Actueel
Vermissing Jeffrey (10) en Emma (8) eindigt in verdriet: politie bevestigt vondst in kanaal Winschoten
De dagenlange zoekactie naar de vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta heeft dinsdagavond 20 mei een verdrietige wending gekregen. De politie trof rond 20.30 uur een voertuig aan in het A.G. Wildervanckkanaal bij Winschoten. In de auto werden drie personen aangetroffen. Kort daarna bevestigde de politie dat het gaat om de twee kinderen en hun vader, Klaas Bijl (67).
De vondst komt na een intensieve zoektocht die grote maatschappelijke en media-aandacht kreeg. Wat begon als een verontrustende vermissing groeide uit tot een landelijke actie waarin mensen hoopten op een goede afloop. Die hoop is nu omgeslagen in intens verdriet, ongeloof en rouw.
Zoekactie begon zaterdag na alarmerend telefoontje
Op zaterdag 17 mei sloeg de moeder van Jeffrey en Emma alarm. Haar kinderen zouden volgens een afspraak worden teruggebracht na een omgangsmoment met hun vader. Toen dat niet gebeurde en er geen contact meer mogelijk was, schakelde zij direct de politie in.
Klaas Bijl had de kinderen die middag opgehaald, maar keerde niet terug. Al snel werd duidelijk dat het om een ernstige situatie ging. De politie beschouwde de vader als hoofdverdachte in de vermissing en startte direct een opsporingsactie.
Landelijke inzet en internationale waakzaamheid
Vanwege het zorgelijke karakter van de vermissing werd snel opgeschaald. In korte tijd verschenen opsporingsberichten op landelijke kanalen, waaronder Burgernet, sociale media en politiewebsites. De politie waarschuwde het publiek om uit te kijken naar een grijze Toyota Avensis, het voertuig waarin de vader met zijn kinderen was vertrokken.
Ook werd er nauw contact gezocht met de Duitse autoriteiten, aangezien een grensoverschrijding niet uitgesloten werd. Met name in de provincie Groningen werden verschillende zoekgebieden afgezet en onderzocht.
Brief van vader zorgde voor extra ongerustheid
Tijdens de zoektocht vond de politie een handgeschreven brief, vermoedelijk afkomstig van de vader. De inhoud riep ernstige vragen op over zijn gemoedstoestand. In de brief werden zinnen aangetroffen die wezen op innerlijke onrust en zorgen over de toekomst.
Op basis van deze informatie besloot de politie om het onderzoek uit te breiden met gespecialiseerde teams. Onder meer het Veteranen Search Team, sonarboten en speurhonden werden ingezet om het gebied systematisch uit te kammen.
Intensief speurwerk in Groningen
De provincie Groningen werd het epicentrum van de zoekactie. Gebieden rondom de Carel Coenraadpolder, het Oldambtmeer en delen van Winschoten werden zorgvuldig onderzocht. Vrijwilligers werkten samen met politie, brandweer en specialistische duikteams.
Ook burgers leverden tips aan, deelden opsporingsberichten en boden hulp aan de zoekploegen. De betrokkenheid was groot en hartverwarmend. Toch bleef een doorbraak lange tijd uit.
Dinsdagavond: voertuig gevonden in kanaal
Na vier dagen zoeken volgde dinsdagavond het onheilstijdingsbericht. Rond 20.30 uur werd in het water van het A.G. Wildervanckkanaal bij Winschoten een voertuig aangetroffen. Het betrof de eerder gezochte grijze Toyota Avensis van vader Klaas Bijl. In het voertuig bevonden zich drie personen.
Forensische experts en duikers haalden de auto uit het water. Na identificatie bevestigde de politie het verdrietige nieuws: het gaat om Jeffrey, Emma en hun vader. De plek waar het voertuig werd gevonden is een rustig, afgelegen gebied op een industrieterrein langs de Renselweg.
