In de zomer van 2024 vond een jonge studente in een studentenhuis in Houten iets wat haar leven en dat van haar huisgenoten volledig zou veranderen. Tijdens een late avond ontdekte ze in de badkamer een glimmend object onder de wastafel. Toen ze beter keek, bleek het een verborgen camera te zijn – gericht op het toilet en de douche. Die ontdekking bleek het begin van een langdurige en emotioneel zware periode voor de bewoners.

Het incident leidde tot een politieonderzoek, een rechtszaak, en diepe persoonlijke gevolgen voor de betrokken vrouwen. De hoofdverdachte in deze zaak: de huisbaas van het studentenhuis, die zich moest verantwoorden voor het heimelijk vastleggen van privébeelden zonder toestemming van de bewoners.

Een onverwachte ontdekking op een veilige plek

De vrouw, op dat moment 24 jaar oud, dacht veilig te zijn in haar woonruimte. De badkamer, een plek waar men privacy verwacht, bleek in werkelijkheid al enige tijd te worden vastgelegd. Kort na de ontdekking schakelde een van de andere bewoners de ouders van de jonge vrouw in, waarna haar vader direct naar de woning kwam. Niet veel later werd de politie ingelicht.

De agenten die ter plaatse kwamen, startten onmiddellijk een onderzoek. Daarbij werden volgens het officiële proces-verbaal honderden digitale bestanden aangetroffen. De beelden waren opgeslagen op apparatuur die in verband kon worden gebracht met de huisbaas, een man met de initialen M.V.

Huisbaas bekende in rechtbank: “Ik voelde me goed als ik haar zag”

Tijdens de rechtszaak werd duidelijk dat M.V. bewust beelden had gemaakt van de bewoonster. Volgens zijn eigen verklaring in de rechtbank was hij geobsedeerd geraakt door haar aanwezigheid en uiterlijk. “Ik voelde me goed als ik haar zag,” zei hij. De verklaring kwam hard aan bij de aanwezigen, waaronder familie en vrienden van het slachtoffer.

Hoewel de huisbaas verklaarde dat het niet zijn bedoeling was om de vrouwen psychisch te beschadigen, is duidelijk geworden dat zijn handelen verstrekkende gevolgen had. “Het slaat nergens op, ik weet niet wat me bezielde,” voegde hij eraan toe. Volgens hem had hij de camera in de badkamer geplaatst omdat dit “de minst opvallende plek in het huis” zou zijn.

De gevolgen voor het slachtoffer: angst, onrust en therapie

De 24-jarige vrouw liet via haar advocaat weten dat de impact op haar leven enorm is. Sinds het incident kampt ze met slaapproblemen, angstklachten en paniekaanvallen. Ze wordt op dit moment behandeld voor een posttraumatische stressstoornis.

Haar advocaat omschreef het indringend: “Ze is niet meer de vrolijke jonge vrouw die ze was. Ze durft nauwelijks nog de deur uit.” De psychische schade is groot, en het herstel verloopt moeizaam. “Een spijtbetuiging is mooi, maar wist dat de angst diep zit. Die gaat niet zomaar weg.”

Ook andere bewoners zwaar getroffen

Hoewel het juridisch gezien vooral draaide om het directe slachtoffer, werden ook de andere drie huisgenoten door de situatie diep geraakt. Zij voelden zich onveilig in hun eigen woning, een plek die juist een toevluchtsoord zou moeten zijn. Een van hen liep een jaar studievertraging op als gevolg van de onrust en psychologische druk.

Tijdens de zitting werd besproken dat ook deze bewoners te maken kregen met gevoelens van schaamte, stress en wantrouwen. De rechter onderstreepte dat ook hun ervaringen meetellen in de beoordeling van de zaak.

Oordeel van de rechter: geldboete en taakstraf

Uiteindelijk besloot de rechter dat M.V. schadevergoeding moet betalen aan alle vier de vrouwen. Ondanks het feit dat slechts één van hen zichtbaar was op het beeldmateriaal, was de rechter van mening dat het gedrag van de huisbaas ook bij de andere bewoners aantoonbare psychische schade heeft veroorzaakt.

De schadevergoeding werd vastgesteld op €2.500 per persoon. Daarnaast kreeg de huisbaas een taakstraf van 160 uur opgelegd. Mocht hij binnen een periode van twee jaar opnieuw de fout ingaan, dan wacht hem een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee maanden.

Ook werd uitgesproken dat hij geen contact mag opnemen met de vrouwen en dat hij geen kamers meer mag verhuren, iets wat hij inmiddels naar eigen zeggen al niet meer doet.

Reactie van het slachtoffer: “Het is een opluchting”

Na afloop van de zitting liet de 24-jarige vrouw weten dat het vonnis haar rust geeft. “De straf zelf is voor mij bijzaak,” vertelde ze. “Maar het feit dat het erkend wordt wat ons is aangedaan, dat voelt als een opluchting. Er is nu eindelijk ruimte om verder te gaan.”

Ze benadrukte dat de aanloop naar de zitting emotioneel zwaar was. “Je weet dat je verhaal gehoord wordt, maar het wachten is slopend. Nu kan ik hopelijk weer verder met mijn leven, stap voor stap.”

De houding van de verdachte: vlak en zonder inzicht?

Tijdens de zitting viel het op dat M.V. weinig emotie toonde. De rechter merkte dit ook op en sprak hem daar direct op aan: “U bent vlak, u lijkt de impact niet helemaal te beseffen.” Volgens zijn advocaat was de man “bloednerveus”, wat zijn zwijgzame houding en korte antwoorden zou verklaren.

Op een gegeven moment klonk er vanuit de zaal spottend gelach, afkomstig van enkele bekenden van de slachtoffers. Pas bij zijn laatste woord toonde de verdachte emotie. “Wat ik vandaag heb gehoord, raakt me diep,” zei hij huilend. “Ik hoop dat het met hen allemaal beter zal gaan, psychisch vooral.”

Onveiligheid in studentenwoningen: maatschappelijke discussie

Deze zaak werpt opnieuw een belangrijk licht op het thema veiligheid in studentenhuizen. Hoewel studenten vaak met meerdere mensen samenwonen, zijn ze in juridische zin afhankelijk van de huisbaas voor privacy, onderhoud en bescherming. In dit geval ging die verantwoordelijkheid juist gepaard met grensoverschrijdend gedrag, iets wat tot bezorgdheid leidt onder studenten en ouders.

Organisaties die opkomen voor studentenbelangen pleiten voor strakkere regels en controles rondom particuliere verhuur, om situaties zoals deze in de toekomst te voorkomen. “Een studentenhuis moet veilig zijn. Punt,” aldus een woordvoerder van een studentenbond.

Het belang van steun en erkenning

De zitting werd bijgewoond door familie en vrienden van de slachtoffers, die tijdens en na het proces hun steun betuigden. Hun aanwezigheid maakte duidelijk dat slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag er niet alleen voor staan. Die morele steun is volgens experts essentieel voor herstel en verwerking.

Psychologen benadrukken dat het voor slachtoffers belangrijk is dat hun ervaring erkend wordt, en dat zij zien dat er consequenties verbonden zijn aan het gedrag van de dader.

Een les voor velen

Deze zaak laat zien hoe diep de impact kan zijn van ongepast gedrag in een vertrouwensomgeving. Het vonnis biedt erkenning aan de slachtoffers en is tegelijk een signaal naar de samenleving: privacy is een recht, en wie dat op grove wijze schendt, moet zich verantwoorden.