Actueel
Maarten van Gent (78) uit Winter Vol Liefde niet langer onder ons: ‘Hij plantte zich voort en is nu vertrokken’
Maarten van Gent, een opvallende deelnemer aan het tweede seizoen van Winter Vol Liefde, is op 78-jarige leeftijd vertrokken. Zijn familie deelde op dinsdag een verklaring waarin zij bevestigden dat zijn reis tot een einde is gekomen. Het nieuws raakt velen, want Maarten wist een bijzondere indruk achter te laten op kijkers in Nederland én daarbuiten.
Wat begon als een zoektocht naar liefde in een winters decor, groeide uit tot een verhaal over karakter, eerlijkheid en levenswijsheid. Maarten werd al snel een publieksfavoriet, ondanks – of juist dankzij – zijn directe manier van doen en zijn voorkeur voor eenvoud boven romantiek.
Meer dan een tv-deelnemer
Voordat Maarten zijn gezicht op televisie liet zien, had hij al een indrukwekkend pad afgelegd. Als basketbalcoach werkte hij jarenlang in diverse Europese landen, waaronder Nederland, België en Duitsland. Later vertrok hij naar Oost-Europa, waar hij zich uiteindelijk vestigde in het rustige dorpje Porkuni in Estland.
Ver weg van de hectiek bouwde hij daar een leven op dat draaide om rust, natuur en onafhankelijkheid. Toch kwam er plots een andere wending in zijn bestaan toen hij besloot mee te doen aan Winter Vol Liefde, waarin hij zijn hart openstelde voor een nieuwe verbinding.
Een eigenzinnige levensstijl
Tijdens het programma zagen kijkers hoe Maarten in zijn eenvoudige boerderij vrouwen ontving die geïnteresseerd waren in een leven met hem in Estland. Hoewel de matches geen duurzame band opleverden, liet Maarten zich van zijn meest authentieke kant zien. Zijn directheid, nuchtere instelling en droge humor leverden hem zowel bewondering als herkenning op.
Waar andere kandidaten zich richtten op romantiek en verbinding, bleef Maarten vooral zichzelf: helder in communicatie, eerlijk over verwachtingen, en altijd trouw aan zijn eigen koers.
Het leven op zijn manier
In het begin van 2024 werd duidelijk dat Maarten door een ingrijpende fase ging. Tijdens de reünie-uitzending van Winter Vol Liefde sprak hij openhartig over zijn situatie. Hij was zichtbaar veranderd, maar bleef rustig en helder van geest. Zijn uitspraken lieten veel kijkers niet onberoerd. “Ik word zielig gevonden, maar daar zit ik niet op te wachten,” zei hij destijds.
Zijn visie op afscheid nemen van het leven was opvallend nuchter. Geen grote woorden of dramatische uitspraken, maar juist kalme observaties en acceptatie. “Het hoort erbij. Ik zie het als een normaal onderdeel van hoe alles loopt,” verklaarde hij, waarmee hij liet zien hoe hij in alles zijn eigen pad bleef volgen.
Een bijzonder gebaar op Facebook
In februari plaatste Maarten een foto op zijn eigen Facebookpagina. Geen standaard bericht, maar een naaktportret van zichzelf — mager, maar rechtop — met de tekst: “Hij kwam en plantte zich voort en is klaar om te vertrekken.”
Het bericht zorgde voor veel reacties. Sommigen vonden het confronterend, anderen noemden het krachtig en moedig. Eén ding is zeker: het was typisch Maarten. Open, rauw, eerlijk en niet bang om zichzelf te laten zien, ook op momenten waar anderen misschien zouden wegkijken.
Een laatste gift aan de wetenschap
Maarten had eerder aangegeven dat hij zijn lichaam na afloop van zijn reis wilde afstaan aan de medische wetenschap in Estland. Daarmee wilde hij iets teruggeven aan de maatschappij en bijdragen aan kennis en ontwikkeling.
Het is een gebaar dat veel zegt over hoe hij in het leven stond: praktisch, betekenisvol en toekomstgericht. Geen bloemen of groots eerbetoon, maar een tastbare bijdrage aan iets dat anderen verder helpt.
