Connect with us

Actueel

John de Wolf gebroken: ”Ze leeft niet meer”

Avatar foto

Published

on

John de Wolf, een naam die in de voetbalwereld synoniem staat voor kracht en onverzettelijkheid, heeft in zijn carrière veel meegemaakt. Als speler was hij berucht om zijn harde spel en kreeg hij de bijnaam ’t Beest van Rotterdam. Maar achter deze stoere façade schuilt een man die diep geraakt is door een persoonlijke tragedie: het gevecht van zijn moeder tegen Alzheimer. Voor de inmiddels 62-jarige oud-voetballer is dit een strijd waar hij geen oplossing voor heeft.


“Ze herkent me niet meer”

In een openhartig interview met het weekblad Privé eerder dit jaar, deelde De Wolf het schrijnende verhaal van zijn 82-jarige moeder, bij wie Alzheimer is vastgesteld. De z!ekte heeft haar zo in haar greep dat ze haar eigen zoon niet meer herkent. “Er zit geen leven meer in haar,” vertelde hij destijds.

De realiteit is keihard voor De Wolf. Als iemand die bekendstaat om zijn robuustheid, zowel op als buiten het veld, is dit een situatie die hem emotioneel aan het wankelen brengt. “Ik zei toen ik bij haar kwam: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Toen antwoordde mijn moeder: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Het is een uitspraak die de harde realiteit van Alzheimer pijnlijk duidelijk maakt.


Een onmenselijk proces

In een recent interview met sportmagazine Helden sprak De Wolf opnieuw over de toestand van zijn moeder. Hij beschreef hoe de z!ekte haar niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en karakterologisch heeft veranderd. “Ze heeft een heel ander karakter gekregen. Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet,” verzuchtte hij.

De Wolf benoemt de situatie als “mensonterend.” Het is moeilijk te bevatten dat iemand die hij zijn hele leven heeft gekend, nu zo veranderd is door de z!ekte. Het gevoel van machteloosheid is groot, vooral omdat er geen genezing is voor Alzheimer. “Als ik zie hoe mijn moeder er nu aan toe is… Ik wil haar zo niet zien lijden,” aldus de oud-voetballer.


Een wrang familiepatroon

Wat de situatie nog wranger maakt, is dat Alzheimer al eerder zijn familie heeft geraakt. Johns oma leed eveneens aan deze slopende z!ekte. De moeder van John verzorgde destijds haar eigen moeder en maakte toen een opmerking die nu bijzonder beladen is. “Ze zei altijd: ‘Zo wil ik niet worden. Mocht dat wel zo zijn, dan geef je maar een paar pillen of een spuitje.’”

Deze wens is echter nooit officieel vastgelegd, waardoor Johns moeder nu een lot ondergaat dat ze zelf nooit heeft gewild. “Het is in mijn ogen een teken van echte liefde als je daar eerder een einde aan kan laten maken,” stelt De Wolf. Het is een onderwerp dat hij met veel pijn en verdriet bespreekt, en dat tegelijkertijd de complexe discussie rondom euth*nasie en Alzheimer aanzwengelt.


De impact op John

Voor iemand als John de Wolf, die altijd heeft gestreden voor zijn successen en als baken van kracht werd gezien, is het moeilijk om toe te moeten kijken hoe zijn moeder zo achteruitgaat. Het is een strijd waar hij als zoon geen controle over heeft, wat de situatie des te schrijnender maakt. Zijn openheid over de situatie laat zien hoe diep de z!ekte Alzheimer niet alleen patiënten, maar ook hun geliefden raakt.


Steunbetuigingen

Het verhaal van John de Wolf en zijn moeder raakt niet alleen de voetbalwereld, maar ook mensen daarbuiten. Alzheimer is een z!ekte die in vele families voorkomt, en Johns verhaal geeft een gezicht aan de ontelbare gezinnen die dagelijks met dezelfde worstelingen te maken hebben.

De openheid van De Wolf wordt dan ook met veel respect ontvangen. Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen. Mensen spreken hun medeleven uit en bedanken hem voor zijn eerlijkheid. Het toont aan hoe belangrijk het is om dit soort verhalen te blijven delen, zodat er meer aandacht en begrip ontstaat voor de impact van Alzheimer.


