Actueel
Grote zorgen om Patricia Paay: fans maken zich ernstig zorgen na verontrustend nieuws

Patricia Paay:
Op maandag 7 april werd Patricia Paay 76 jaar oud. Voor veel mensen roept deze verjaardag warme herinneringen op aan een vrouw die decennialang hét gezicht was van de Nederlandse showbizz. Patricia was overal: op televisie, in tijdschriften, op feestjes en in de huiskamers van miljoenen kijkers. Maar in de afgelopen jaren is het stil geworden rond deze ooit zo sprankelende persoonlijkheid. En juist die stilte baart haar fans steeds meer zorgen.
Een leven vol glitter en camera’s
Wie aan glamour denkt, denkt aan Patricia Paay. Met een carrière die ruim zestig jaar omspant, is zij een van de langst actieve gezichten uit de Nederlandse entertainmentwereld. Ze begon als zangeres in de jaren zestig, scoorde hits, presenteerde programma’s, was jurylid bij Holland’s Got Talent, en schitterde op talloze rode lopers.
Ze stond bekend om haar uitgesproken stijl, haar glanzende outfits en haar vermogen om telkens weer relevant te blijven. Van muziek tot talkshows, Patricia wist zich altijd opnieuw uit te vinden.
De omslag: minder zichtbaar, meer zorgen
Toch is die zichtbaarheid de afgelopen jaren drastisch verminderd. Sinds haar zeventigste lijkt Patricia zich langzaam maar zeker terug te trekken uit de spotlights. Geen vaste televisieklussen meer, nauwelijks interviews, en ook op sociale media blijft het opvallend rustig. Voor een vrouw die jarenlang zo zichtbaar was, is dat verschil groot.
Juist die plotselinge afwezigheid leidt tot bezorgde reacties. Fans vragen zich af hoe het écht met haar gaat. Waarom horen we zo weinig van haar? En waarom blijft ze weg bij gelegenheden waar ze normaal gesproken niet zou ontbreken?
Het moeilijke jaar dat alles veranderde
De terugval in haar gezondheid en zichtbaarheid begon in 2018. Dat jaar werd voor Patricia een aaneenschakeling van fysieke uitdagingen. Eerst kreeg ze een nieuwe heup, maar kort daarna ging het mis: ze viel van de trap en liep meerdere botbreuken op. Die breuken bleken niet alleen pijnlijk, maar ook moeilijk te genezen.
Wat de situatie extra zwaar maakte, was een infectie die ze opliep na een operatie. Deze veroorzaakte flinke pijnklachten en een langdurig herstelproces. De vrouw die ooit over dansvloeren zweefde in glitterjurken, moest zich ineens beperken tot rust en medische behandelingen.
Een leven in stilte
Sindsdien is Patricia steeds minder gaan delen over haar privéleven. Waar ze vroeger openhartig sprak over relaties, werk en gezondheid, lijkt ze nu bewust voor rust te kiezen. Of misschien moet gezegd worden: voor stilte.
Die stilte zorgt voor onduidelijkheid. En waar onduidelijkheid heerst, ontstaan zorgen. Zeker onder fans die haar jarenlang op de voet volgden.
Verontrustend begin van 2025
Begin dit jaar kwam er toch een berichtje van Patricia zelf, via sociale media. Ze gaf aan dat ze zich “niet goed voelde” en aan bed gekluisterd was. Meer details gaf ze niet, en daarna bleef het opnieuw stil. Voor haar volgers voelde dat als een alarmbel. Ze vroegen zich af: hoe ernstig is het? Waarom blijft verdere informatie uit?
Ook showbizzwatchers maken zich zorgen. Zo uitte Evert Santegoeds in zijn podcast Strikt Privé zijn ongerustheid. “Ik miste haar zelfs bij het afscheid van Rob de Nijs,” zei hij. “We hadden haar daar echt verwacht. Dat ze afwezig was, zegt iets. Misschien is er meer aan de hand dan we denken.”
Waar is Patricia nu?