Reünie werd een bijzonder moment
De reünie-uitzending van Winter Vol Liefde waarin Maarten centraal stond, kreeg door zijn situatie een andere toon. Waar normaal gesproken veel wordt gelachen en herinneringen worden opgehaald, hing er nu een andere energie in de lucht. Een diepe waardering voor wie hij was en hoe hij met alles omging.
Presentator Martijn
Krabbé was zichtbaar geraakt. De medekandidaten spraken hun respect
uit en veel kijkers merkten op dat de uitzending een bijzondere
gelaagdheid had gekregen. Maarten bracht iets in de studio dat
verder ging dan televisie: een levensechte spiegel voor hoe je met
veranderingen om kunt gaan.
Online reacties: ‘Wat een indrukwekkende man’
Op sociale media verschenen duizenden reacties na het bekendmaken van het nieuws. Mensen deelden hun herinneringen, hun respect en hun bewondering. Op X werd hij omschreven als “de meest eerlijke deelnemer die we ooit hebben gezien”. Anderen noemden hem “een man met karakter, die recht door zee bleef tot het einde.”
Wat opviel, was hoe vaak woorden als “inspirerend”, “wijs” en “oprecht” terugkwamen in de reacties. Maarten maakte iets los bij mensen, niet door zijn uiterlijk of grote gebaren, maar door zijn houding en woorden.
Familie blikt terug op een waardevol jaar
In een verklaring liet de familie weten dat Maarten rustig is vertrokken. Zijn zoon noemde het afgelopen jaar een “bonus”, iets wat ze niet hadden verwacht. Hij gaf aan dat Maarten bewust had gekozen voor geen intensieve behandeling, maar voor kwaliteit van leven in plaats van verlenging ervan.
“We hebben nog een mooi jaar gehad, waarin we veel met elkaar konden delen,” aldus zijn zoon. De familie vroeg om rust, maar wilde wel dat de herinnering aan Maarten voortleeft. “Zijn kijk op het leven is iets wat we zullen blijven koesteren.”
Een erfenis van echtheid
Wat blijft, is niet alleen het beeld van een man op leeftijd die meedeed aan een datingshow. Wat blijft, is het verhaal van iemand die zijn leven leidde zoals hij dat zelf wilde. Iemand die keuzes maakte, niet meedeed aan verwachtingen, en trouw bleef aan zichzelf.
Van basketbalcoach tot dorpsbewoner in Estland, van televisiepersoonlijkheid tot nuchtere denker — Maarten liet zien dat er kracht zit in eenvoud. Hij gaf anderen het gevoel dat je niet groots of luid hoeft te zijn om indruk te maken.
Zijn plek in het hart van kijkers
Winter Vol Liefde draait in de kern om liefde. En hoewel Maarten geen nieuwe partner vond, won hij iets anders: de waardering en het hart van de kijker. Zijn rustige manier van praten, zijn uitgesproken blik en zijn heldere keuzes maakten diepe indruk.
Hij is niet meer zichtbaar op het scherm, maar zijn stem klinkt nog na in de herinnering van velen. Een stem die zei: blijf trouw aan jezelf, ongeacht wat anderen doen of vinden.
Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”
Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.
Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode
Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.
In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.
Een stille afstand
Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”
De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.
Een breuk in de familieband?
In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”
Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”
Steun aan anderen, gemis dichtbij
Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.
“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”
Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?
De kracht van een knuffel
Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”
Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”
Geen dreiging, maar een grens
Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”
Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.
Een verhaal dat verder reikt
Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.
Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.
Liefde hoeft geen perfect verleden
Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.
Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.
Hoop op een brug
Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.
Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.
Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid
In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.
Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.
-
Actueel2 weken agoFreek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel1 week agoFreek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
-
Actueel1 maand agoFamilie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”
-
Actueel2 maanden agoJutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel3 maanden agoKijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!
-
Actueel1 maand agoIsabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”
-
Actueel2 maanden agoGerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’
-
Actueel2 maanden agoBroer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg