Connect with us

Actueel

John de Wolf emotioneel over familielid met dementie: ‘Ze herkent me niet meer’

Avatar foto

Published

on

John de Wolf kennen we als een echte vechter. Een robuuste verdediger, recht voor z’n raap, geen man van tranen of drama. Maar nu, op 62-jarige leeftijd, laat hij een heel andere kant van zichzelf zien. Een kant vol verdriet, machteloosheid en pijn. Want zijn moeder lijdt aan Alzheimer, en herkent haar eigen zoon niet meer.

Een strijd zonder uitweg

In interviews spreekt John er openhartig over. Geen stoere praatjes, geen verbloemingen. Gewoon de keiharde waarheid. Zijn moeder, inmiddels 82 jaar oud, is compleet opgegaan in de mist van dementie. “Ze herkent me niet meer,” zegt hij. En je hóórt de pijn in zijn stem.

Als hij bij haar op bezoek gaat en zegt wie hij is, kijkt ze hem met lege ogen aan. “Ik zei: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Maar ze antwoordde: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Een reactie die inslaat als een mokerslag.

De vrouw die hij kende is weg

Volgens John is er nauwelijks nog iets over van de vrouw die hem heeft grootgebracht. “Ze heeft een ander karakter gekregen,” zegt hij. “Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet.” Alsof de buitenkant er nog is, maar de binnenkant verdwenen.

Hij noemt het zelf “mensonterend” om te zien hoe iemand zo aftakelt. “Er zit geen leven meer in haar.” Het is hard, maar eerlijk. En herkenbaar voor velen die een dierbare hebben verloren aan dementie – terwijl die fysiek nog leeft.

De machteloosheid vreet aan hem

Voor een man die op het veld altijd de controle had, die tegenstanders moeiteloos uitschakelde, is dit een situatie waarin hij helemaal niks kan doen. Geen oplossing. Geen plan. Alleen maar toekijken hoe het elke week een stukje slechter gaat.

“Het is zwaar om haar zo te zien. Ik wil haar niet zo zien lijden,” zegt hij. En hij meent het. Je voelt het in alles: John wil helpen, maar weet dat hij machteloos is. En dat vreet aan hem.

Een wrang familieverhaal

Wat het extra pijnlijk maakt: deze situatie is niet nieuw binnen zijn familie. Johns oma had ook Alzheimer. Zijn moeder verzorgde haar destijds, en sprak toen al haar angst uit: “Zo wil ik nooit eindigen. Als het zover komt, geef me dan maar een spuitje.”

Een duidelijke wens, maar helaas nooit vastgelegd. Geen euthanasieverklaring, geen officiële afspraak. En nu ondergaat ze precies wat ze zelf altijd vreesde. “Dat is het wrangste van alles,” zegt John. “Ze wilde dit niet.”

Pleidooi voor euthanasie bij dementie

In interviews pleit hij daarom voor meer ruimte voor euthanasie bij Alzheimer. Niet als verplichting, maar als optie. “In mijn ogen is het een daad van liefde om iemand niet langer te laten lijden,” zegt hij.

Het zet een gevoelige discussie op scherp. Want wanneer is lijden ondraaglijk genoeg? En wie beslist dat? Toch raakt zijn verhaal een snaar. Want veel mensen herkennen de worsteling tussen liefde, loslaten en medeleven.

Hij staat er niet alleen in

Na zijn interview stromen de reacties binnen. Op sociale media, in de brievenbus, via bekenden. Mensen delen hun eigen verhalen. “Mijn vader had precies hetzelfde.” “Mijn vrouw herkende me op het laatst ook niet meer.” “Je bent niet alleen, John.”

Die steun doet hem zichtbaar goed. Maar het verandert niets aan de situatie thuis. Zijn moeder is er nog, maar eigenlijk ook niet. En dát is misschien wel het moeilijkste van alles.

