Actueel
John de Wolf emotioneel over familielid met dementie: ‘Ze herkent me niet meer’

John de Wolf kennen we als een echte vechter. Een robuuste verdediger, recht voor z’n raap, geen man van tranen of drama. Maar nu, op 62-jarige leeftijd, laat hij een heel andere kant van zichzelf zien. Een kant vol verdriet, machteloosheid en pijn. Want zijn moeder lijdt aan Alzheimer, en herkent haar eigen zoon niet meer.
Een strijd zonder uitweg
In interviews spreekt John er openhartig over. Geen stoere praatjes, geen verbloemingen. Gewoon de keiharde waarheid. Zijn moeder, inmiddels 82 jaar oud, is compleet opgegaan in de mist van dementie. “Ze herkent me niet meer,” zegt hij. En je hóórt de pijn in zijn stem.
Als hij bij haar op bezoek gaat en zegt wie hij is, kijkt ze hem met lege ogen aan. “Ik zei: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Maar ze antwoordde: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Een reactie die inslaat als een mokerslag.
De vrouw die hij kende is weg
Volgens John is er nauwelijks nog iets over van de vrouw die hem heeft grootgebracht. “Ze heeft een ander karakter gekregen,” zegt hij. “Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet.” Alsof de buitenkant er nog is, maar de binnenkant verdwenen.
Hij noemt het zelf “mensonterend” om te zien hoe iemand zo aftakelt. “Er zit geen leven meer in haar.” Het is hard, maar eerlijk. En herkenbaar voor velen die een dierbare hebben verloren aan dementie – terwijl die fysiek nog leeft.
De machteloosheid vreet aan hem
Voor een man die op het veld altijd de controle had, die tegenstanders moeiteloos uitschakelde, is dit een situatie waarin hij helemaal niks kan doen. Geen oplossing. Geen plan. Alleen maar toekijken hoe het elke week een stukje slechter gaat.
“Het is zwaar om haar zo te zien. Ik wil haar niet zo zien lijden,” zegt hij. En hij meent het. Je voelt het in alles: John wil helpen, maar weet dat hij machteloos is. En dat vreet aan hem.
Een wrang familieverhaal
Wat het extra pijnlijk maakt: deze situatie is niet nieuw binnen zijn familie. Johns oma had ook Alzheimer. Zijn moeder verzorgde haar destijds, en sprak toen al haar angst uit: “Zo wil ik nooit eindigen. Als het zover komt, geef me dan maar een spuitje.”
Een duidelijke wens, maar helaas nooit vastgelegd. Geen euthanasieverklaring, geen officiële afspraak. En nu ondergaat ze precies wat ze zelf altijd vreesde. “Dat is het wrangste van alles,” zegt John. “Ze wilde dit niet.”
Pleidooi voor euthanasie bij dementie
In interviews pleit hij daarom voor meer ruimte voor euthanasie bij Alzheimer. Niet als verplichting, maar als optie. “In mijn ogen is het een daad van liefde om iemand niet langer te laten lijden,” zegt hij.
Het zet een gevoelige discussie op scherp. Want wanneer is lijden ondraaglijk genoeg? En wie beslist dat? Toch raakt zijn verhaal een snaar. Want veel mensen herkennen de worsteling tussen liefde, loslaten en medeleven.
Hij staat er niet alleen in
Na zijn interview stromen de reacties binnen. Op sociale media, in de brievenbus, via bekenden. Mensen delen hun eigen verhalen. “Mijn vader had precies hetzelfde.” “Mijn vrouw herkende me op het laatst ook niet meer.” “Je bent niet alleen, John.”
Die steun doet hem zichtbaar goed. Maar het verandert niets aan de situatie thuis. Zijn moeder is er nog, maar eigenlijk ook niet. En dát is misschien wel het moeilijkste van alles.
Van voetbalheld naar mantelzorger op afstand
John is niet de man die elke dag aan haar bed zit. Maar de band is sterk. En de machteloosheid voelbaar. Hij weet wat z’n moeder zou willen, maar mag het niet uitvoeren. De wet laat het niet toe.
“Ik snap dat het ingewikkeld is,” zegt hij. “Maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat mensen jarenlang zo moeten aftakelen?” Zijn woorden zijn rauw, eerlijk, en vanuit het hart.
Een dappere oproep
Door zijn verhaal te delen, laat John zich van z’n kwetsbare kant zien. En juist dat maakt indruk. Hij is geen politicus, geen arts, geen activist. Gewoon een zoon die zijn moeder ziet verdwijnen, en daar wat van wil maken.
Zijn oproep is helder: durf het gesprek aan te gaan. Leg wensen vast. Denk na over de toekomst. En laat mensen niet onnodig lijden als ze dat nooit gewild hebben.
Dementie raakt iedereen
Wat Johns verhaal zo krachtig maakt, is dat het herkenbaar is. Alzheimer raakt niet alleen ouderen. Het raakt gezinnen, families, kinderen, partners. Het is een ziekte die langzaam alles wegneemt: je herinneringen, je persoonlijkheid, je mens-zijn.
