Algemeen
Drie ondeugende oma’s, een vergeten verjaardag en een middag vol vrolijkheid
Op een warme zomermiddag, ergens in de tuin van een rustig Nederlands verzorgingshuis, zaten drie oudere dames gebroederlijk naast elkaar op een houten bankje. Om hen heen bloeiden de bloemen uitbundig, en een zachte bries speelde met hun grijze haren. De sfeer was vredig, bijna poëtisch. Toch hing er ook iets speels in de lucht. De drie vrouwen, bekend binnen het tehuis als ‘de ondeugende oma’s’, hadden zin in wat luchtige afleiding.
Ze spraken over vroeger, lachten om kleine ongelukjes uit het verleden en maakten elkaar aan het giechelen met ondeugende opmerkingen. Net toen ze dachten dat de middag niet veel spannender zou worden, verscheen er een oude man op het tuinpad. Hij liep langzaam, met een wandelstok in de hand, en groette hen vriendelijk. Maar de twinkeling in zijn ogen verraadde dat hij hun reputatie kende.
Een speelse uitdaging
Een van de oma’s, met pretlichtjes in haar ogen, kon de verleiding niet weerstaan. “Meneer,” riep ze, “wij weten precies hoe oud u bent!” De man keek op, zichtbaar verrast, en schoot in de lach. “Oh ja? Dat geloof ik niet zomaar.”
De tweede oma klapte in haar handen. “Wedden dat we het goed hebben? Laat ons even kijken, dan weten we het meteen!”
De derde voegde er guitig aan toe: “Zak uw broek maar een klein stukje, dan zeggen wij uw leeftijd op de dag nauwkeurig.”
De man keek beduusd om zich heen, alsof hij wilde checken of er geen personeel in de buurt was. Maar de ontspannen sfeer en de ondeugende blik van de dames werkten aanstekelijk. Met een zucht en een lach stemde hij toe. “Vooruit dan maar, dames. Maar maak er geen gewoonte van!”
Een inspectie met een knipoog
Terwijl hij voorzichtig zijn broek een stukje liet zakken, barstten de oma’s in gegrinnik uit. “Draai eens een rondje,” zei er een, terwijl een ander haar leesbril opzette voor een zogenaamd ‘betere inspectie’. De man deed wat er gevraagd werd, zich inmiddels volledig overgevend aan het ludieke moment.
Na een paar theatrale observaties fluisterden de oma’s met elkaar. Toen draaiden ze zich naar de man en riepen vol overtuiging: “Jij bent precies 91 jaar oud!”
De man schrok even. “Hoe weten jullie dat nou zo precies?” vroeg hij verbaasd.
Een van de oma’s klopte op haar dij en lachte: “Je vertelde het ons gisteren nog op je eigen verjaardagsfeestje, toen je taart uitdeelde!”
De lach als medicijn
De man dacht even na, en toen viel het kwartje. “O ja, dat klopt!” zei hij, terwijl een blos op zijn wangen verscheen. “Mijn geheugen is ook niet meer wat het geweest is.”
“Geeft niks hoor,” zei een van de dames vriendelijk. “Wij vergeten zelf ook van alles. Maar gelukkig herinneren we elkaar aan de leuke dingen.”
Met die woorden voelden de vier ouderen zich nog een beetje meer verbonden. Wat begon als een grapje, was uitgegroeid tot een moment van pure menselijkheid. Geen gêne, geen schaamte – alleen warmte en wederzijds begrip.
De kracht van kleine momenten
De zon zakte langzaam, en de lucht kleurde zachtroze. De vier ouderen bleven nog lang praten. Ze deelden herinneringen, spraken over hun jeugd, verloren liefdes, en de veranderende wereld om hen heen. Maar vooral lachten ze. Om zichzelf, om elkaar en om het leven.
Voor het verzorgingshuis was dit een alledaags tafereel – maar voor de man betekende het veel meer. Het herinnerde hem eraan dat ouder worden niet gelijkstaat aan verdwijnen. Dat er ruimte is voor speelsheid, voor verbinding, en voor plezier.
Humor als verbinding
De ondeugende actie van de drie oma’s was meer dan een grapje. Het was een uitnodiging tot contact, tot delen, tot even vergeten dat het leven soms zwaar is. Humor is een krachtig hulpmiddel, zeker in de ouderenzorg. Het haalt mensen uit hun schulp, maakt moeilijke onderwerpen bespreekbaar en zorgt voor luchtigheid in een omgeving waar dat vaak nodig is.