Van voetbalheld naar mantelzorger op afstand

John is niet de man die elke dag aan haar bed zit. Maar de band is sterk. En de machteloosheid voelbaar. Hij weet wat z’n moeder zou willen, maar mag het niet uitvoeren. De wet laat het niet toe.

“Ik snap dat het ingewikkeld is,” zegt hij. “Maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat mensen jarenlang zo moeten aftakelen?” Zijn woorden zijn rauw, eerlijk, en vanuit het hart.

Een dappere oproep

Door zijn verhaal te delen, laat John zich van z’n kwetsbare kant zien. En juist dat maakt indruk. Hij is geen politicus, geen arts, geen activist. Gewoon een zoon die zijn moeder ziet verdwijnen, en daar wat van wil maken.

Zijn oproep is helder: durf het gesprek aan te gaan. Leg wensen vast. Denk na over de toekomst. En laat mensen niet onnodig lijden als ze dat nooit gewild hebben.

Dementie raakt iedereen

Wat Johns verhaal zo krachtig maakt, is dat het herkenbaar is. Alzheimer raakt niet alleen ouderen. Het raakt gezinnen, families, kinderen, partners. Het is een ziekte die langzaam alles wegneemt: je herinneringen, je persoonlijkheid, je mens-zijn.

En precies daarom is het zo belangrijk dat mensen als John dit bespreekbaar maken. Zodat anderen zich gesteund voelen. En zodat we als maatschappij beter leren omgaan met deze sluipende vijand.

Een sportman met een hart

John de Wolf stond bekend om z’n harde tackles en onverzettelijkheid. Maar nu toont hij misschien wel zijn grootste kracht: kwetsbaarheid. Hij durft zijn verdriet te tonen, zijn twijfels, zijn frustratie. En dat maakt hem menselijker dan ooit.

Het is makkelijk om te juichen voor een speler in topvorm. Maar het is pas echt indrukwekkend als iemand in moeilijke tijden z’n verhaal deelt, voor anderen.

Wat kunnen we doen?

John roept mensen op om te praten over de dood. Over wensen, over grenzen, over hoe je je leven zou willen afronden als het zover komt. Niet als eng onderwerp, maar als iets wat erbij hoort. Want juist door open te zijn, kun je voorkomen dat iemand eindigt op een manier die hij of zij nooit wilde.

Hij zegt het simpel: “Het is liefde als je iemand dat kunt besparen.”


Conclusie: een held in een heel andere strijd

John de Wolf vecht nu geen duels meer uit op het gras, maar met gevoelens van verdriet, onmacht en liefde. Zijn verhaal is pijnlijk, eerlijk en waardevol. En het raakt.

Zijn moeder mag dan haar zoon niet meer herkennen, maar hij vergeet haar geen seconde. En door zijn woorden krijgt deze stille tragedie een stem. Een stem die gehoord moet worden. Want dementie is niet alleen een ziekte van de geest – het is een slagveld voor iedereen die erbij betrokken is.

Actueel

Heftig moment bij Suzan & Freek: zanger barst in tranen uit na aangrijpend verhaal

Avatar foto

Published

on

Suzan & Freek breken stil bij Jinek: een avond vol emotie, liefde en hoop

Tijdens een indrukwekkend optreden bij Eva Jinek konden Suzan & Freek hun emoties niet langer verbergen. Voor het eerst vertelden ze openhartig over de periode waarin hun leven plotseling veranderde — een gesprek dat miljoenen kijkers raakte en de kracht van liefde en muziek liet zien.

Een telefoontje dat alles veranderde

Het was een gewone dag na een reeks concerten toen Suzan & Freek thuiskwamen en drie gemiste oproepen zagen van het Antoni van Leeuwenhoek Medisch Centrum.
“Toen wist ik: dit is belangrijk,” vertelt Suzan rustig.
De volgende ochtend zaten ze samen tegenover de arts. Nog voordat er iets werd gezegd, voelden ze dat het gesprek hun leven zou veranderen.
Freek herinnert zich: “Je zag het aan zijn ogen. Hij zei: ‘Freek, Suzan, ik heb niet het nieuws waarop we hoopten.’”