Een bredere discussie

Johns verhaal raakt aan een groter vraagstuk: hoe gaan we om met mensen die lijden aan 0ngeneeslijke z!ekten zoals Alzheimer? Zijn pleidooi voor eerder ingrijpen bij ondraaglijk lijden zet de discussie rondom euth*nasie opnieuw op scherp. Veel mensen herkennen zich in de situatie en hopen dat Johns openheid bijdraagt aan meer bewustwording en mogelijk verandering in beleid.


Conclusie

John de Wolf, ooit het onwrikbare boegbeeld van het Nederlandse voetbal, laat in zijn persoonlijke verhaal zien hoe kwetsbaar het leven kan zijn. Zijn strijd is niet meer op het veld, maar in zijn hart, terwijl hij toekijkt hoe Alzheimer zijn moeder stukje bij beetje van hem afneemt. Het is een aangrijpend verhaal dat laat zien dat zelfs de sterkste onder ons worstelen met de pijn van verlies.

Onze gedachten zijn bij John, zijn moeder en alle families die te maken hebben met Alzheimer. Laten we niet vergeten hoe belangrijk het is om steun en liefde te bieden in deze moeilijke tijden. Heb je zelf een boodschap voor John? Laat dan een reactie achter om je steun te betuigen.

Actueel

Romy heeft voor het eerst acht uur gewerkt en vertelt huilend hoe zwaar dat is

Avatar foto

Published

on

Romy deelt emotionele video na eerste werkdag: “Ik ben helemaal kapot”

Voor veel jongeren is het een herkenbaar scenario: na school of studie begint het échte werkende leven. De overgang van vrije dagen en onregelmatige roosters naar een vaste baan van acht uur per dag kan echter zwaarder vallen dan verwacht.
Dat ondervond ook Romy, die onlangs haar allereerste dag in loondienst achter de rug had en daar zichtbaar door geëmotioneerd raakte.


Van schoolbanken naar werkvloer: een grote stap

Het idee is voor de meesten duidelijk: je gaat naar school, kiest een vervolgopleiding en vindt daarna een baan die bij je past.
Maar de praktijk is vaak ingewikkelder. Niet iedereen vindt direct een passende baan of ontdekt dat een vaste werkweek toch heel anders voelt dan verwacht.

Voor jongeren die gewend zijn aan flexibele roosters of vakantiewerk kan de eerste volledige werkdag voelen als een enorme verandering. De vermoeidheid, het vroege opstaan en het wennen aan een nieuwe omgeving vragen veel energie.


De emotionele eerste dag van Romy

Romy besloot haar ervaring te delen via een korte video op social media.
Met een vermoeid gezicht en tranen in haar ogen zei ze:

“Dag één in loondienst… en ik ben helemaal kapot. En ik moet nog naar huis.”

De opmerking kwam niet alleen luchtig over; de emotie was duidelijk voelbaar. Ze sloot af met de vraag die veel kijkers deed glimlachen maar ook meeleven:

“Dit kan toch niet de bedoeling zijn?”

De beelden tonen hoe groot de overgang kan zijn voor iemand die net begint met een vaste baan.


Van enthousiasme naar realiteit

Veel jongeren beginnen vol goede moed aan hun eerste werkdag. Het vooruitzicht van een vast inkomen en een nieuwe routine klinkt aantrekkelijk.
Toch kan de eerste dag tegenvallen: nieuwe collega’s, veel nieuwe informatie en het gevoel dat er direct moet worden gepresteerd.

Bij Romy sloeg de vermoeidheid snel toe. Na acht uur werken voelde ze zich zo uitgeput dat ze haar emoties niet kon verbergen. Haar video laat zien dat zo’n eerste dag vaak meer vraagt dan verwacht.


Reacties op social media: humor en herkenning

De video werd veel gedeeld en riep uiteenlopende reacties op.
Sommigen reageerden met een knipoog en wezen op hun eigen eerste werkdag: “Wacht maar tot je een week achter de rug hebt!”
Anderen toonden juist begrip en deelden dat ook zij na hun eerste dag doodmoe waren.

De mix van humor en empathie maakte dat het fragment snel viral ging. Het werd een gespreksonderwerp over de kloof tussen verwachtingen en de realiteit van een werkweek.