Het blijft gissen. Woont ze in alle rust met haar man Robbert Hinfelaar? Krijgt ze medische zorg? Of is ze simpelweg klaar met het publieke leven? De antwoorden blijven uit, en dat voedt de bezorgdheid.
Wat veel mensen vooral moeilijk vinden, is dat juist Patricia Paay – altijd zó aanwezig – nu ineens bijna onzichtbaar is geworden. Voor velen voelt het als een leegte in het medialandschap.
Een imposant verleden
Die leegte valt extra op als je kijkt naar wat ze allemaal heeft gedaan. Patricia’s carrière begon al in de jaren zestig, toen ze als jonge zangeres furore maakte met Engelstalige nummers. In de jaren daarna werd ze een icoon. Ze was de eerste Nederlandse vrouw die poseerde voor Playboy, een stap die haar status als eigenzinnig rolmodel alleen maar versterkte.
Ze stond bekend om haar lef, haar gevoel voor show, én haar vermogen om met elke generatie mee te bewegen. In realityprogramma’s, lifestyle-shows en praatprogramma’s wist ze steeds weer haar plek te vinden. En altijd deed ze dat op haar eigen manier.
Niet alleen een showbizzicoon
Patricia was méér dan een mediapersoonlijkheid. Ze was ook iemand die taboes durfde te doorbreken. Ze sprak openlijk over ouder worden in de media, over vrijheid van expressie, en over het belang van jezelf blijven. Ze was kleurrijk, maar ook eerlijk. En die combinatie maakte haar geliefd.
In haar latere jaren liet ze zien dat stijl en zelfvertrouwen geen leeftijd kennen. Ze inspireerde vrouwen van alle leeftijden om zich niet te laten beperken door wat “de norm” is.
Wat zegt die glimlach?
Op haar verjaardag plaatste ze één foto op Instagram. Een glimlach, een korte tekst – maar geen uitgebreide update. Fans reageerden massaal. Sommigen schreven: “Fijn om je te zien, hopelijk voel je je beter.” Anderen vroegen voorzichtig of het goed met haar gaat. De reacties waren hartelijk, maar tussen de regels door was ook de bezorgdheid voelbaar.
Wat gaat er schuil achter die glimlach? Is het een teken dat het beter gaat, of een poging om fans gerust te stellen terwijl er meer speelt?
De kracht van een vrouw met karakter
Wat de toekomst ook brengt, één ding staat vast: Patricia Paay heeft haar sporen verdiend. Ze is een naam die generaties verbindt. Van vinylplaten tot Instagram-posts – ze was er altijd, met flair en overtuiging.
Misschien kiest ze nu voor rust, misschien komt ze binnenkort weer terug in de publiciteit. Maar zelfs in afwezigheid blijft ze een icoon. Haar stijl, haar muziek, haar televisieoptredens – ze leven voort in het collectieve geheugen van Nederland.
Hoop en respect
Fans hopen op een teken van leven, op goed nieuws. Maar ze hebben ook begrip. Iedereen verdient rust, zeker na een leven vol hectiek en aandacht. Patricia heeft jarenlang alles gegeven – voor haar publiek, voor haar werk, voor haar passie.
Als ze nu kiest voor stilte, dan is dat haar recht. Maar het zegt ook iets over hoe intens het leven in de schijnwerpers kan zijn. Misschien is het tijd om dat te erkennen – en haar de ruimte te geven die ze nu nodig heeft.
Een les in veerkracht
Als er één ding is dat Patricia Paay ons heeft geleerd, dan is het dat je jezelf altijd opnieuw kunt uitvinden. Ze heeft stormen doorstaan, successen gevierd en teleurstellingen verwerkt. En telkens stond ze weer op.
Dat ze nu even niet zichtbaar is, betekent niet dat ze vergeten is. Integendeel. Het laat zien hoeveel indruk ze heeft gemaakt. En hoeveel mensen nog altijd met liefde en bewondering aan haar denken.
Slotgedachte
Patricia Paay is 76 geworden. Haar verjaardag is geen gewoon
moment, maar een herinnering aan een vrouw die de showbizz kleur
gaf. En ook al is het nu stil rond haar, haar invloed is nog steeds
voelbaar. Wat er ook speelt, de liefde van haar fans is gebleven.