De diagnose — longproblemen met uitzaaiingen — kwam als een klap. Toch besloten ze vanaf dat moment om zich niet te laten leiden door angst, maar door liefde, vertrouwen en dankbaarheid.

Een periode van ongeloof en aanpassing

De dagen na het gesprek voelden onwerkelijk. “Het was alsof de wereld even stilstond,” vertelt Suzan. “Alles wat vanzelfsprekend leek, kreeg ineens een andere betekenis.”
Freek probeerde direct duidelijkheid te krijgen over de mogelijkheden. De artsen legden uit dat er geen genezende behandeling was, maar dat therapie de z!ekte kon vertragen en de kwaliteit van leven behouden.

Die boodschap kwam hard binnen, maar gaf ook richting. Samen besloten ze om te leven met aandacht — met kleine dagelijkse rituelen: koken, wandelen, zingen. “We wilden niet alleen vechten tegen iets, maar ook leven voor iets,” zegt Suzan.

De eerste signalen

Voordat de diagnose kwam, had Freek wekenlang signalen dat er iets niet goed zat. Hij voelde steken in zijn zij, was sneller moe en had een aanhoudend hoestje. “Ik dacht dat het stress was,” zegt Suzan, die toen zes weken zwanger was. “Tot hij kleine knobbeltjes in zijn nek voelde. Toen zijn we naar de dokter gegaan.”

Volgens deskundigen van Longfonds.nl is alertheid bij lichamelijke veranderingen cruciaal. In dit geval leidde dat tot verder onderzoek en een tijdige start van behandeling. “We waren dankbaar dat we er op tijd bij waren,” vertelt Suzan.

Behandeling en vooruitgang

In het Antoni van Leeuwenhoek startte Freek kort na de diagnose met een gerichte therapie. Die richt zich op het vertragen van de z!ekte en het versterken van de weerstand.
Freek vertelt: “Er zijn plekjes gevonden in mijn longen, lymfeklieren en bij de bijnieren. Gelukkig niet in mijn hoofd — dat gaf ons een sprankje opluchting.”

Sindsdien voelt hij zich lichamelijk sterker. Hij leeft gezonder, beweegt veel en neemt meer tijd om te rusten. Suzan kookt dagelijks verse maaltijden. “Het klinkt misschien simpel,” lacht Freek, “maar samen koken is een vorm van therapie geworden.”

De artsen spreken voorzichtig positief over de resultaten. Hoewel het traject zwaar blijft, merken ze vooruitgang. “Elke stap vooruit is winst,” aldus Suzan.

Samen sterk door de zwangerschap

Toen het nieuws kwam, was Suzan zwanger van hun eerste kindje. Dat maakte alles nog emotioneler. “Het was dubbel: vreugde en angst tegelijk,” zegt ze. “Maar dat nieuwe leven gaf ons ook hoop.”

De voorbereidingen op het ouderschap hielpen hen om vooruit te blijven kijken. Freek werkte aan zijn conditie, terwijl Suzan de babykamer inrichtte. “We wilden dat ons kind in een huis vol liefde zou komen, niet vol angst,” vertelt Freek.

Volgens psychologen helpt een positieve verwachting bij het versterken van mentale veerkracht. Voor Suzan & Freek werd die verwachting letterlijk tastbaar: elke echo, elke schop herinnerde hen aan het leven dat verder ging.

Nachtelijke gesprekken en nabijheid

De eerste weken na de diagnose waren zwaar. De nachten waren lang en stil, gevuld met gesprekken over het leven, de toekomst en alles daartussen. “Soms zaten we uren wakker,” zegt Suzan. “Dan luisterden we naar elkaars ademhaling en hielden elkaars hand vast.”

Freek probeerde optimistisch te blijven. Hij verdiepte zich in verhalen van mensen die ondanks hun z!ekte bleven genieten. “Dat gaf me perspectief. Ik dacht: als zij het kunnen, dan wij ook.”

