trappen op bij officiële ontvangsten, staat tientallen minuten recht bij ceremonies en beweegt zich altijd met koninklijke gratie. Maar achter de schermen? Daar zou de pijn intenser kunnen zijn dan wij vermoeden.
Mogelijke oplossingen
De pijn en belasting hoeven echter niet definitief te zijn. Orthopedisch gezien zijn er wel degelijk oplossingen, vertelt Gumpert. Denk aan het dragen van correctiezooltjes, speciaal ontwikkeld om de stand van de benen te corrigeren en zo de druk op de knieën te verlichten. Zulke hulpmiddelen zijn discreet en passen makkelijk in een elegante schoen, wat belangrijk kan zijn voor iemand van wie het uiterlijk zo vaak in het publieke oog staat.
Toch zijn zooltjes geen wondermiddel. Bij aanhoudende klachten kan een operatie overwogen worden, zoals een kniecorrectie of zelfs een gedeeltelijke vervanging van het kniegewricht. “Dat is uiteraard een zwaar traject,” stelt Gumpert, “maar in sommige gevallen onvermijdelijk om verdere slijtage te voorkomen.”
Waarom nu dit nieuws?
Hoewel het hier gaat om een medische inschatting van een arts die geen directe toegang heeft tot Máxima’s dossier, roept het rapport wel vragen op. Hoe zwaar weegt de rol van uiterlijk en protocol in het leven van een koningin, als dat mogelijk ten koste gaat van haar fysieke welzijn?
Koningin Máxima staat bekend als een hardwerkende royal die nooit klaagt. Ze is zelden z!ekgemeld, reist de wereld rond, maakt lange dagen tijdens staatsbezoeken en is naast haar publieke rol ook moeder van drie dochters. Dat zo’n druk bestaan zijn tol eist op het lichaam, is logisch. Maar als daar bovenop ook nog fysieke klachten als botontkalking en een afwijkende beenstand komen, is het bewonderenswaardig hoe zij haar taak blijft vervullen.
Een krachtig voorbeeld
Wat dit verhaal ook duidelijk maakt, is hoe sterk de maatschappelijke verwachting nog steeds is ten opzichte van vrouwen in het publieke oog. Vrouwelijke leiders, publieke figuren en royals worden niet alleen beoordeeld op hun prestaties, maar ook op hun uiterlijk en presentatie. Hoge hakken worden vaak gezien als een symbool van elegantie, terwijl ze in werkelijkheid soms letterlijk pijnlijk zijn – zeker bij aandoeningen zoals osteoporose of standsafwijkingen.
Máxima is in die zin niet alleen een koningin, maar ook een symbool van doorzettingsvermogen. Het feit dat zij ondanks eventuele pijn en ongemak blijft glimlachen, handjes schudt, zich inzet voor financiële emancipatie wereldwijd én een moederrol vervult, maakt haar des te indrukwekkender.
Medisch bewustzijn en taboes doorbreken
De onthullingen van dokter Gumpert kunnen hopelijk ook bijdragen aan meer bewustwording over osteoporose. Het is een aandoening die nog te vaak wordt onderschat of pas laat wordt ontdekt. Vrouwen, zeker na hun veertigste, doen er goed aan hun botdichtheid preventief te laten meten. Gezonde voeding, voldoende beweging en het vermijden van risicofactoren zoals roken en overmatig alcoholgebruik kunnen preventief werken.
Ook de problematiek rond X-benen wordt zelden besproken in de media, terwijl het wel degelijk invloed kan hebben op het dagelijks functioneren. Door het bespreekbaar te maken, ook aan de hand van publieke figuren als Máxima, wordt het makkelijker om het onderwerp uit de taboesfeer te halen.
Het lichaam van een koningin
Of koningin Máxima daadwerkelijk te maken heeft met deze klachten, blijft voorlopig onduidelijk. Vanuit het Koninklijk Huis zijn er geen officiële reacties gekomen op de medische inschatting van Gumpert. En dat is begrijpelijk: gezondheid is en blijft een privézaak, zelfs voor iemand die zo vaak in het publieke oog staat.