Waarom de eerste dagen zo zwaar zijn

Arbeidsdeskundigen leggen uit dat vermoeidheid bij de start van een nieuwe baan heel normaal is. Het lichaam en de geest moeten wennen aan een ander ritme, nieuwe taken en langere concentratieperiodes.

Daarbij komt de spanning om nieuwe indrukken te verwerken en goed te willen presteren. Deze combinatie kan ervoor zorgen dat starters zich na één dag al uitgeput voelen.


Tips voor een soepele start in loondienst

Om de overgang gemakkelijker te maken, geven coaches en HR-professionals enkele adviezen:

  1. Neem voldoende rust vooraf: probeer de dagen voor de eerste werkdag op tijd te slapen.

  2. Plan geen drukke activiteiten na het werk: gun jezelf tijd om bij te komen.

  3. Eet gezond en drink genoeg water: energiepeil schommelt minder als je goed voor jezelf zorgt.

  4. Stel vragen op het werk: zo voorkom je onnodige stress.

  5. Geef jezelf tijd: het duurt vaak enkele weken voor je gewend bent aan het nieuwe ritme.

Deze praktische tips helpen niet alleen starters zoals Romy, maar ook iedereen die van baan wisselt.


Een herkenbaar generatiegesprek

Romy’s video heeft ook een bredere discussie losgemaakt. Oudere generaties reageerden met opmerkingen als “Wij deden dit vroeger zonder te klagen”, terwijl jongere kijkers zich juist herkenden in het gevoel dat de eerste werkweek overweldigend kan zijn.

Het fragment laat zien dat er vaak een generatieverschil is in hoe men naar werk kijkt. Toch kan dit gesprek leiden tot meer begrip tussen collega’s van verschillende leeftijden.


De balans tussen werk en welzijn

Steeds meer werkgevers zien in dat een goede start cruciaal is voor het welzijn van nieuwe medewerkers.
Door starters rustig te laten wennen en aandacht te besteden aan een warm welkom, kan de overgang soepeler verlopen en neemt de kans op uitval of stress af.

Romy’s ervaring benadrukt dat naast professionaliteit ook empathie op de werkvloer belangrijk is. Een eerste dag vol nieuwe indrukken kan immers mentaal en fysiek zwaar zijn.


Leren van Romy’s ervaring

Hoewel Romy’s video een vleugje humor heeft, zit er een serieuze boodschap achter: de stap naar fulltime werk is groot en vraagt om geduld en aanpassing.

Veel kijkers deelden hun eigen ervaringen en benadrukten dat het na enkele weken vaak makkelijker wordt. De eerste dag is zelden representatief voor hoe het werk uiteindelijk zal voelen.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door VKMag (@vkmagcom)


Conclusie: een les voor iedereen die begint

De huilvideo van Romy laat zien dat de overgang van school of een flexibel bijbaantje naar een vaste baan pittig kan zijn. Het is een herinnering dat nieuwe uitdagingen tijd kosten om aan te wennen.

Met steun van collega’s, begrip van werkgevers en een gezonde dosis zelfzorg wordt de stap naar een stabiele werkweek voor de meeste mensen uiteindelijk een succes.

Continue Reading

Trending

  • Actueel4 maanden ago

    Dit is er gebeurd met de gevonden Paul (83) en Gerda (80)

  • Actueel5 maanden ago

    Freek’s ontroerende nieuwe liedje raakt Nederland: een muzikale ode aan veerkracht en hoop

  • Actueel5 maanden ago

    Arm gezin uit Steenrijk, Straatarm veroorzaakt grote ophef. ´Kijkers in shock over AOW-bedrag´

  • Actueel7 maanden ago

    Jutta Leerdam stapt in ijsbad en laat per ongeluk een beetje teveel zien!

  • Actueel4 maanden ago

    Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen

  • Actueel6 maanden ago

    Martijn Krabbé deelt aangrijpend nieuws: “We staan er samen sterk voor”

  • Actueel7 maanden ago

    Gerard Cox in tranen: ‘Het gaat echt heel slecht met Joke, ik ben haar langzaam aan het verliezen’

  • Actueel7 maanden ago

    Kijkers geschokt door actie van gast in Lang Leve de Liefde: slurf tevoorschijn gehaald!