En precies daarom is het zo belangrijk dat mensen als John dit bespreekbaar maken. Zodat anderen zich gesteund voelen. En zodat we als maatschappij beter leren omgaan met deze sluipende vijand.
Een sportman met een hart
John de Wolf stond bekend om z’n harde tackles en onverzettelijkheid. Maar nu toont hij misschien wel zijn grootste kracht: kwetsbaarheid. Hij durft zijn verdriet te tonen, zijn twijfels, zijn frustratie. En dat maakt hem menselijker dan ooit.
Het is makkelijk om te juichen voor een speler in topvorm. Maar het is pas echt indrukwekkend als iemand in moeilijke tijden z’n verhaal deelt, voor anderen.
Wat kunnen we doen?
John roept mensen op om te praten over de dood. Over wensen, over grenzen, over hoe je je leven zou willen afronden als het zover komt. Niet als eng onderwerp, maar als iets wat erbij hoort. Want juist door open te zijn, kun je voorkomen dat iemand eindigt op een manier die hij of zij nooit wilde.
Hij zegt het simpel: “Het is liefde als je iemand dat kunt besparen.”
Conclusie: een held in een heel andere strijd
John de Wolf vecht nu geen duels meer uit op het gras, maar met gevoelens van verdriet, onmacht en liefde. Zijn verhaal is pijnlijk, eerlijk en waardevol. En het raakt.
Zijn moeder mag dan haar zoon niet meer herkennen, maar hij vergeet haar geen seconde. En door zijn woorden krijgt deze stille tragedie een stem. Een stem die gehoord moet worden. Want dementie is niet alleen een ziekte van de geest – het is een slagveld voor iedereen die erbij betrokken is.

Actueel
Eva Simons raakt kijkers in The Passion: “Ik zong met liefde én verlies in mijn hart”

De jaarlijkse paasvertelling The Passion wist ook dit jaar honderdduizenden mensen te raken. De 2024-editie vond plaats in het Zeeuwse Terneuzen, waar het lijdensverhaal van Jezus opnieuw tot leven kwam via muziek, toneel en indrukwekkende visuals. Met een cast vol bekende Nederlanders, actuele thema’s en een moderne aanpak werd het verhaal toegankelijk en betekenisvol voor een breed publiek.
Eén optreden sprong er dit jaar bovenuit: dat van Eva Simons, die de rol van Maria vertolkte. Haar optreden raakte veel kijkers recht in het hart — mede door een persoonlijk verhaal dat tot dan toe onbekend was.
Een nieuwe locatie, een vertrouwd verhaal
Elk jaar strijkt The Passion neer in een andere Nederlandse stad, en dit jaar was Terneuzen het decor. De stad aan de Westerschelde vormde met haar haven, kades en oude binnenstad een verrassend sfeervol toneel voor het paasverhaal. De uitzending zat vol krachtige beelden, muzikale vertolkingen en actuele verwijzingen naar thema’s als verbondenheid, verlies en veerkracht.
Florian Bindels speelde de rol van Jezus, terwijl Eva Simons een van de meest emotioneel geladen rollen op zich nam: die van Maria, zijn moeder. En hoewel het optreden van Eva op het eerste gezicht slechts onderdeel leek van het grotere geheel, bleek al snel dat haar persoonlijke ervaring diepe sporen naliet op haar vertolking.
Eva Simons maakt indruk in een gevoelige rol
Voor veel kijkers kwam het optreden van Eva Simons als een verrassing. Bekend als krachtige performer met internationale successen als zangeres, liet ze in The Passion een totaal andere kant van zichzelf zien. In de rol van Maria toonde ze kwetsbaarheid, zachtheid én kracht — een combinatie die veel mensen raakte.
In de dagen na de uitzending deelde Eva in een interview met dagblad Trouw dat ze tijdens de repetities van The Passion een persoonlijk verlies heeft meegemaakt: .dat ze tijdens de repetities van The Passion een persoonlijk verlies tijdens haar zwangerschap meemaakte
Een optreden vol betekenis
Eva vertelde dat haar verdriet haar juist hielp om de rol van Maria extra intens te spelen. “Ik heb nog nooit zoveel liefde gevoeld als de liefde voor een kind,” zei ze in het interview. “Het was intens verdrietig om dat te verliezen, maar tegelijkertijd voelde ik dat ik deze rol moest blijven spelen. Voor mezelf, en voor dat gevoel van liefde.”
Tijdens haar optreden werd duidelijk dat Eva’s emoties dicht onder de oppervlakte lagen. In het duet met Florian Bindels, een gevoelige vertolking van een aangepaste versie van “Shallow” van Lady Gaga en Bradley Cooper, raakte ze zichtbaar geëmotioneerd. Veel kijkers merkten dat ze een traan wegpinkte, wat leidde tot veel reacties op social media.