Maar mocht het waar zijn, dan is het opnieuw een voorbeeld van hoe deze koningin de schouders eronder blijft zetten – ondanks alles. Achter de perfecte outfits, stijlvolle optredens en wervelende agenda schuilt dan een vrouw die, net als zovelen, leeft met lichamelijke beperkingen en ongemakken. En die tóch blijft staan. Letterlijk en figuurlijk.
Een kwestie van evenwicht
Wat Máxima’s verhaal ons leert, is dat het leven van een royal niet altijd over rozen gaat. Haar keuzes, of het nu gaat om schoenen of publieke verplichtingen, zijn doordacht, maar mogelijk ook pijnlijk. Als het klopt wat Gumpert zegt, dan toont Máxima met haar dagelijkse inzet niet alleen klasse, maar ook enorme veerkracht.
Hopelijk draagt de aandacht rond haar vermeende aandoeningen ook bij aan een ruimer gesprek over gezondheid, vrouwelijkheid en de balans tussen uiterlijke verwachtingen en innerlijk welzijn.
Want zelfs een koningin is ook maar een mens – met botten, spieren, grenzen én pijn.

Actueel
Mijn ouders zeggen dat ze “te groot” voor me is—maar ze weten niet wat ik nu ga doen

De eerste ontmoeting met mijn ouders: over liefde, oordeel en het vinden van je eigen stem
Afgelopen zondag stond in het teken van een mijlpaal die voor veel stellen herkenbaar is: het moment waarop ik mijn verloofde, Mallory, voor het eerst meenam naar mijn ouders. Een ontmoeting waar je naar uitkijkt, maar waar je ook een beetje zenuwachtig voor bent. Niet omdat ik twijfelde aan mijn relatie, integendeel. Maar wel omdat ik wist hoe sterk mijn ouders vasthouden aan hun eigen opvattingen over wat ‘past’, vooral als het gaat om relaties.
Ik wilde hen laten zien wie Mallory écht is. Hoe ze me laat lachen, me kalmeert als ik pieker, en me stimuleert om een betere versie van mezelf te zijn. Ze is mijn partner, mijn anker en mijn toekomst. Toch voelde ik bij voorbaat dat de dag er één zou worden van blikken tussen de regels, van beleefdheden met scherpe randjes. En dat klopte.
Een vrouw die binnenkomt met licht
Mallory is niet iemand die je makkelijk over het hoofd ziet. Ze heeft een krachtige uitstraling die mensen doet opkijken. Lang, met brede schouders en prachtig platina blond haar dat glanst in het zonlicht. Haar stijl is eigenzinnig, en ze past niet in de standaardplaatjes die modetijdschriften voorschrijven. Maar daar hou ik juist van. Haar schoonheid zit niet in ‘passen in de norm’, maar in haar zelfverzekerdheid, haar warmte en de manier waarop ze iedereen om zich heen laat voelen dat ze gezien worden.
Ze is attent, gevoelig en opmerkzaam. Ze voelt aan wanneer ik ruimte nodig heb, wanneer ik overprikkeld ben of juist behoefte heb aan een grapje. Ze ziet dingen die anderen missen — kleine signalen, nuance, gevoel. En dat maakt haar voor mij zo bijzonder.
De spanning aan tafel
Toen we aankwamen bij mijn ouders, voelde ik het meteen: de spanning die tussen woorden in hing. Mijn moeder begroette Mallory met een glimlach, maar haar ogen waren afgemeten. Mijn vader knikte beleefd, maar vermeed verder oogcontact. We gingen aan tafel, het eten stond klaar, het gesprek kwam op gang. Maar alles voelde… gecontroleerd. Alsof we een toneelstuk opvoerden waarin iedereen zijn tekst uit het hoofd kende, maar niemand écht contact maakte.
Mallory bleef kalm, vriendelijk. Ze stelde vragen, vertelde over haar werk als ontwerper, over haar liefde voor schilderen en de plannen die we samen hadden voor de tuin. Maar de reacties van mijn ouders bleven kort. Geïnteresseerd op het oppervlak, maar zonder echte nieuwsgierigheid. Een dunne beleefdheid die voelde als een glazen wand tussen hen en haar.
Tussen de gangen door: oordeel in een fluistering
Toen Mallory even naar buiten liep om een telefoontje te plegen, boog mijn moeder zich naar me toe. Alsof ze al een tijdje op dit moment had gewacht.