En die glimlach op haar verjaardag? Die zegt misschien wel genoeg:
ik ben er nog. Op mijn eigen manier.

Actueel
Mijn ouders zeggen dat ze “te groot” voor me is—maar ze weten niet wat ik nu ga doen

De eerste ontmoeting met mijn ouders: over liefde, oordeel en het vinden van je eigen stem
Afgelopen zondag stond in het teken van een mijlpaal die voor veel stellen herkenbaar is: het moment waarop ik mijn verloofde, Mallory, voor het eerst meenam naar mijn ouders. Een ontmoeting waar je naar uitkijkt, maar waar je ook een beetje zenuwachtig voor bent. Niet omdat ik twijfelde aan mijn relatie, integendeel. Maar wel omdat ik wist hoe sterk mijn ouders vasthouden aan hun eigen opvattingen over wat ‘past’, vooral als het gaat om relaties.
Ik wilde hen laten zien wie Mallory écht is. Hoe ze me laat lachen, me kalmeert als ik pieker, en me stimuleert om een betere versie van mezelf te zijn. Ze is mijn partner, mijn anker en mijn toekomst. Toch voelde ik bij voorbaat dat de dag er één zou worden van blikken tussen de regels, van beleefdheden met scherpe randjes. En dat klopte.
Een vrouw die binnenkomt met licht
Mallory is niet iemand die je makkelijk over het hoofd ziet. Ze heeft een krachtige uitstraling die mensen doet opkijken. Lang, met brede schouders en prachtig platina blond haar dat glanst in het zonlicht. Haar stijl is eigenzinnig, en ze past niet in de standaardplaatjes die modetijdschriften voorschrijven. Maar daar hou ik juist van. Haar schoonheid zit niet in ‘passen in de norm’, maar in haar zelfverzekerdheid, haar warmte en de manier waarop ze iedereen om zich heen laat voelen dat ze gezien worden.
Ze is attent, gevoelig en opmerkzaam. Ze voelt aan wanneer ik ruimte nodig heb, wanneer ik overprikkeld ben of juist behoefte heb aan een grapje. Ze ziet dingen die anderen missen — kleine signalen, nuance, gevoel. En dat maakt haar voor mij zo bijzonder.
De spanning aan tafel
Toen we aankwamen bij mijn ouders, voelde ik het meteen: de spanning die tussen woorden in hing. Mijn moeder begroette Mallory met een glimlach, maar haar ogen waren afgemeten. Mijn vader knikte beleefd, maar vermeed verder oogcontact. We gingen aan tafel, het eten stond klaar, het gesprek kwam op gang. Maar alles voelde… gecontroleerd. Alsof we een toneelstuk opvoerden waarin iedereen zijn tekst uit het hoofd kende, maar niemand écht contact maakte.
Mallory bleef kalm, vriendelijk. Ze stelde vragen, vertelde over haar werk als ontwerper, over haar liefde voor schilderen en de plannen die we samen hadden voor de tuin. Maar de reacties van mijn ouders bleven kort. Geïnteresseerd op het oppervlak, maar zonder echte nieuwsgierigheid. Een dunne beleefdheid die voelde als een glazen wand tussen hen en haar.
Tussen de gangen door: oordeel in een fluistering
Toen Mallory even naar buiten liep om een telefoontje te plegen, boog mijn moeder zich naar me toe. Alsof ze al een tijdje op dit moment had gewacht.
“Ben je zeker van je keuze?” fluisterde ze. “Ze is wel erg… groot voor jou. Jij bent een tenger mannetje. Past dat wel?”
Mijn vader sloot zich erbij aan en begon over ‘evenwicht in een relatie’, en hoe belangrijk het is om iemand te kiezen die ‘aansluit bij je levensstijl en toekomstbeeld’. Ze zeiden het zacht, zonder woede. Maar de boodschap sneed.
Ze spraken niet met openheid of nieuwsgierigheid, maar met oordeel. Niet omdat ze Mallory niet aardig vonden — dat denk ik oprecht niet — maar omdat ze niet past in hun verwachtingspatroon. En dat raakte me dieper dan ik had gedacht.