De oma’s wisten dit intuïtief. Ze hadden levenservaring, wijsheid en vooral een groot hart. Hun aanpak was niet alleen speels, maar ook helend.
Levenslust kent geen leeftijd
Wat dit moment ook zo bijzonder maakte, is dat het laat zien hoe levenslust geen leeftijd kent. Ook op hoge leeftijd kun je nog plezier maken, mensen verrassen en nieuwe herinneringen maken.
De man voelde zich gezien, erkend en vooral: levend. De interactie met de dames gaf hem energie. Niet omdat er iets groots gebeurde, maar juist omdat het zo klein en menselijk was.
De waarde van herinneren
Ironisch genoeg begon het hele tafereel met een vergeten feit: zijn eigen leeftijd. Maar de herinnering daaraan kwam terug via verbinding met anderen. Het laat zien hoe belangrijk het is dat we elkaar helpen herinneren. Niet alleen aan getallen, maar aan wie we zijn en wat we waard zijn.
Zeker in een omgeving waar dementie en vergeetachtigheid vaker voorkomen, zijn dit soort momenten goud waard. Ze brengen licht in het hoofd en warmte in het hart.
Leren van de ouderen
Voor buitenstaanders lijkt een verzorgingstehuis soms een stille plek. Maar wie beter kijkt, ziet verhalen. Ziet humor, vriendschap, liefde en ja, ook ondeugendheid.
De oma’s en de man gaven die middag een waardevolle les: blijf nieuwsgierig, blijf open, en durf te lachen. Het zijn die elementen die het leven de moeite waard maken, ongeacht je leeftijd of gezondheid.
Oud worden met een knipoog
We leven in een tijd waarin ouder worden soms als iets negatiefs wordt gezien. Maar dit verhaal laat zien dat het ook anders kan. Dat er schoonheid zit in rimpels, kracht in herinneringen en vreugde in simpele momenten.
De ondeugende oma’s bewijzen dat je nooit te oud bent om iemand aan het lachen te maken. En dat het leven, zelfs als het rustiger wordt, nog steeds verrassingen in petto heeft.
Samen is beter dan alleen
Toen de man uiteindelijk terugkeerde naar zijn kamer, keek hij nog eenmaal om. De drie oma’s zwaaiden hem uit met een glimlach. Het was geen groot afscheid, maar het voelde als een warme omhelzing.
Hij liep terug met een lichter hart. Niet omdat alles opgelost was, maar omdat hij zich herinnerd voelde. Niet alleen aan zijn leeftijd, maar aan wie hij was: een mens, met waarde, met herinneringen, met gevoel.
Een dag om te koesteren
Voor de oma’s was het misschien gewoon weer een middag in de tuin. Maar voor de man was het een moment dat hij zou koesteren. En voor ons, als lezers, is het een herinnering dat humor, menselijkheid en verbinding tijdloos zijn.
Dat, op een zonnige dag, in een eenvoudige tuin, drie vrouwen en een man elkaar vonden in iets wat veel groter was dan een grap: in het delen van het leven zelf.
Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop
Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.
Een telefoontje dat alles veranderde
Het was een gewone dag na een
reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste
oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch
Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan
rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat
er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou
veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag
het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws
waarop we hoopten.’”
De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.
Een periode van ongeloof en aanpassing
De dagen na het gesprek
voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,”
vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een
andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de
mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende
behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de
kwaliteit van leven behouden.
Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.
De eerste signalen
Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”
Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.
Behandeling en vooruitgang
In het Antoni van Leeuwenhoek
startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die
richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de
weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen,
lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat
gaf ons een sprankje opluchting.”
Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”
De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.
Samen sterk door de zwangerschap
Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”
De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.
Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.
Nachtelijke gesprekken en nabijheid
De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”
Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”
Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.
De kracht van muziek
Hun nieuwe single
‘Niemand’ werd
geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze
elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We
zongen wat we niet konden zeggen.”
Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.
Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.
Landelijke steun en verbondenheid
Sinds hun verhaal openbaar
werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven
dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te
gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van
steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en
televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.
“Die warmte uit het hele land
doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen
kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat
geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”
Een hoopvolle toekomst
Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.
Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.
Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.
Een avond die bijblijft
Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”
Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.
Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.
En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.
Kernpunten:
-
Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.
-
De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.
-
Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.
-
Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.
-
Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.
-
Actueel4 maanden agoDit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)
-
Actueel5 maanden agoFreek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel5 maanden agoArm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´
-
Actueel7 maanden agoJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel4 maanden agoFreek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen
-
Actueel6 maanden agoMartijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”
-
Actueel7 maanden agoGerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
-
Actueel7 maanden agoKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!