Politie sluit omgeving af voor verder onderzoek
Direct na de vondst werd het gebied rondom het kanaal afgezet. Rechercheurs en forensisch specialisten zijn bezig met onderzoek naar de toedracht. Daarbij wordt gekeken naar de technische staat van het voertuig, de rijrichting, mogelijke sporen en digitale data zoals navigatiesystemen en telefoongegevens.
Volgens de politie is het nog te vroeg om uitspraken te doen over de exacte omstandigheden van het incident. Het onderzoek wordt zorgvuldig voortgezet, met oog voor alle betrokkenen.
Familie: “Boos, verdrietig en in shock”
De familie van Jeffrey en Emma reageerde diep aangeslagen. In een korte verklaring spraken zij hun dank uit voor de massale inzet van hulpdiensten, vrijwilligers en het publiek. Tegelijkertijd klonk er ook verdriet en frustratie over de afloop.
“Het is niet te bevatten dat dit het einde is. We zijn kapot van verdriet,” aldus een familielid. De nabestaanden vragen om rust en privacy om het verlies in beslotenheid te kunnen verwerken.
Beerta en Winschoten in rouw
In Beerta, het dorp waar Jeffrey en Emma opgroeiden, is de schok groot. Buurtbewoners hebben bloemen, kaarsjes en knuffels neergelegd bij het huis van de familie. In Winschoten kwamen mensen bijeen aan het kanaal om stil te staan bij het verdrietige nieuws.
Op sociale media is een golf van medeleven op gang gekomen. Onder hashtags als #JeffreyEnEmma en #SamenSterk delen mensen hun gevoelens, herinneringen en steunbetuigingen. Het verlies raakt velen diep, ook buiten de regio.
Gemeente biedt psychologische ondersteuning
Vanuit de gemeente Oldambt is er direct actie ondernomen om laagdrempelige hulp aan te bieden. Er worden gesprekken georganiseerd op scholen en bij buurtcentra. Ook zijn er rouwbegeleiders en maatschappelijk werkers beschikbaar gesteld voor klasgenoten, leraren, ouders en anderen die bij de kinderen betrokken waren.
De gemeente benadrukt het belang van samen rouwen en goed luisteren naar de behoeften van kinderen die geraakt zijn door dit nieuws.
Waarom deze zaak zoveel losmaakt
De verdwijning van twee jonge kinderen en de betrokkenheid van een ouder raakt mensen diep. De onzekerheid van de afgelopen dagen, het besef van machteloosheid en de hoop die langzaam plaats maakte voor angst – het zijn emoties die velen herkennen.
Het verdriet om het verlies van twee levens die nog zo veel voor zich hadden, is groot. Tegelijkertijd laat de massale betrokkenheid zien dat er ook kracht zit in saamhorigheid.
Politie: “Speculaties helpen niet”
De politie roept op tot terughoudendheid bij het delen van onbevestigde informatie of speculaties. Zeker op sociale media circuleert soms informatie die niet op feiten is gebaseerd. Dit kan belastend zijn voor de nabestaanden en het onderzoek bemoeilijken.
Mediaorganisaties worden gevraagd om met zorg en respect te berichten, en te kiezen voor taal die recht doet aan de situatie en de betrokken families.
Wat nu volgt: ruimte voor rouw en verwerking
In de komende periode zal het onderzoek naar de toedracht worden voortgezet. Tegelijkertijd komt er ook ruimte voor herdenking en verwerking. Voor veel mensen – van klasgenootjes tot hulpverleners – is dit een gebeurtenis die tijd nodig heeft om te begrijpen en een plek te geven.
Voor de directe nabestaanden is het nu vooral belangrijk dat zij worden omringd door steun, rust en begrip.
Een samenleving die meeleeft
Het verlies van Jeffrey en Emma heeft Nederland geraakt. Maar in het midden van dit verdriet toont de samenleving ook haar kracht. Door samen te zoeken, mee te leven, te troosten en te rouwen. Er is geen antwoord op alle vragen, maar er is wel verbondenheid.