Wat ze niet zien
Ik zei niets. Niet omdat ik geen woorden had, maar omdat ik op dat moment overspoeld werd door herinneringen aan alles wat Mallory voor mij betekent. Aan de briefjes in mijn jaszakken, haar zachte aanrakingen als ik pieker, haar oprechte belangstelling in mijn ideeën, dromen en twijfels. Aan haar geduld wanneer ik mezelf even kwijt ben. Aan haar vastberadenheid om samen een thuis te bouwen, hoe dat er ook uitziet.
Ze heeft mijn leven lichter gemaakt. Niet door grote daden, maar door er te zijn. Elke dag weer. En ik wist: dat is liefde. Echte liefde.
Twijfels en moed
Die avond, terug in ons eigen huis, lag ze naast me in bed. Haar ademhaling was rustig, haar gezicht ontspannen. Ik keek naar het plafond en hoorde de stemmen van mijn ouders nog in mijn hoofd. Maar daaronder klonk iets luider: de overtuiging dat ik geen bevestiging nodig heb van wie dan ook om te weten wat goed voelt.
De liefde die ik met Mallory heb, verdient geen verdediging. Ze verdient bescherming. Niet tegen mijn ouders, maar tegen de twijfel die ontstaat als je blijft zwijgen.
De kracht van kleine gebaren
De volgende ochtend werd ik wakker van de geur van pannenkoeken. Mallory stond in de keuken, haar grijze joggingbroek vol verfvlekken — herinneringen aan onze zelfgeschilderde woonkamer. “Trek je warme sokken aan,” zei ze, “het is fris vandaag.” Een simpel zinnetje. Maar het raakte me.
In die kleine gebaren zit de essentie van wie zij is. Zorgzaam, warm, met oog voor de ander. En toen besefte ik: zij is precies goed zoals ze is. Voor mij. En ik ben klaar om dat luidop te zeggen.
Mijn stem, mijn keuze
Binnenkort ga ik opnieuw het gesprek aan met mijn ouders. Niet om hen te overtuigen, maar om mijn eigen waarheid uit te spreken. Dat Mallory en ik samen een pad bewandelen. Dat hun zorgen mogen bestaan, maar dat ze mijn keuze niet hoeven te bepalen.
Want ik ben geen kind meer. Ik ben een man die weet wat hij wil. En wat ik wil, is een leven vol wederzijds respect, liefde zonder voorwaarden, en een thuis dat gebouwd is op echtheid — niet op maatstaven van anderen.
Wat ik geleerd heb
-
Ware liefde laat zich niet vangen in normen, maten of verwachtingen. Ze groeit vanuit echtheid.
-
Familie is belangrijk, maar je eigen geluk verdient ook een plek aan tafel.
-
Oordelen zeggen vaak meer over degene die ze uitspreekt dan over degene die ze betreffen.
-
Moed zit in het kiezen voor jezelf, ook als dat botst met wat vertrouwd is.
-
Liefde gaat niet over wat anderen zien, maar over wat jij voelt — in de stiltes, in de glimlach, in de kleine dingen.
Liefde vraagt niet om
perfectie. Ze vraagt om keuze. En ik kies voor haar — elke dag
opnieuw.
Laat me in de reacties weten: herken jij je in dit verhaal? Heb jij
ooit moeten kiezen tussen familieverwachtingen en je eigen
geluk?
-
Actueel2 weken ago
Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop
-
Actueel1 week ago
Freek doet eindelijk zijn kant van het verhaal: ‘Ik blijf vechten en genieten van elk moment’
-
Actueel1 maand ago
Familie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je missen, pap”
-
Actueel2 maanden ago
Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!
-
Actueel3 maanden ago
Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!
-
Actueel1 maand ago
Isabelle Boer deelt bijzondere jeugdfoto’s van haar vader Jonnie Boer: “Dit zijn de momenten die blijven”
-
Actueel2 maanden ago
Broer van bekende Nederlandse zanger komt om bij zwaar ongeluk op de weg
-
Actueel2 maanden ago
Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’