Publieksreacties: van kritiek naar begrip
In de eerste minuten van de uitzending kregen sommige optredens, waaronder dat van Eva, kritiek op platforms zoals X (voorheen Twitter). Enkele kijkers vonden haar zang niet zuiver of begrepen de emotionele lading niet. Maar toen haar persoonlijke verhaal bekend werd, sloeg de toon snel om.
Duizenden mensen toonden begrip, steun en bewondering voor haar keuze om ondanks alles op het podium te blijven staan. “Wat een moed en kracht. Nu ik weet wat ze doormaakte, zie ik het optreden in een heel ander licht,” schreef een kijker. Een ander zei: “Eva zong met haar hart, voor haar kind. Dat raakte me diep.”
De situatie liet zien hoe belangrijk context en empathie zijn bij het beoordelen van publieke optredens.
Indrukwekkend muzikaal repertoire
Eva Simons vertolkte meerdere nummers tijdens The Passion, waaronder “Ze Meent Het” van Metejoor, “Waterdicht” van Hannah Mae en “Waarom Fluister Ik Je Naam Nog” van Benny Neyman. Elk nummer paste naadloos in het grotere verhaal van liefde, verlies en hoop.
Haar stem en expressie gaven extra lading aan de nummers, die voor veel kijkers tot de hoogtepunten van de uitzending behoorden. Waar sommige edities van The Passion in het verleden kritiek kregen vanwege overacteren of te weinig emotionele diepgang, was dat dit jaar anders. Eva bracht haar rol met oprechte emotie, gedragen door haar persoonlijke ervaring.
Een modern en menselijk paasverhaal
The Passion blijft een krachtig televisie-evenement. Niet alleen door het religieuze verhaal, maar vooral doordat het universele thema’s belicht: liefde, verlies, opoffering en hoop. Door moderne muziek te combineren met eeuwenoude verhalen, weet het jaarlijks een breed publiek te raken.
De keuze voor Eva Simons als Maria was gedurfd, maar pakte bijzonder goed uit. Door haar persoonlijke verlies te verweven met de rol gaf ze het verhaal een extra laag. En dat is waar The Passion om draait: het verbinden van het verleden met het heden, en van geloof met gevoel.
Terneuzen als decor van verbinding
De keuze voor Terneuzen als locatie gaf deze editie van The Passion een unieke sfeer. De stad kwam prachtig in beeld, en werd door veel kijkers herontdekt als een plek vol historie en charme. Het decor, de verlichting en de opbouw zorgden voor een indrukwekkende kijkervaring.
Ook inhoudelijk was er ruimte voor actuele thema’s, zoals eenzaamheid, familiebanden en het omgaan met verlies. Dat maakte deze editie niet alleen relevant voor gelovigen, maar juist voor iedereen die zich herkent in de worstelingen van het leven.
Eva Simons laat zien wat kracht echt is
In een tijd waarin publieke figuren vaak op hun hoede zijn voor negatieve reacties, koos Eva ervoor om haar verhaal te delen. Niet voor aandacht, maar om eerlijk te zijn over haar situatie en om haar optreden een diepere betekenis te geven. En dat maakte indruk.
Door haar kwetsbaarheid niet te verbergen, maar te verwerken in haar kunst, gaf ze haar verlies een plek op het podium. Daarmee gaf ze ook anderen — kijkers, fans, mensen die zelf met verlies te maken hebben — het gevoel dat ze niet alleen zijn.
Een boodschap die blijft hangen
Uiteindelijk draaide deze editie van The Passion niet alleen om het verhaal van Jezus, maar ook om menselijke ervaringen. Eva Simons bracht dat perfect over: dat verdriet en hoop naast elkaar kunnen bestaan. En dat je ook in moeilijke tijden kunt kiezen om anderen te raken met jouw verhaal.
De uitzending werd breed besproken en kreeg lovende reacties van zowel kijkers als critici. En dat is niet voor niets. Deze Passion zal de boeken ingaan als een editie die niet alleen het paasverhaal vertelde, maar ook de kracht van persoonlijke veerkracht toonde.
-
Actueel5 dagen ago
Broer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg
-
Actueel3 weken ago
Onze gedachten zijn bij prinses Beatrix (87)
-
Actueel3 weken ago
Ria Valk over haar toekomst: “Ik weet nu hoe lang ik nog heb”
-
Actueel2 weken ago
Martijn Krabbé deelt openhartig verhaal over zijn gezondheid: “Elke dag telt nu meer dan ooit”
-
Actueel1 maand ago
Verschrikkelijke onthulling: Dit is waarom Floortje Dessing plotseling verdwenen is van tv
-
Actueel4 weken ago
Sophie Hilbrand openhartig over relatiebreuk: “Ik ben niet trouw geweest”
-
Actueel3 weken ago
De geheime liefde (84) van Loretta Schrijver onthuld
-
Actueel4 weken ago
Zien: De aller wildste nacht in de Lang Leve de Liefde villa, ooit!