Connect with us

Actueel

De laatste rustplaats van paus Franciscus: ingetogen, krachtig en vol betekenis

Avatar foto

Published

on

Na meer dan tien jaar dienst als geestelijk leider van de katholieke kerk is paus Franciscus op 88-jarige leeftijd heengegaan. Zijn overlijden markeert niet alleen het einde van een pauselijk tijdperk, maar ook het begin van een blijvende herinnering aan een pontificaat dat werd gekenmerkt door eenvoud, menselijkheid en een diepe betrokkenheid bij de kwetsbaren in de samenleving. Inmiddels zijn de eerste beelden van zijn laatste rustplaats openbaar gemaakt, en die spreken boekdelen.

Een vredige overgang in het Sint-Martha-huis

De paus is in alle rust gestorven in zijn kamer in het Sint-Martha-huis in Vaticaanstad, waar hij sinds het begin van zijn pauschap woonde. In tegenstelling tot zijn voorgangers, die verbleven in het apostolisch paleis, koos Franciscus voor een eenvoudig pension. Daar leefde hij te midden van medewerkers, groette hij dagelijks het personeel, en deelde hij het leven met anderen op een manier die kenmerkend was voor zijn leiderschapsstijl.

Zijn heengaan werd bekendgemaakt door kardinaal Kevin Farrell, die in een officiële verklaring het verdriet van de kerkfamilie uitdrukte. Hij beschreef Franciscus als een herder die zijn leven heeft gewijd aan gerechtigheid, barmhartigheid en verbinding.

Een massaal eerbetoon op het Sint-Pietersplein

Drie dagen na zijn overlijden vond op het Sint-Pietersplein in Rome een grootschalige en ontroerende uitvaartplechtigheid plaats. Meer dan 250.000 mensen waren aanwezig: wereldleiders, geestelijken uit alle windstreken, en talloze gelovigen. Tussen de gebeden en gezangen door was er vooral ruimte voor stilte en reflectie.

Tijdens de mis werd voorgelezen uit Franciscus’ beroemde encycliek Laudato Si’, waarin hij opriep tot zorg voor de aarde en de kwetsbaren. Kinderen legden bloemen neer, koren zongen in diverse talen, en op schermen wereldwijd keken miljoenen mensen mee.

Een rustplaats die afwijkt van de traditie

Waar eerdere pausen werden bijgezet in de crypte onder de Sint-Pietersbasiliek, koos paus Franciscus een andere plek: de Basiliek van Santa Maria Maggiore. Deze keuze weerspiegelt zijn diepe verbondenheid met Maria, de moeder van Jezus. Het is een locatie waar hij vaak in stilte kwam bidden, ook vlak voor belangrijke beslissingen of reizen.

Deze persoonlijke band met de basiliek maakt de keuze bijzonder betekenisvol. Franciscus zag Maria als een figuur van hoop, troost en eenvoud — waarden die hij ook in zijn eigen leiderschap belichaamde.

Een grafsteen vol symboliek

De grafsteen van Franciscus is eenvoudig en sereen. Slechts één woord prijkt op de steen: Franciscus, in Latijnse letters. Er ligt een enkele witte roos op het graf, een teken van zuiverheid en verbondenheid. Geen marmer, geen goud, geen pompeuze gravures.

Boven het graf hangt een kopie van het eenvoudige borstkruis dat Franciscus dagelijks droeg. Dit kruis symboliseert zijn verbondenheid met de armen en zijn keuze voor een sobere, dienstbare levensstijl. Het warme licht in de kapel waar hij rust, benadrukt de sfeer van vrede en ingetogen eerbied.

Dagelijks eerbetoon in stilte

Sinds de begrafenis bezoeken dagelijks mensen de basiliek om in stilte hun respect te tonen. Er worden geen toespraken gehouden, geen officiële herdenkingen. De kracht van dit moment schuilt juist in de eenvoud ervan. Bezoekers staan stil, branden een kaars, en herinneren zich de woorden en daden van een paus die dichtbij voelde.

Een bewuste keuze voor bescheidenheid

Volgens internationale media, waaronder PBS News, was de keuze voor deze ingetogen grafplek een directe wens van Franciscus zelf. Hij wilde geen gedenkplek die de aandacht zou afleiden van de essentie van het geloof. Zijn wens was dat de focus zou liggen op Maria en op de boodschap van compassie en rechtvaardigheid.

Aartsbisschop Rolandas Makrickas verwoordde het treffend: “Hij wilde herinnerd worden als een dienaar, niet als een heerser. Als een broeder onder broeders.”

Deze houding kenmerkte zijn hele leven. Hij poetste zijn eigen schoenen, leefde zonder overdaad en vond dat de kerk er vooral moest zijn voor wie gewond is — een plek van heling, geen oordelend instituut.

Zijn morele erfenis

Met zijn overlijden verliest de wereld een belangrijk moreel baken. Franciscus sprak zich regelmatig uit tegen sociale ongelijkheid, milieuvervuiling, mensenhandel en uitsluiting. Hij bezocht vluchtelingenkampen, zocht dialoog met andere religies, en bracht hoop waar wanhoop overheerste.

Zijn toewijding aan de aarde en de kwetsbaren heeft blijvende indruk gemaakt. In Griekenland troostte hij vluchtelingen. In Brazilië omarmde hij zieken. In Afrika sprak hij over vrede en vergeving. Zijn stijl was niet afstandelijk, maar nabij. Niet oordelend, maar verbindend.

Een brug tussen kerk en wereld

Franciscus wist als geen ander hoe belangrijk het is om als religieuze leider ook sociaal-maatschappelijk betrokken te zijn. Hij sprak in eenvoudige taal, zonder dogma’s. Zijn bekende uitspraak “Wie ben ik om te oordelen?” werd wereldwijd gezien als een teken van openheid.

In zijn toespraken klonk compassie. Hij bracht het geloof terug naar het hart: dienstbaarheid, liefde voor de ander, en aandacht voor wat echt telt. Voor velen gaf hij het geloof weer een menselijk gezicht.

Sociale impact en digitale nagedachtenis

Op sociale media worden de beelden van zijn graf massaal gedeeld. Mensen uit alle hoeken van de wereld tonen hoezeer ze geraakt zijn door zijn levensstijl en manier van afscheid nemen. Sommigen noemen het graf een “heilige plek” voor moderne pelgrims, anderen zien het als een les in nederigheid.

Zonder woorden zegt de grafsteen wat hij altijd heeft verkondigd: dat grootsheid niet zit in uiterlijk vertoon, maar in kleine gebaren.

Conclusie: een leven dat blijft spreken

De laatste rustplaats van paus Franciscus is geen plaats van pracht en praal, maar van rust, symboliek en bezinning. Het is een fysieke plek geworden die weerspiegelt wie hij was: nederig, dienstbaar, betrokken.

Zijn graf is daarmee veel meer dan een eindpunt. Het is een beginpunt voor inspiratie. Voor reflectie over hoe wij omgaan met anderen, met de aarde, met macht en met kwetsbaarheid.

Zolang mensen zich inzetten voor vrede, eenvoud en rechtvaardigheid, zal de geest van paus Franciscus blijven voortleven. Zijn graf herinnert ons eraan dat echte leiders niet de hoogste troon zoeken, maar de diepste verbinding.

Actueel

Verwarring en kritiek na opvallende combinatie van foto Jonnie Boer en advertentie op voorpagina

Avatar foto

Published

on

Een ongelukkige combinatie op de voorpagina van meerdere kranten heeft geleid tot grote verontwaardiging onder lezers. De afbeelding van topchef Jonnie Boer, die recentelijk op indrukwekkende wijze werd herdacht, stond boven een advertentie die volgens velen als ongepast werd ervaren. Vooral in de papieren editie van De Gelderlander leidde dit tot veel boze reacties, waarbij woorden als ‘schandalig’ en ‘smakeloos’ al snel de ronde deden. Maar hoe kon deze pijnlijke combinatie ontstaan? En wat zegt het over de samenwerking tussen redactie en commercie binnen de journalistiek?