“Ben je zeker van je keuze?” fluisterde ze. “Ze is wel erg… groot voor jou. Jij bent een tenger mannetje. Past dat wel?”
Mijn vader sloot zich erbij aan en begon over ‘evenwicht in een relatie’, en hoe belangrijk het is om iemand te kiezen die ‘aansluit bij je levensstijl en toekomstbeeld’. Ze zeiden het zacht, zonder woede. Maar de boodschap sneed.
Ze spraken niet met openheid of nieuwsgierigheid, maar met oordeel. Niet omdat ze Mallory niet aardig vonden — dat denk ik oprecht niet — maar omdat ze niet past in hun verwachtingspatroon. En dat raakte me dieper dan ik had gedacht.
Wat ze niet zien
Ik zei niets. Niet omdat ik geen woorden had, maar omdat ik op dat moment overspoeld werd door herinneringen aan alles wat Mallory voor mij betekent. Aan de briefjes in mijn jaszakken, haar zachte aanrakingen als ik pieker, haar oprechte belangstelling in mijn ideeën, dromen en twijfels. Aan haar geduld wanneer ik mezelf even kwijt ben. Aan haar vastberadenheid om samen een thuis te bouwen, hoe dat er ook uitziet.
Ze heeft mijn leven lichter gemaakt. Niet door grote daden, maar door er te zijn. Elke dag weer. En ik wist: dat is liefde. Echte liefde.
Twijfels en moed
Die avond, terug in ons eigen huis, lag ze naast me in bed. Haar ademhaling was rustig, haar gezicht ontspannen. Ik keek naar het plafond en hoorde de stemmen van mijn ouders nog in mijn hoofd. Maar daaronder klonk iets luider: de overtuiging dat ik geen bevestiging nodig heb van wie dan ook om te weten wat goed voelt.
De liefde die ik met Mallory heb, verdient geen verdediging. Ze verdient bescherming. Niet tegen mijn ouders, maar tegen de twijfel die ontstaat als je blijft zwijgen.
De kracht van kleine gebaren
De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van pannenkoeken. Mallory stond in de keuken, haar grijze joggingbroek vol verfvlekken — herinneringen aan onze zelfgeschilderde woonkamer. “Trek je warme sokken aan,” zei ze, “het is fris vandaag.” Een simpel zinnetje. Maar het raakte me.
In die kleine gebaren zit de essentie van wie zij is. Zorgzaam, warm, met oog voor de ander. En toen besefte ik: zij is precies goed zoals ze is. Voor mij. En ik ben klaar om dat luidop te zeggen.
Mijn stem, mijn keuze
Binnenkort ga ik opnieuw het gesprek aan met mijn ouders. Niet om hen te overtuigen, maar om mijn eigen waarheid uit te spreken. Dat Mallory en ik samen een pad bewandelen. Dat hun zorgen mogen bestaan, maar dat ze mijn keuze niet hoeven te bepalen.
Want ik ben geen kind meer. Ik ben een man die weet wat hij wil. En wat ik wil, is een leven vol wederzijds respect, liefde zonder voorwaarden, en een thuis dat gebouwd is op echtheid — niet op maatstaven van anderen.
Wat ik geleerd heb
-
Ware liefde laat zich niet vangen in normen, maten of verwachtingen. Ze groeit vanuit echtheid.
-
Familie is belangrijk, maar je eigen geluk verdient ook een plek aan tafel.
-
Oordelen zeggen vaak meer over degene die ze uitspreekt dan over degene die ze betreffen.
-
Moed zit in het kiezen voor jezelf, ook als dat botst met wat vertrouwd is.
-
Liefde gaat niet over wat anderen zien, maar over wat jij voelt — in de stiltes, in de glimlach, in de kleine dingen.
Liefde vraagt niet om
perfectie. Ze vraagt om keuze. En ik kies voor haar — elke dag
opnieuw.
Laat me in de reacties weten: herken jij je in dit verhaal? Heb jij
ooit moeten kiezen tussen familieverwachtingen en je eigen
geluk?
-
Actueel2 weken ago
Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel1 week ago
Freek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
-
Actueel1 maand ago
Familie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”
-
Actueel2 maanden ago
Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel3 maanden ago
Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!
-
Actueel1 maand ago
Isabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”
-
Actueel2 maanden ago
Broer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg
-
Actueel2 maanden ago
Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’