Toen Lucie (42) besloot nog een kind te krijgen, had ze nooit kunnen vermoeden dat haar keuze voor een particuliere zaaddonor zoveel impact zou hebben. Wat begon als een persoonlijke wens om haar gezin uit te breiden, eindigde in een ontdekking die haar leven voorgoed veranderde. Ze kreeg haar vierde kind dankzij Jonathan Meijer, een donor die inmiddels wereldnieuws is door zijn rol in de documentaire The Man with 1000 Kids.

Een sterke kinderwens zonder partner

Lucie was 37 en moeder van drie kinderen toen ze voelde dat haar gezin nog niet compleet was. “Ik kon het niet precies verklaren, maar ik had het gevoel dat er nog een kind bij hoorde,” vertelt ze. Omdat ze geen partner had, ging ze op zoek naar alternatieve manieren om haar kinderwens te vervullen.

De wachtlijsten bij fertiliteitsklinieken bleken lang, en dus zocht Lucie haar toevlucht tot sociale media. In een Facebookgroep voor wensmoeders kwam ze in contact met mannen die zich aanboden als donor. “Het leek in eerste instantie betrouwbaar, maar een van de eerste berichten die ik kreeg was meteen ongepast. Dat voelde niet goed en ik verliet de groep.”

Eerste contact met Jonathan Meijer

Kort daarna ontving Lucie een privébericht van Jonathan Meijer. “Hij reageerde vriendelijk en begripvol. Hij vertelde dat hij zelf ook uit een groot gezin kwam en dat hij het mooi vond om andere mensen te helpen.” Meijer gaf aan al veertien donorkinderen te hebben en stelde open te staan voor contact met zijn kinderen.

Lucie bekeek zijn profiel en vond hem op het eerste gezicht sympathiek: blauwe ogen, lang blond haar, en een zachte uitstraling. Zijn bereidheid tot open contact sprak haar aan. Na een paar maanden appcontact spraken ze af voor een eerste ontmoeting, gevolgd door een afspraak tijdens haar ovulatie.

De donatie en zwangerschap

De eerste poging mislukte door een logistiek probleem, maar bij een volgende afspraak kwam Jonathan bij haar thuis. “Hij ging even naar de badkamer en liet daarna het materiaal achter. Ik deed de inseminatie zelf. Alles voelde respectvol en correct.”

Lucie betaalde Jonathan een reiskostenvergoeding en een bijdrage voor medische testen. In totaal ging het om zo’n driehonderd euro. “Ik vond dat redelijk. Hij leek gezond, betrokken en eerlijk.”

Na een mislukte eerste poging raakte Lucie bij de tweede poging zwanger. “Ik was dolblij. Jonathan feliciteerde me en reageerde positief toen ik hem op de hoogte bracht van de geboorte van mijn zoon Tibbe.”

Onverwachte onthulling

Een jaar later veranderde alles. Lucie zag een televisie-item waarin een vrouw vertelde over een donor die gelogen had over het aantal kinderen dat hij had verwekt. “Ze noemde geen naam, maar de beschrijving kwam pijnlijk overeen met Jonathan.”

Lucie nam contact op met de redactie van het tv-programma en kwam terecht in een besloten Facebookgroep voor ouders die via Jonathan Meijer een kind hadden gekregen. “Daar ontdekte ik dat hij niet veertien kinderen had verwekt, maar honderden.”

De schok was groot. “Ik voelde me bedrogen. Niet alleen voor mezelf, maar vooral voor Tibbe. Hij bleek ineens meer dan honderd halfbroers en -zussen te hebben.”

Gebroken vertrouwen

Lucie confronteerde Jonathan via WhatsApp met de informatie. In eerste instantie bevestigde hij dat hij was gestopt met doneren, maar gaf ook aan dat hij het niet nodig vond om eerlijk te zijn over het werkelijke aantal kinderen. “Hij zei dat hij ooit iemand boos op de stoep had gehad en dat hij sindsdien terughoudender was.”

Toen Lucie kritische vragen bleef stellen, verbrak Jonathan het contact en blokkeerde haar. “Het was duidelijk dat hij niet zat te wachten op ouders die verantwoording eisten.”

Wereldwijde aandacht en juridische stappen

Het verhaal van Jonathan Meijer kreeg internationaal aandacht, vooral na de Netflix-documentaire The Man with 1000 Kids. Daarin wordt onthuld dat hij mogelijk duizend kinderen heeft verwekt, verspreid over de hele wereld.

In Nederland legde een rechter hem in 2023 een wereldwijd donatieverbod op. Ouders eisten bovendien dat hij zou stoppen met het maken van filmpjes waarin hij zich richtte tot de donorkinderen. In februari 2024 kregen ze gelijk.

Toch blijft onduidelijk in hoeverre Meijer zich aan dat verbod houdt. “Er is nog geen internationale wetgeving die massadonatie effectief tegengaat,” stelt Lucie. “Zolang dat er niet is, blijft dit probleem bestaan.”

Hoe nu verder?

Ondanks alles probeert Lucie open en eerlijk te zijn tegenover haar zoon Tibbe. “Hij is nu vier en weet dat Jonathan zijn biologische vader is. Hij weet ook dat hij veel halfbroers en -zussen heeft, en heeft er zelfs al een paar ontmoet.”

Via de Facebookgroep heeft Lucie contact met andere ouders, wat zorgt voor een gevoel van verbondenheid. “Het helpt om verhalen te delen en elkaar te steunen.”

Mocht Tibbe later contact willen met Jonathan, dan hoopt Lucie dat dat via andere ouders nog mogelijk is. “Ik wil hem voorbereiden op de toekomst. Stel dat hij later verliefd wordt op iemand met ook een donorvader, dan is het belangrijk om te weten wie dat is.”

De les die Lucie leerde

Hoewel Lucie blij is met haar zoon, is ze zich nu veel bewuster van de risico’s van particuliere donatie. “Ik had geen idee wat er allemaal kon misgaan. Het leek een goede keuze, maar achteraf gezien had ik graag meer duidelijkheid gehad.”

Ze pleit voor strengere regelgeving en betere controle op het aantal kinderen dat een donor mag verwekken. “Niet alleen voor moeders zoals ik, maar vooral voor de kinderen. Zij verdienen duidelijkheid, eerlijkheid en veiligheid.”

Lucie’s verhaal is er één van liefde, vertrouwen en teleurstelling – maar vooral ook van kracht en verantwoordelijkheid. Ze blijft Tibbe met openheid en warmte begeleiden, ongeacht de fouten van anderen. Haar ervaring is een waardevolle waarschuwing voor anderen die in een vergelijkbare situatie overwegen een particuliere donor te kiezen.

“Mijn zoon is het mooiste wat me is overkomen. Maar ik had gewild dat zijn start transparanter en veiliger was geweest. Daar moeten we als samenleving van leren.”