Ze vonden rust in muziek, wandelen en stilte. Volgens MindfulnessFonds.nl helpt ontspanning bij het omgaan met stress — iets wat Suzan & Freek in de praktijk brachten. “We leerden dat geluk niet in grote plannen zit, maar in kleine momenten samen,” zegt Suzan.

De kracht van muziek

Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd geschreven in de weken na de diagnose. Het nummer beschrijft hoe ze elkaar vasthouden als alles even wankelt.
“Het lied was onze manier om alles te verwerken,” zegt Freek. “We zongen wat we niet konden zeggen.”

Toen ze het nummer live speelden bij Jinek, werd het muisstil in de studio. Binnen een paar uur stond ‘Niemand’ bovenaan de hitlijsten. De videoclip, eenvoudig gefilmd in zwart-wit, werd miljoenen keren bekeken.

Volgens AD.nl werd het optreden één van de meest bekeken muziekfragmenten van het jaar. Kijkers noemden het “oprecht”, “rauw” en “moedig”. Voor Suzan & Freek voelde het als een nieuw begin.

Landelijke steun en verbondenheid

Sinds hun verhaal openbaar werd, ontvangen ze dagelijks honderden berichten. Fans schrijven dat hun openheid helpt om zelf met moeilijke situaties om te gaan.
Ook collega-artiesten reageerden massaal. Ilse DeLange, Snelle en Maan stuurden persoonlijke berichten van steun. Radiostations draaiden hun muziek als eerbetoon, en televisieprogramma’s besteedden aandacht aan hun veerkracht.

“Die warmte uit het hele land doet iets met je,” zegt Suzan. “Mensen die je niet kent, sturen kaarten met woorden die recht uit het hart komen.”
Freek vult aan: “Het voelt alsof iedereen met ons meeleeft. Dat geeft kracht, juist op dagen dat het moeilijker is.”

Een hoopvolle toekomst

Ondanks alles kijken ze met vertrouwen vooruit. Freek voelt zich sterker en werkt aan nieuwe liedjes. “Ik wil laten zien dat er altijd licht is, hoe donker het ook wordt,” zegt hij.

Suzan straalt terwijl ze vertelt over hun baby. “We leven bewuster dan ooit. Elke dag samen is een zegen.” Hun wens is om anderen te blijven inspireren met muziek — niet door perfectie, maar door echtheid.

Hun verhaal is inmiddels meer dan een nieuwsfeit; het is een symbool van veerkracht, liefde en menselijkheid geworden. Ze tonen dat zelfs in de moeilijkste tijden verbinding mogelijk is — tussen geliefden, vrienden en een heel land dat meeleeft.

Een avond die bijblijft

Het optreden bij Jinek eindigde met stilte, gevolgd door een minutenlang applaus. Eva Jinek sloot af met de woorden: “Jullie laten zien wat echte liefde is.”

Terwijl de camera’s uitgingen, omhelsden Suzan & Freek elkaar. Geen woorden, alleen een blik die alles zei.

Hun verhaal raakt, omdat het zo menselijk is. Het vertelt over vallen en opstaan, over de kracht van samen verdergaan, en over muziek als balsem voor het hart.

En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat liefde, in welke vorm dan ook, altijd de sterkste melodie blijft.


Kernpunten:

  • Freek kreeg in mei 2024 een ernstige longdiagnose.

  • De behandeling in het Antoni van Leeuwenhoek verloopt positief.

  • Hun nieuwe single ‘Niemand’ werd live gepresenteerd bij Jinek.

  • Hun aanstaande ouderschap geeft hoop en kracht.

  • Fans en collega’s tonen massale steun en waardering.

Continue Reading

Trending

  • Actueel4 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel5 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel5 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel7 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel4 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Martijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”

  • Actueel7 maanden ago

    Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’

  • Actueel7 maanden ago

    Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!