Laat dit een moment zijn waarin we stilstaan bij wat er echt toe doet: veiligheid, liefde en zorg voor elkaar.
Heeft u behoefte aan een gesprek of ondersteuning? Neem dan contact op met lokale hulpinstanties of gespecialiseerde rouwbegeleiders. Voor kinderen zijn er ook specifieke hulplijnen beschikbaar. Zorg goed voor elkaar.
De eerste ontmoeting met mijn ouders: over liefde, oordeel en het vinden van je eigen stem
Afgelopen zondag stond in het teken van een mijlpaal die voor veel stellen herkenbaar is: het moment waarop ik mijn verloofde, Mallory, voor het eerst meenam naar mijn ouders. Een ontmoeting waar je naar uitkijkt, maar waar je ook een beetje zenuwachtig voor bent. Niet omdat ik twijfelde aan mijn relatie, integendeel. Maar wel omdat ik wist hoe sterk mijn ouders vasthouden aan hun eigen opvattingen over wat ‘past’, vooral als het gaat om relaties.
Ik wilde hen laten zien wie Mallory écht is. Hoe ze me laat lachen, me kalmeert als ik pieker, en me stimuleert om een betere versie van mezelf te zijn. Ze is mijn partner, mijn anker en mijn toekomst. Toch voelde ik bij voorbaat dat de dag er één zou worden van blikken tussen de regels, van beleefdheden met scherpe randjes. En dat klopte.
Een vrouw die binnenkomt met licht
Mallory is niet iemand die je makkelijk over het hoofd ziet. Ze heeft een krachtige uitstraling die mensen doet opkijken. Lang, met brede schouders en prachtig platina blond haar dat glanst in het zonlicht. Haar stijl is eigenzinnig, en ze past niet in de standaardplaatjes die modetijdschriften voorschrijven. Maar daar hou ik juist van. Haar schoonheid zit niet in ‘passen in de norm’, maar in haar zelfverzekerdheid, haar warmte en de manier waarop ze iedereen om zich heen laat voelen dat ze gezien worden.
Ze is attent, gevoelig en opmerkzaam. Ze voelt aan wanneer ik ruimte nodig heb, wanneer ik overprikkeld ben of juist behoefte heb aan een grapje. Ze ziet dingen die anderen missen — kleine signalen, nuance, gevoel. En dat maakt haar voor mij zo bijzonder.
De spanning aan tafel
Toen we aankwamen bij mijn ouders, voelde ik het meteen: de spanning die tussen woorden in hing. Mijn moeder begroette Mallory met een glimlach, maar haar ogen waren afgemeten. Mijn vader knikte beleefd, maar vermeed verder oogcontact. We gingen aan tafel, het eten stond klaar, het gesprek kwam op gang. Maar alles voelde… gecontroleerd. Alsof we een toneelstuk opvoerden waarin iedereen zijn tekst uit het hoofd kende, maar niemand écht contact maakte.
Mallory bleef kalm, vriendelijk. Ze stelde vragen, vertelde over haar werk als ontwerper, over haar liefde voor schilderen en de plannen die we samen hadden voor de tuin. Maar de reacties van mijn ouders bleven kort. Geïnteresseerd op het oppervlak, maar zonder echte nieuwsgierigheid. Een dunne beleefdheid die voelde als een glazen wand tussen hen en haar.
Tussen de gangen door: oordeel in een fluistering
Toen Mallory even naar buiten liep om een telefoontje te plegen, boog mijn moeder zich naar me toe. Alsof ze al een tijdje op dit moment had gewacht.
“Ben je zeker van je keuze?” fluisterde ze. “Ze is wel erg… groot voor jou. Jij bent een tenger mannetje. Past dat wel?”
Mijn vader sloot zich erbij aan en begon over ‘evenwicht in een relatie’, en hoe belangrijk het is om iemand te kiezen die ‘aansluit bij je levensstijl en toekomstbeeld’. Ze zeiden het zacht, zonder woede. Maar de boodschap sneed.