Lezers reageren fel: “Hoe kùn je dit publiceren?”

Voor veel trouwe lezers van De Gelderlander en andere titels binnen DPG Media, waaronder het AD en diverse regionale kranten, was het schrikken. Op de voorpagina werd prominent aandacht besteed aan het overlijden van Jonnie Boer, waarbij zijn portret groots werd afgebeeld. Daaronder stond echter een advertentie die qua toon volledig uit de pas liep met het ingetogen karakter van het nieuwsbericht. De combinatie werd als pijnlijk ervaren en leidde al snel tot een stroom aan boze reacties.

“Ik schrok me rot,” aldus een lezer uit Arnhem. “Je ziet die mooie foto, je denkt: dit is een eerbetoon. En dan BAM, die advertentie eronder. Hoe kun je dat zo laten?” Een andere lezer noemde het ‘het pijnlijkste voorbeeld van gebrek aan redactionele controle dat ik in jaren heb gezien’.

Wie kijkt waar naar?

In de journalistiek bestaat al decennialang een duidelijke scheiding tussen de redactionele inhoud en de commerciële kant van de krant. Redacteuren schrijven artikelen en bepalen de nieuwsvolgorde, terwijl de afdeling commercie zich bezighoudt met advertenties. Dit principe is belangrijk voor de onafhankelijkheid van de journalistiek: redactie en commercie moeten elkaar niet beïnvloeden.

Dat model werkte lange tijd uitstekend, maar in een digitale tijd waarin nieuws sneller rouleert dan ooit en deadlines voortdurend verschuiven, blijkt het systeem niet waterdicht. De foto van Jonnie Boer werd ’s avonds nog snel toegevoegd aan de voorpagina. De redactie, die officieel niets met advertenties te maken heeft, keek niet naar wat eronder zou komen te staan. En de advertentiecoördinatoren, die niet verantwoordelijk zijn voor de inhoud, zagen de gevoeligheid mogelijk niet op tijd.

Digitale correctie, papieren spijt

Toen de eerste exemplaren van de papieren krant gedrukt waren, kon de fout niet meer worden hersteld. Voor de e-paper en digitale versie van de krant werd wel snel ingegrepen: daar is de bewuste advertentie aangepast. Verschillende hoofdredacteuren van regionale DPG Media-kranten gaven de volgende ochtend opdracht tot wijziging in de online publicaties. Maar voor de lezers van de papieren krant was het kwaad al geschied.

“We zagen het pas echt toen de krant gedrukt was,” aldus een redacteur die anoniem wil blijven. “En toen was er simpelweg niets meer aan te doen. Niemand had het op tijd gesignaleerd.”

Interne discussie: had dit voorkomen kunnen worden?

Binnen de redacties leidde de situatie tot een stevige interne discussie. Waarom had niemand aan de bel getrokken toen duidelijk werd welke advertentie onder het portret van Jonnie Boer geplaatst zou worden? Een paar redacteuren gaven later aan dat ze het inderdaad hadden gezien, maar geen actie ondernamen omdat ‘we ons niet met advertenties bemoeien’.

Dat uitgangspunt klinkt logisch, maar houdt volgens media-experts ook risico’s in. Want hoewel de krant intern als twee gescheiden afdelingen werkt, ervaart de lezer dat niet zo. Voor hen is de krant één geheel, en die moet consistent, zorgvuldig en respectvol overkomen.

Wake-up call voor de journalistiek

De ophef rond de ongelukkige advertentie heeft binnen DPG Media en andere uitgeverijen geleid tot reflectie. Verschillende hoofdredacteuren gaven toe dat deze situatie als wake-up call moet dienen. “Natuurlijk is de onafhankelijkheid van onze journalistiek belangrijk. Maar er moet wel ruimte zijn voor gezond verstand,” aldus een hoofdredacteur. “Als een redactie ziet dat een advertentie echt niet past op een bepaalde plek, dan moet er iemand zijn die dat kan aankaarten.”

Een aanpassing in de werkwijze wordt dan ook niet uitgesloten. Er wordt gesproken over een ‘advertentiecheck’ bij gevoelige nieuwsitems. Geen inhoudelijke inmenging, maar wel een redactionele blik op de context waarin advertenties worden geplaatst.

Advertentie-inkomsten: onmisbaar voor voortbestaan

Dat advertenties een belangrijke rol spelen in het voortbestaan van nieuwsmedia is geen geheim. Zeker in een tijd waarin oplages dalen en advertentiemodellen verschuiven naar digitaal, is elke bron van inkomsten welkom. Maar die afhankelijkheid mag nooit ten koste gaan van journalistieke geloofwaardigheid of het vertrouwen van de lezer.

“We moeten scherp blijven op de balans,” aldus een communicatiemanager van DPG. “We willen geen censuur op advertenties, maar we willen ook geen pijnlijke combinaties op onze voorpagina’s.”

Jonnie Boer: een icoon dat beter verdient

Wat het extra gevoelig maakt, is het feit dat het hier ging om Jonnie Boer: een icoon in de Nederlandse gastronomie, geliefd in Zwolle en ver daarbuiten. Zijn overlijden raakte vele mensen, van vaste gasten tot collega-chefs, van personeel tot de koninklijke familie. Het eerbetoon op de voorpagina was bedoeld als respectvolle herinnering aan een man die Nederland culinair op de kaart zette. Dat juist díe pagina overschaduwd werd door een misplaatste advertentie, maakt de vergissing voor veel lezers des te pijnlijker.

De menselijke maat terugbrengen

Wat kunnen kranten doen om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen? Volgens redacteuren en mediadeskundigen begint het met communicatie. Een kleine check tussen de afdelingen, vooral bij gevoelige onderwerpen of impactvolle nieuwsberichten, kan veel ongemak voorkomen.

Ook wordt er gepleit voor meer bewustzijn op de werkvloer. “We willen niet naar een situatie waarin redacties advertenties gaan afkeuren,” zegt een ervaren eindredacteur. “Maar er moet wel een cultuur zijn waarin je iets kunt zeggen als iets echt niet goed voelt.”

Conclusie: een harde les

De advertentie-incidentie bij het eerbetoon aan Jonnie Boer laat zien hoe kwetsbaar de balans is tussen commercie en redactie. Hoewel de intenties aan beide zijden goed waren, ontbrak het aan gezamenlijke coördinatie. En in de journalistiek, waar vertrouwen alles is, kan een visuele fout net zo veel schade aanrichten als een inhoudelijke.

Wat rest is een les die hard binnenkomt, maar waardevol is: voor de lezer is er geen redactie versus commercie. Er is maar één krant. En die moet kloppen, van boven tot onder.

De redactie van De Gelderlander en DPG Media heeft inmiddels excuses aangeboden voor de situatie en zegt de interne processen te gaan evalueren om soortgelijke combinaties in de toekomst te voorkomen.

 

 

Continue Reading

Trending

  • Actueel3 dagen ago

    Familie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”

  • Actueel3 weken ago

    Broer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg

  • Actueel2 dagen ago

    Isabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”

  • Actueel1 maand ago

    Onze gedachten zijn bij prinses Beatrix (87)

  • Actueel1 maand ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel1 maand ago

    Ria Valk over haar toekomst: “Ik weet nu hoe lang ik nog heb”

  • Actueel1 maand ago

    Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!

  • Actueel1 maand ago

    De bloedhete Hollandse juf Marit doet dit keer al haar kleren uit: “Wat een tijger!”