Ze spraken niet met openheid of nieuwsgierigheid, maar met oordeel. Niet omdat ze Mallory niet aardig vonden — dat denk ik oprecht niet — maar omdat ze niet past in hun verwachtingspatroon. En dat raakte me dieper dan ik had gedacht.
Wat ze niet zien
Ik zei niets. Niet omdat ik geen woorden had, maar omdat ik op dat moment overspoeld werd door herinneringen aan alles wat Mallory voor mij betekent. Aan de briefjes in mijn jaszakken, haar zachte aanrakingen als ik pieker, haar oprechte belangstelling in mijn ideeën, dromen en twijfels. Aan haar geduld wanneer ik mezelf even kwijt ben. Aan haar vastberadenheid om samen een thuis te bouwen, hoe dat er ook uitziet.
Ze heeft mijn leven lichter gemaakt. Niet door grote daden, maar door er te zijn. Elke dag weer. En ik wist: dat is liefde. Echte liefde.
Twijfels en moed
Die avond, terug in ons eigen huis, lag ze naast me in bed. Haar ademhaling was rustig, haar gezicht ontspannen. Ik keek naar het plafond en hoorde de stemmen van mijn ouders nog in mijn hoofd. Maar daaronder klonk iets luider: de overtuiging dat ik geen bevestiging nodig heb van wie dan ook om te weten wat goed voelt.
De liefde die ik met Mallory heb, verdient geen verdediging. Ze verdient bescherming. Niet tegen mijn ouders, maar tegen de twijfel die ontstaat als je blijft zwijgen.
De kracht van kleine gebaren
De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van pannenkoeken. Mallory stond in de keuken, haar grijze joggingbroek vol verfvlekken — herinneringen aan onze zelfgeschilderde woonkamer. “Trek je warme sokken aan,” zei ze, “het is fris vandaag.” Een simpel zinnetje. Maar het raakte me.
In die kleine gebaren zit de essentie van wie zij is. Zorgzaam, warm, met oog voor de ander. En toen besefte ik: zij is precies goed zoals ze is. Voor mij. En ik ben klaar om dat luidop te zeggen.
Mijn stem, mijn keuze
Binnenkort ga ik opnieuw het gesprek aan met mijn ouders. Niet om hen te overtuigen, maar om mijn eigen waarheid uit te spreken. Dat Mallory en ik samen een pad bewandelen. Dat hun zorgen mogen bestaan, maar dat ze mijn keuze niet hoeven te bepalen.
Want ik ben geen kind meer. Ik ben een man die weet wat hij wil. En wat ik wil, is een leven vol wederzijds respect, liefde zonder voorwaarden, en een thuis dat gebouwd is op echtheid — niet op maatstaven van anderen.
Wat ik geleerd heb
-
Ware liefde laat zich niet vangen in normen, maten of verwachtingen. Ze groeit vanuit echtheid.
-
Familie is belangrijk, maar je eigen geluk verdient ook een plek aan tafel.
-
Oordelen zeggen vaak meer over degene die ze uitspreekt dan over degene die ze betreffen.
-
Moed zit in het kiezen voor jezelf, ook als dat botst met wat vertrouwd is.
-
Liefde gaat niet over wat anderen zien, maar over wat jij voelt — in de stiltes, in de glimlach, in de kleine dingen.
Liefde vraagt niet om
perfectie. Ze vraagt om keuze. En ik kies voor haar — elke dag
opnieuw.
Laat me in de reacties weten: herken jij je in dit verhaal? Heb jij
ooit moeten kiezen tussen familieverwachtingen en je eigen
geluk?
-
Actueel2 weken agoFreek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel1 week agoFreek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
-
Actueel1 maand agoFamilie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”
-
Actueel2 maanden agoJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel3 maanden agoKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!
-
Actueel1 maand agoIsabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”
-
Actueel2 maanden agoBroer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg
-
Actueel2 maanden agoGerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’